เบอร์แทรมตื่นขึ้นมาตอนเกือบสิบเอ็ดโมง และรีบลุกจากที่นอนจนเกือบจะกลิ้งตกเตียงเมื่อเห็นเข็มนาฬิกาบอกเวลาที่โต๊ะข้างหัวนอน เห็นได้ชัดว่ารัสเซลล์ปล่อยให้เขานอนอยู่อย่างนั้นโดยไม่คิดจะปลุกให้ตื่นไปทำงาน “ผมโทรบอกที่ร้านของคุณให้แล้วว่าคุณป่วย คลาร่าบอกว่าถ้าอาการคุณยังไม่ดีขึ้น ก็ให้พักก่อน พวกเธอจัดกา...

Fictober 2019 Day 1: Leaves เวลาแปรผัน โลกเกิดการเปลี่ยนแปลง มนุษย์มีวิวัฒนาการที่ก้าวล้ำเกินกว่าสิ่งมีชีวิตบนโลกชนิดใดจะเดินรอยตามได้ เว้นก็แต่ธรรมชาติอันจริงแท้นั้นยังคงยากที่จะควบคุม ท้ายสุดโลกจึงเต็มไปด้วยมลพิษ อากาศที่ใช้หายใจแทบไม่มีอีกแล้ว มนุษย์ที่ยังหลงเหลืออยู่บนโลกก็แค่เศษซากที่รอวันตาย...

รัสเซลล์รู้ว่าเบอร์แทรมลุกออกไป เมื่อเขารู้สึกตัวตื่นขึ้นเมื่ออีกฝ่ายกลับเข้ามานอนที่เดิมและขดตัวอยู่ในผ้าห่ม เขาดึงตัวของอีกฝ่ายมากอด คนที่เขากอดซุกตัวเข้ามาในอก และผล็อยหลับไปอย่างรวดเร็ว ถึงจะอยู่ในชุดนอนตัวเดิมที่สวมใส่ระหว่างนั่งอยู่ด้วยกันในช่วงค่ำ แต่รัสเซลล์กลับรับรู้ถึงไอเย็นที่สัมผัสได้จา...

รัสเซลล์หลับสนิทอยู่บนเตียงในขณะที่เบอร์แทรมลุกขึ้น ลงจากเตียงในความมืดที่มีเพียงแสงของดวงไฟจากโคมไฟสนามนอกบ้านที่เล็ดรอดผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาให้ความสว่าง เขาหยิบเสื้อคาร์ดิแกนที่ถอดพาดไว้บนเก้าอี้มาสวม หยิบโทรศัพท์มือถือที่เสียบชาร์จไว้บนโต๊ะหัวเตียงติดมือออกไปจากห้องด้วย ใครบางคนที่เขาส่งอีเมล์ไ...

“ผมต้องกินให้หมดนี่จริงๆ เหรอ” จองเซอุนกลืนน้ำลายเอื๊อกถามเสียงอ่อน ขัดกับดวงตากลมโตที่เป็นประกายวิววับ มองชุดขนมอาฟเตอร์นูนทีหลากหลายชนิดที่วางเรียงรายอยู่บนชั้นวางขนมสูงสามชั้น ส่วนพื้นที่ส่วนอื่นๆ บนโต๊ะก็เต็มไปด้วยชุดน้ำชาที่เหมาะสำหรับทานกับขนม และเพื่อความสวยงาม อันยูจินได้นำดอกไม้แห้งสีสันสด...

นายตำรวจหนุ่มมองคนในชุดนอนลายทางกับเสื้อคาร์ดิแกนที่ยืนชงฮอร์ลิกส์ให้ตัวเองกับเขาคนละถ้วย เมื่ออยู่ในชุดแบบนี้ เจ้าของร้านหนังสือเก่ายิ่งดูตัวเล็กเข้าไปใหญ่ แต่คนที่ตัวเล็กกว่าเขาคนนี้กลับทำในสิ่งที่เขาคาดไม่ถึง ทำไมคุณไม่ให้ผมดูแลคุณแทนล่ะ... คำพูดนั้นเป็นคำพูดที่ไม่เคยมีใครพูดกับรัสเซลล์มาก่อน ไม...

Date: 17 October 2019Ring and Coffee In NEW YORK Minhee x Dohyon เสียงเพลงในงานรื่นเริงที่จัดในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง บรรยากาศของนิวยอร์กช่วงเดือนตุลาคมช่างน่าจดจำ อากาศ18องศาและลมเย็นพัดผ่าน โทนี่เดินเข้ามาในร้านกาแฟพร้อมกับหันมองหาใครอีกคนที่นัดเอาไว้อยู่ก่อนแล้ว แววตาดวงสวยสบเข้ากับแววตาอีกคู่...

“ไม่ต้องมามองจองเซอุน ยังไม่หาย จะไปต้อนรับลูกค้าได้ยังไง” อิมยองมินเอ่ยทันทีเมื่อคนตัวเล็กหันมามอง “ไม่ได้ จนกว่าร่างกายจะดีขึ้นจริงๆ ฉันถึงจะอนุญาตให้เธอไปช่วย แต่ถ้าเบื่อก็นั่งคุยกับตุ๊กตาไปพลางๆ แล้วกัน” อิมยองมินบอก หยิบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่เตรียมมาตั้งแต่เช้าส่งให้คนตัวเล็ก แม้จะยื่นมือมารับไปแต...

เหตุการณ์ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้นระหว่างการชมปราสาททำให้รัสเซลล์จำเป็นต้องเปลี่ยนแผน เขาไม่ได้กลัวหรือเข็ดจนไม่กล้าทำกิจกรรมอื่น ๆ ในปราสาทต่อ แต่สิ่งที่เขาอยากทำมากที่สุดหลังผ่านพ้นเหตุการณ์นั้นมาได้ คือ การรีบกลับไปหาใครสักคนที่เขาเชื่อว่าจะมีคำตอบเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นให้เขาได้ “ผมรู้เรื่องที่เกิ...

เธอแหงนหน้ามองท้องฟ้ากว้างซึ่งเป็นสีเดียวกับนัยน์ตาของตัวเอง ก่อนจะเลื่อนไปมองใบเมเปิ้ลที่มีสีไม่ต่างไปจากสีผมของเธอ สายลมเย็นของฤดูใบไม้ผลิที่พัดโบกเข้ามา ทำให้เธอหลับตาลงซึมซับบรรยากาศของฤดูใบไม้เปลี่ยนสี กลิ่นของแสงอาทิตย์ กลิ่นของไอดิน และกลิ่นชื้นของผืนป่า ทำให้มุมปากของเธอผุดยกขึ้นเล็กน้อย “นิ...

Day-14 :knight .คุณหนูสามจากขุนนางอีมาหลบภัยทางการเมืองอีโดฮวาในยามนั้นเป็นเพียงเด็กน้อยน่าสงสารที่ต้องอยู่ท่ามกลางการแบ่งฝ่ายที่แสนร้อนระอุของราชสำนัก “ท่านช่วยลูก..ของข้าได้หรือไม่” “ทำเช่นนั้น.. เจ้าจะโดนสอบสวน” มินฮีกล่าวการสอบสวนจากราชสำนักนั้นแสนจะโหดร้ายไม่ต่างจากค่ายทหาร หรืออาจจะมากกว่าพว...

การเดินตามไกด์สาวที่แต่งตัวเป็นสุภาพสตรียุคกลางตามสมัยที่ปราสาทแห่งนี้ถูกสร้างขึ้น แต่กลับบรรยายเรื่องเกี่ยวกับปราสาทในฐานะสถานที่ถ่ายทำแฮรี่ พ็อตเตอร์ไม่ใช่เรื่องราวตามประวัติศาสตร์ก็ได้อารมณ์แปลก ๆ ดีเหมือนกัน เธอบรรยายสนุก เขาเองก็ฟังเพลิน แต่บังเอิญว่าสิ่งที่เธอบรรยายอาจไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากรู้สึ...

ทั้งที่เฝ้าหวัง ขอให้ช่วงเวลานั้นอย่าเพิ่งมาถึง ไม่ได้คาดคิดเลย ว่า ความรู้สึก นั้น จะมาถึงเร็วขนาดนี้ ห่างออกไปไม่ไกล เขามองเห็นร่างเล็กๆ เจ้าของเรือนผมสีแดงนอนล้มอยู่ ทั้งจมูกและริมฝีปากเต็มไปด้วยเลือด แก้มที่เคยเป็นสีระเรื่ออมชมพู ตอนนี้ซีดเผือดอย่างน่ากลัว ผู้ดูแลรังมังกรพยายามประคองขึ้นกอด เขย่...

ที่ปลายทางนั้น ยังคงมีแสงสว่างส่องนำทางอยู่ จองเซอุนเหมือนร่วงหล่นไปยังสระน้ำไร้ก้นที่มืดสนิท ฟองอากาศลอยฟ่องออกจากปาก แต่น่าแปลกที่ยังสามารถหายใจได้ตามปกติ ร่างของเขาดำดิ่งลงไปเรื่อยๆ จนกระทั่งเจอกับแสงส่องสว่างที่เขียวอมเหลือง เด็กหนุ่มประคองร่างของตัวเองให้ลอยนิ่งในน้ำ ยื่นมือไปประคองแสงสว่างและโ...