ซองจดหมายสีน้ำตาลหม่นเกือบยี่สิบฉบับกองอยู่บนโต๊ะทำงานสีขาวสะอาดตาของลู่หาน จดหมายทั้งหมดถูกส่งมาในแต่ละเดือนโดยบุคคลเดียวกัน หญิงสาวไม่เคยเปิดมันมาอ่านสักฉบับเพราะไม่มีเวลาและเรียนหนักพอสมควร เธอเลยเก็บสะสมมันเอาไว้และมาเปิดอ่านทีเดียวในวันหลังจบการศึกษา ตอนนี้ลู่หานเรียนจบแล้วและกำลังจะกลับไป...

สองเดือนผ่านไปแล้ว ลู่หานเรียนรู้ที่จะใช่ชีวิตกับวัฒนธรรมใหม่ๆ เพื่อนใหม่ๆ และชีวิตใหม่ๆของตัวเอง มีเพียงเพื่อนคนเดียวที่ยังติดต่อหากันอยู่ก็คือควอนโบรัม คนที่คอยช่วยเหลือเธอเวลาเรียนและเรื่องอื่นๆอีกนับไม่ถ้วน หญิงสาวเลือกที่จะไม่ติดต่อกับเพื่อนกลุ่มเดิมเพราะนั่นอาจทำให้กำแพงที่เธอก่อไว้สูงเสียดฟ้า...

ตั้งแต่บทนี้จะเอ่ยถึงความคิดความรู้ศึกของทั้สองตัวละครเลยนะคะ หลังจากตอนก่อนหน้านั้นเป็นพาร์ทของพระเอก หนึ่ง! สอง! สาม! สี่! เสียงนับเลขในใจของชายหนุ่มยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง อดีตเดือนวิศวะกำลังฟิตร่างกายของตนเองหลังจากที่เขาไม่ได้ทำมันมานานพอสมควร หลังจากที่กลับมาอยู่หอตามปกติ เขาเริ่มเก็บขอ...

2:3 ผลการแข่งขันปรากฏชัดแจ้งแก่ผมเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ ณ จุดๆนี้ของประกาศเลยว่า คณะวิศวะแข่งบอลแพ้คณะวิทย์ด้วยคะแนนสองต่อสาม! และที่แพ้ก็เพราะเวลามันเผือกหมดพอดีตอนผมยิงลูกเข้าโกล์ลพอดีไง นกทั้งปีทั้งชาติก็ผมเนี่ยแหละ! ป่านนี้ไม่รู้ว่าไอ่รุ่นพี่นั้นกับลู่หานไปกันถึงไหนบ้างแล้วก็ไม่รู้ ผ...

เช้าวันใหม่หลังจากที่ผมหลับไปได้แค่สามชั่วโมง ใต้ตาของผมนี่เหมือนกับหมีแพนด้าก็ไม่ปาน ก็เมื่อคืนผมกับลู่หานกลับหอไม่ได้เพราะตอนนั้นหอปิดหมดแล้ว ดีหน่อยที่เฮียชานแกมีคอนโดอยู่ใกล้ๆมอ เลยให้พวกเราไปพักที่ห้องเฮียแกก่อน แต่ไม่ได้มีแค่ผมกับลู่หานนะ มีอิแบคพ่วงมาด้วยเพราะมันเป็นห่วงลู่ พี่ชานเลยประเคนห้อ...

หลายอาทิตย์ต่อมา ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมไปซื้อจักรยานแม่บ้านมาใช้ เส้นทางที่ใช้สัญจรบ่อยๆก็คงไม่พ้นถนนที่ตัดผ่านวิศวะไปศิลปกรรม ลู่หานคืนเกียร์ให้ผมและยังบ่นด้วยว่าอย่าเอาของสำคัญมาฝากไว้อีก ผมก็เออออไปงั้นแหละ ถ้าได้ฝากใหม่ก็คงจะฝากอีกไปเรื่อยๆ อีกไม่นานที่คณะสถาปัตย์จะมีละครเปิดทำการแสดง ผมเอง...

“แล้วนี่ลู่กลับหอไงอ่ะ” ผมถามขึ้นหลังจากสองผัวเมียกลับไปแล้ว พอได้เมียก็เทเพื่อน ผมเลยต้องมานั่งแหงกอยู่ที่คณะศิลปกรรมกับลู่หานแค่สองคน ตอนนี้เวลาเกือบบ่ายสองแล้วแต่เธอก็ยังไม่ละมือกับการวาดรูปอยู่ดี “เราเช่าจักรยานของหอมาอ่ะ แล้วลุงอ่ะ” “คงได้ขึ้นรถรางมอกลับอ่ะ โดนไอ่มาร์คเท” “ไปกับเ...

‘ขอเชิญร่วมงานคืนสู่เหย้าศิษย์เก่า ประจำปี255X’ ผมได้รับข้อความเชิญจากโรงเรียนสมัยเรียนมัธยม ซึ่งมันตรงกับวันหยุดช่วงสงกรานต์พอดี ผมกำลังเดินทางกลับบ้านไปหาแม่ สองปีที่ผ่านมาผมค่อนข้างจะเรียนหนักและไม่มีเวลาไปทำอะไรไร้สาระ จนไม่มีเวลาจนเบจูฮยอนขอเลิก ซึ่งผมก็ไม่ได้อิดออดอะไร เราจบกันไปด้วยดีเหตุ...

Luhan partงานพรอมเล็กๆถูกจัดขึ้นที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งไม่ไกลจากโรงเรียนมากนัก ตรีมในการแต่งตัวของพวกเราในเย็นนี้คือยุค80’s คุณพอจะคิดออกมั้ย เหมือนในหนังเรื่องแยมยโสธรไง ดูจี๊ดจ๊าดมากในเรื่องของสีแต่เรียบร้อยกว่าในสมัยนี้มาก ฉันถูกแบคและเวนดี้ลากไปแปลงโฉม ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องให้ใส่คอนเทคเ...

ไม่มีการออกไปเที่ยวเล่น ไม่มีการทำตัวเองไร้สาระ ไม่มีการทำตัวขี้เกียจ ผมท่องไปท่องมาได้เกือบสามอาทิตย์แล้วหลังจากปิดเทอมใหญ่ของมอห้า ผมเริ่มอ่านหนังสือ ทำข้อสอบเก่าๆ เปิดดูยูทูปที่เขาสอนกันทางออนไลน์ ออกไปเรียนพิเศษบ้างเป็นบางครั้ง ที่ผมเคยฝันไว้ว่าจะเป็นหมอถูกยกเลิกไปแล้ว ผมถนัดพวกคำ...

วาเลนไทน์วันแห่งความรักที่รู้จักกันทั่วโลก วันที่สิบสี่กุมภาพันธ์ วันที่ต้องเสียเงินเพื่อซื้อดอกกุหลาบสีแดงสดไปแฟน รุ่นพี่ รุ่นน้อง ครูบาอาจารย์ และคนที่แอบชอบ ทุกปีผมไม่เคยให้เงินในกระเป๋ากระเด็นออกมาแม้แต่สลึงเดียว แต่ปีนี้ผมคงต้องยอมใช้มันเพื่อซื้อกุหลาบแดงให้ใครบางคน ริมฟุตบาทหน้าโรงเรียนเต...

ข่าวการเลิกราของผมกับมินอาแพร่กระจายไปทั่วโรงเรียนโดยนักสืบ(เสือก)คิมจงแดที่เป็นคนกระจายข่าว ผมรู้สึกดีใจสุดๆที่ได้รับอิสระทางกายกลับมา ตอนนี้ผมควรจะมุ่งหน้าเรียนให้ได้คะแนนเยอะๆไว้รอรับตรงที่จะสอบแพทย์และมุ่งหน้าจีบลู่หานอย่างเต็มที่ นี่ก็ใกล้วันวาเลนไทน์เข้ามาทุกที แต่เนื่องด้วยมันตรงกับวันอาทิตย์...

ปรี๊ดดดดดดด!!! เสียงนกหวีดยามเช้าของทุกวันพุธทำให้มือที่กำลังจดการบ้านเป็นอันชะงัก ผมรีบคว้ารองเท้าหนังขึ้นสวมอย่างรีบร้อนผิดกับไอ่จงอินที่กำลังนั่งเล่นหมากรุกอยู่กับเวนดี้อย่างออกรส “มึงเสร็จยังวะเพื่อนฮุน รองเท้าแม่งใส่ยากชิบหาย” จงแดเพื่อนร่วมเรียนนักศึกษาวิชาทหารบ่นกับผม “เสร็จแล้ว...