ทันทีที่เปิดประตู… เรือนนอนของเจิ้งเยี่ยนว่างเปล่า หลี่เยี่ยนชิวเร่งฝีเท้าดำเนินล่วงเข้าไปด้านในอย่างรีบร้อน สรรพนามที่ขานเรียกออกมา… แม้แต่ตนเองก็ไม่ใส่พระทัยจะปั้นแต่งอีกแล้ว “เยี่ยนชิว!” “เยี่ยนชิว! เยี่ยนเอ๋อร์! พวกเจ้าอยู่ที่ใด!” ห้องหับว่างเปล่า สรรพเสียงเงียบงัน… โอรสสวรรค์ยืนประทับอยู่ลำพ...

“ท่านลุง~” เยี่ยนเอ๋อร์นั่งแกว่งขาอยู่ข้างๆ กองฎีกาบนโต๊ะทรงอักษร… โยกศีรษะไปมา แย้มยิ้มสดใส ใบหน้าเล็กๆ นั้นแสดงสีหน้าราวกับกำลังบอกทั่วหล้าว่า ท่านลุงอุ้มข้าขึ้นมาวางไว้ตรงนี้เองนะ เยี่ยนเอ๋อร์มิได้นั่งเองส่งเดช… จากนั้นยิ้มยิงฟันให้หลี่เยี่ยนชิวเสียจนตาหยี พลางคิดว่า ท่านลุงอยากให้เยี่ยนเอ๋อร...

“เจิ้งเยี่ยน… เราบอกให้ออกไปได้แล้ว” “ฝ่าบาท…” “เจิ้ง--” เสียงเข่ากระแทกพื้นดังตุบ พร้อมภาพเจิ้งเยี่ยนที่ทรุดกายคุกเข่าลงข้างพระวรกายทำให้รับสั่งของหลี่เหลี่ยนชิวชะงักงัน มือเรียวขาวยกขึ้นลูบพระหัตถ์ที่ขณะนี้เริ่มบวมช้ำ พระฉวีที่เคยขาวผ่องขึ้นสีแดงก่ำจนเกือบเป็นสีม่วง “ฝ่าบาท… กระหม่อมยั...

เวลาเดียวกัน เจิ้งเยี่ยนกำลังเดินมาทางตำหนักทรงอักษร สองมือยกถาดใบเล็กบรรจุสำรับของว่างและกาน้ำชา "ฝ่าบาท... ของว่างพะย่ะค่ะ..." เจิ้งเยี่ยนวางถาดสำรับลงบนโต๊ะเล็ก จากนั้นชะเง้อมองผ่านม่านบังตาเข้าไปภายในส่วนทรงพระอักษรเพราะไม่ได้ยินเสียงตอบรับ "ฝ่าบาท..." ก่อนนัยน์ตาเรียวงามจะเหลือบไปเห็นอง...

"หลี่-- ฝ่าบาท..." หลี่เยี่ยนชิวเลิกขนง ประหลาดพระทัยกับคำเรียกขององค์ชายสี่ตัวน้อย "เรียกข้าเช่นนี้... จะอ้อนวอนขอสิ่งใด" "เจ้า! เจ้านี่นะ!" องค์ชายน้อยขึ้นเสียง "เหตุใดจึงต้องรู้ทั-- เอ่อ... จับผิดข้าไปเสียทุกเรื่อง!" นิ้วพระหัตถ์ยาวเรียวยกขึ้นนวดคลึงขมับ ใบหน้าคมคายเป็นนิจเวลานี้ซีดขาวเ...

“พี่ฉาม~” ตะวันคล้อยต่ำใกล้ลับขอบฟ้า… เสียงสดใสที่เรียกนามทำให้หลี่เจียนหงที่กำลังจะเปิดประตูก้าวเท้าเข้าตำหนักหยุดชะงัก วันนี้เขาออกไปฝึกซ้อมเกาทัณฑ์ตั้งแต่รุ่งสาง ก่อนจะออกไปยังเห็นเจ้าสี่นอนหลับอุตุจึงไม่ทันได้ปลุกหรือร่ำลา “พี่ฉาม~” เสียงเล็กๆ เรียกย้ำอีกครา หลี่เจียนหงปิดประตูตำหนัก หันกา...

. . . "โอ้ย ฝ่าบาท!! เหตุใดท่านจึงชอบกัดข้านัก!" หลี่เยี่ยนชิวคิดภายในพระทัยว่า ข้าเพียงต้องการลบรอยที่ผู้อื่นฝากเจ้าไว้ก็เท่านั้น... หึ เมามายจนเลอะเลือน ยินยอมให้คณิกาฝากริ้วรอยไว้เสียเด่นชัด! จะมิให้ข้าโกรธกริ้วเจ้ากระนั้นหรือ เจิ้งเยี่ยน! แต่ภายนอก... พระองค์กลับรับสั่งถามด้วยสุรเสียงเย็นเรียบ...

"ผมปล้อง... เจ้าชมชอบหนูน้อยหน้าหวานผู้นั้นหรือ" "เอ๋... ผู้ใดกันหรืือ" "ก็รั่วเอ๋อร์อะไรนั่นไง" "หนูน้อยหรือ... ผู้นั้นอายุมากกว่าท่านอีกนะ ตัวสูงกว่าท่านด้วย" "แต่เขาเป็นหลานชายข้า" "หลานชายท่านลุงต่างหาก" "ข้ากับเขาก็คนเดียวกัน" "ยังอีกหลายปีมิใช่หรือ" "หลายปี... แต่สุดท้ายก็คนเดียวกัน...

มือเรียวขาววางถาดสำรับลงบนโต๊ะกลมขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็ก ค่ำวันนี้... เจิ้งเยี่ยนตั้งใจทำอาหารสุดฝีมือ บนถาดที่ยกมามีทั้งน้ำแกงเอ็นลูกวัวตุ๋นยาจีน ซี่โครงหมูอบราดด้วยน้ำจิ้มหม่าล่าหวานๆ เผ็ดๆ น่องไก่ยัดไส้สมุนไพรทอดกรอบ เคียงน้ำจิ้มบ๊วยหวานเปรี้ยว ตบท้ายด้วยข้าวสวยที่หุงด้วยฟืน ควันฉุยหอมกรุ่น... แค่เพีย...

ไม่ใช่ชิวเยี่ยนค่ะ แต่สามารถตามไปอ่านได้ที่ https://twitter.com/pampamgirl/status/1183588688141398017?s=19 ...

"ท่านจะไม่กระทำข้าจริงหรือ..." พระพักตร์ที่อิงซบอยู่บนหลังคอขาวส่ายไปมาช้าๆ ริมโอษฐ์แนบผิวเนื้อขาวผ่องกระซิบไร้สุ้มเสียงส่งคำว่า 'ไม่' ให้คนเข้าใจผ่านสัมผัสแทนโสต… “ฝ่าบาท… ท่านเหมาะกับการนั่งจิบชาชมจันทร์มากกว่า… สุราไม่เหมาะกับท่านเลย…” ...น้ำตาก็เช่นกัน... “ดื่มจอกเดียวก็เมาแล้ว” เจิ้งเยี่ย...

"ฝ่าบาท..." ร่างสูงใหญ่ยังคงสงบนิ่ง ยามสายลมผ่านพัด... มีเพียงชายฉลองพระองค์ตัวบางขยับพลิ้วไหว เจิ้งเยี่ยนจ้องมองเงาร่างสูงสง่าของหลี่เยี่ยนชิว เขาเห็นสองหัตถ์เท้าราวระเบียงตำหนัก แหงนพระพักตร์เหม่อมองท้องฟ้าคล้ายกำลังชมจันทร์ที่มีเหลืออยู่เพียงครึ่งดวง... ดวงจันทร์... ในค่ำคืนวันที่ 7 เดือน 7 มือส...

"พี่สาม..." "พี่สาม..." "พี่สาม!!!" หลี่เยี่ยนชิวเขย่าไหล่บางเล็ก เมื่อได้ยินเด็กน้อยข้างกายละเมอเรียกบุคคลในห้วงคำนึง... ริมโอษฐ์เอ่ยเรียกนามอันคุ้นเคยของอีกฝ่ายออกมาเป็นคราแรก พระหัตถ์ตบแก้มอิ่มขาวเบาๆ เพื่อให้คนรู้สึกตัว "เจ้าสี่..." องค์ชายสี่ลืมตาอย่างงงงวยเมื่อใบหน้าของหลี่เจียนหงในความฝันทับซ...

วันนี้เจิ้งเยี่ยนเข้าเฝ้าจักรพรรดิตั้งแต่เช้าตรู่ ยืนอุ้มเจ้าแมวขาวเสี่ยวไป๋รอคอยอยู่หน้าห้องบรรทม หวังแก้ตัวเรื่องเมื่อคืนกับเด็กๆ ว่าตนเองเพียงกุเรื่องหยอกล้อ มิได้ใช้เจ้าแมวขาวตุ๋นน้ำแกงอย่างที่อ้าง "เจิ้งเยี่ยน... เจ้าอยู่ด้านนอกหรือไม่" สุรเสียงนุ่มนวลของหลี่เยี่ยนชิวเรียกดังเพียงกระซิบ "อยู่...

"ฝ่าบาท... ข้ายกสำรับค่ำเข้ามาเลยนะพะย่ะค่ะ" หลี่เยี่ยนชิวครางอืมคราหนึ่ง พลางขยับไปอุ้มเจิ้งเยี่ยนตัวเล็กขึ้นนั่งประจำโต๊ะอาหาร จากนั้นปรายพระเนตรไปทางเจ้าตัวเล็กอีกผู้หนึ่ง สายพระเนตรสื่อความหมายเป็นนัยว่า จะให้อุ้มเจ้าด้วยหรือไม่ องค์ชายน้อยเบือนหน้า ก่อนกระโดดขึ้นไปนั่งเคียงข้างเจิ้งเยี่ยนน้อยอย...