((ขอโทษที่ดอง)) มา! เริ่มกันเลย ก็ไฟลท์เราเป็นไฟลท์ดึก+โควิดอีก ที่บ้านเลยไม่ได้มาส่งครบทุกคน พอถึงสนามบินก็เช็คอิน แล้วก็ตรวจความปลอดภัย ผ่านตม.ไปอย่างง่ายดาย ทุกอย่างเร็วมาก เสร็จแล้วก้ไปนั่งรอที่เกท นั่งคอลกับเพื่อน บิน เครื่องแรกอ่ะ6ชม.พอถึงอินชอน ทุกอย่างก็ผ่านไปอย่างรวดเร็วอีกแล้ว แต่รอบนี้คือมีเจ้าหน้าที่เกาหลีมาคุยด้วยนิดหน่อย แล้วสำเนียงฟังยากมากกกก แล้วบินเครื่องนี้คือหนทางยาวไกลมากก13ชม. คือแบบ ปวดหลังกันไปเลยดิ พอถึงแอตแลนตาร์ คืองงเลย ไม่ได้ใบcustom แต่ก็เข้าตม.ไป ถามอะไรนิดหน่อย แล้วพอเอากระเป๋าเสร็จ ไม่มีคนเก็บใบcustomเลย ค่อนข้างงง แต่ก็ดีแล้ว แล้วพอเสร็จออกมาดูเกทเครื่องต่อไปอ่ะ มันยังไม่มา แบบอีก6ชม.อ่ะ เริ่มลนล่ะ แต่หลังจากนั้น10นาทีก็มาล่ะ ทีนี้สนามบินนี้มันมีหลายตึก ก็ต้องแบบนั่งรถใต้ดินไป คือสั่นมากกก แต่ก็ถึงเกทโดยสวัสดิภาพ แล้วแบบพอถึงคือช็อคอ่ะ แบบที่ไทยใส่แมส กลัวโควิดมานาน แล้วนี่คือแบบ ใส่แมสไม่ปิดจมูก ไม่ก็เปิดเลย แล้วตะโกนคุยกัน คือน่ากลัววว แล้ว6ชม.มันต้องกินข้าวถูกปะ นี่แบบ ไม่กินแล้วก็ได้ พอเครื่องสุดท้ายมันเป็นแบบเครื่องเล็ก ที่นั่ง2-2อ่ะ แบบค่อนข้างอึดอัดและน่ากลัว แต่ก็ถึงOAJอย่างปลอดภัย สนามบินนี้เล็กมาก มีสายพานกระเป๋าสายพานเดียวอ่ะ แล้วโฮสก็มารับ แล้ว2วันต่อมาก็ย้ายโฮสเลย จบ