Epilogue After the End ฉันกลับมาพบกับครอบครัวที่เหมือนเดิมจนต้องสงสัยว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาเป็นแค่ความฝันหรือเปล่า ฉันเก็บทุกจดหมายจากเพื่อนๆที่ส่งมาให้และทุกอย่างที่เอามาจากอเมริกาจนกองเต็มไปหมด ฉันรู้สึกเหมือนมันจะกลายเป็นแค่ความฝันจริงๆถ้าฉันไม่มีหลักฐานอะไรเลย ฉันพยายามคุยกับทุกคนในโซเชียลมีเดีย...

Chapter 12 : June Last Day of School วันสุดท้ายก็เหมือนทุกวันแหละ เพิ่มการพูดคุย การกอด และคำบอกลา ฉันเข้าคาบเดิมๆ และเอาสมุดเฟรนชิฟมาให้ทุกคนเซ็น จริงๆฉันพกมาทั้งสัปดาห์เลยเพราะบางคนก็ขอสมุดไปทำที่บ้าน วันนี้เพื่อนบางคนที่ซื้อ Yearbook ไปก็เอามาแลกกันเซ็น นอกจากสมุดฉันก็เตรียมจดหมายบอกลาที่ฉันเขี...

Chapter 11 : May Solo for Good หลังฉันตื้อลอร่านาน(อีกแล้ว) เราสองคนก็ไปออดิชั่นกันในคาบคอรัสเพื่อร้องพาร์ทร้องเดี่ยวในเพลง for good สำหรับการแสดงคอรัสในงาน spring concert จริงๆแล้วพาร์ทร้องเดี่ยวในเพลงนี้มีสองส่วนเพราะฉะนั้นจะมีสองคนที่ได้ร้อง โดยอะเลียคนที่แสดงเป็นเบลในงานละครเพลงครั้งที่แล้วได...

Chapter 10 : April Easter อีกหนึ่งเทศกาลที่น่ารักสุดๆของที่นี่คือวันอีสเตอร์ ในวันนี้ครอบครัวมานัดกินอาหารกันที่บ้าน แกรมมี่และพี่น้องคนอื่นก็แวะกลับมา ผู้ใหญ่เอาไข่ต้มที่เรานั่งเพ้นท์กันวันก่อนและไข่พลาสติกที่มีลูกอมอยู่ข้างในไปซ่อนในสวนให้แอดเดเล่กับฉันไปหากันเล่น สนุกดีนะ ฉันไม่แน่ใจว่าบ้านคนอ...

Chapter 9 : March Got A Pet เอลลี่น่าจะอยากได้สัตว์เลี้ยงเพิ่มมานานแล้ว วันแรกของเดือนนี้โฮสต์มัม เอลลี่ และฉันจึงขับรถไปบ้านคนรู้จักคนหนึ่งที่มีลูกหมาพิทบูลพึ่งคลอดหลายตัวและกำลังหาเจ้าของใหม่ ระหว่างทางโฮสต์ก็เล่าให้ฟังว่าหมาพันธุ์พิทบูลจริงๆแล้วไม่ได้โหดร้ายเหมือนที่คนคิดแต่เพราะมีการจับสุนัขช...

Chapter 8 : February Superbowl งาน Superbowl เป็นการแข่งขันชิงแชมป์อเมริกันฟุตบอลอาชีพประจำปีซึ่งจัดขึ้นวันอาทิตย์สุดท้ายของเดือนมกราคม หรือวันอาทิตย์แรกของเดือนกุมภาพันธ์ของทุกปี เพื่อนหลายคนในอเมริกาจะตื่นตาตื่นใจกับงานนี้และรอดูการแข่งขันผ่านจอทีวีที่บ้านกัน แต่เพราะครอบครัวโฮสต์ของฉันไม่สนใจเ...

Chapter 7 : January New Year Eve party เอลลี่ชวนฉันไปงานปาร์ตี้ฉลองปีใหม่ที่บ้านของเพื่อนเธอ นี่เป็นงานปาร์ตี้จริงๆจังๆครั้งแรกที่ฉันได้ลองที่อเมริกาเลย ฉันกังวลกับงานปาร์ตี้มากเพราะฉันเป็นพวกขี้อายจัดๆ แต่พอไปถึงงานและลองคุยกับคนอื่นๆแล้วกลับรู้สึกว่ามันไม่น่ากลัวขนาดนั้น คนในงานก็เป็นรุ่นพี่นั...

Chapter 6 : December Christmas Concert หลังจากซ้อมร้องเพลงกับเพื่อนๆ ทุกครั้งที่เรียนคาบคอรัส สุดท้ายเราก็ได้แสดงครั้งใหญ่กัน ฉันประหลาดใจที่เมื่อไปถึงแล้วคนส่วนใหญ่แต่งหน้าแต่งตัวชุดสีดำกันพร้อมหมดแล้ว ขนาดลอร่าที่ไม่ค่อยแต่งหน้ายังแต่งเลย เฮลลี่ก็ทำผมแต่งหน้าจัดมากๆ ฉันเลยขอยืมเครื่องสำอางของเธ...

Chapter 5 : November Cheerleading ฉันเป็นคนที่ไม่ชอบกีฬามากๆ ทุกครั้งที่เรียนพละตอนเด็กๆจะหกล้มไม่ก็ทำอะไรน่าอายตลอด ก็เลยไม่ค่อยอยากทำอะไรที่เกี่ยวกับกีฬา รวมถึงเคยโดนพ่อบังคับให้เรียนพิเศษตีแบตว่ายน้ำเพราะอยากให้ตัวสูงเลยมีความทรงจำไม่ดีกับมันมากๆ แต่แล้วพอมาแลกเปลี่ยนเขาบอกว่าวิธีหาเพื่อนที่ดี...

Chapter 4 : October Bloomsburg Fair เดือนนี้เป็นเดือนที่ฉันได้ออกไปเที่ยวข้างนอกบ่อยเป็นพิเศษ​ ตั้งแต่วันแรกของเดือนก็ได้ไป​งาน Bloomsburg Fair ที่​เมือง​ Williamsport กับคาร่าและครอบครัวโฮสต์ของเธอ มันเป็นงานแฟร์ที่มีเครื่องเล่นต่างๆและมีของขายเยอะเต็มไปหมด​ มีโชว์ผลงานศิลปะ ต้นไม้และผลิตภัณฑ์แป...

Chapter 3 : September Beginning of friendships ที่โรงเรียนก็เริ่มเหมือนเดิมทุกวัน​ ฉันเข้าเรียน​ ทำงานที่ครูสั่งในคาบ คุยกับเพื่อนแต่ละคลาส​ เดินเปลี่ยนวิชาทุกชั่วโมง​ ไปพักเที่ยงกับโนล่าและอีธาน​ เข้าเรียน​อีก​ เจอลอร่ากับเฮลลี่ตอนเรียนคอรัส​ ฉันเริ่มจำชื่อคนได้มากขึ้นและมีเพื่อนใหม่มากขึ้นด้วย​...

Chapter 2 : August Arrival ตอนมาถึงนิวยอร์กเหล่านักเรียนแลกเปลี่ยนชาวไทยนั่งรถบัสแยกไปตามรัฐที่โฮสต์ตัวเองอยู่และไปพักที่โรงแรมพร้อมกับนักแลกเปลี่ยนจากชาติอื่นที่จะไปรัฐเดียวกัน มันเป็นครั้งแรกที่ทำให้ฉันได้เจอนักเรียนแลกเปลี่ยนจากประเทศอื่นๆ ไม่ว่าจากเยอรมันนี อิตาลี​ จีน อินโดนีเซีย พวกเขาเฟรนล...

Chapter 1 : Before I go Hesitant ฉันเริ่มเขียนไดอารี่ลงในแอปพลิเคชั่นในโทรศัพท์ตั้งแต่เด็ก เพราะฉันเป็นคนที่จำอะไรไม่ค่อยได้ และฉันคิดว่าคงเสียดายความทรงจำที่สำคัญถ้าฉันลืมมันไปหมด ฉันเริ่มจดอย่างจริงจังขึ้นในปีก่อนที่ฉันจะได้ไปอเมริกา ปีก่อนไปแลกเปลี่ยนเป็นปีที่ฉันทั้งสอบเข้าโรงเรียนมัธยมปลายในฝ...

Introduction 1 ปีในอเมริกาอาจเป็นปีที่มีความสุขที่สุดสำหรับฉัน มันเต็มไปด้วยความทรงจำดีๆและเรื่องราวมากมายที่สอนให้ฉันเป็นอย่างที่เป็นตอนนี้ แน่นอนว่าการเดินทางไปอยู่กับโฮสต์ครอบครัวอเมริกันที่ไม่รู้จักมาก่อนอาจเป็นเรื่องน่ากลัวแต่ประสบการณ์ที่มาจากการก้าวข้ามความกลัวนั้นล้ำค่าเกินกว่ามาก ณ ตอนที...

((ขอโทษที่ดอง)) มา! เริ่มกันเลย ก็ไฟลท์เราเป็นไฟลท์ดึก+โควิดอีก ที่บ้านเลยไม่ได้มาส่งครบทุกคน พอถึงสนามบินก็เช็คอิน แล้วก็ตรวจความปลอดภัย ผ่านตม.ไปอย่างง่ายดาย ทุกอย่างเร็วมาก เสร็จแล้วก้ไปนั่งรอที่เกท นั่งคอลกับเพื่อน บิน เครื่องแรกอ่ะ6ชม.พอถึงอินชอน ทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วอีกแล้ว แต่รอบนี้คือ...