“เทวดา นายสนใจไปดูคอนเสิร์ตกับฉันไหม” พร้อมชูบัตรคอนเสิร์ตสองใบในมือให้อาซิราเฟลเห็น

“โครวลี่ย์ คุณก็รู้ว่าผมไม่ได้สนใจตามเทรนด์ดนตรีพวกนั้นเลย”

“แต่งานที่พวกเราไปกันมันจะถูกบันทึกไว้ในประวัติศาสตร์เลยนะ! เชื่อฉัน ไม่ควรพลาด ที่สำคัญกว่าฉันจะหาบัตรมาได้มันยากเย็นมากนะ รู้ไหม” โดยที่บนบัตรนั้นมีรายละเอียดที่เขียนไว้ว่าเป็นงานคอนเสิร์ตของวง Oasis ที่จัดขึ้นที่ Knebworth Park ซึ่งจะเกิดขึ้นในวันที่ 10 สิงหาคม 1996

 .....

เมื่อถึงวันงานจริง โครวลี่ย์รออาซิราเฟลที่ทางเข้างานต้องตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่เทวดาแต่งมา

“นี่นายแต่งตัวแบบนี้มางานจริงเหรอ” โครวลี่ย์โอดครวญเมื่อเห็นว่าอาซิราเฟลแต่งชุดสูทผูกโบว์กับเสื้อโค้ทสีเบจตัวเก่งของเขามางานนี้ ขัดกับเด็กวัยรุ่นคนอื่น ๆ ซึ่งแต่งตัวสบาย ๆ หรือแต่งตามไอดอลของพวกเขาอย่างโนลและเลียม กัลลาเกอร์

“แต่ผมว่ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไรสักหน่อยนะ”

“อาซิราเฟล…” โครวลี่ย์กุมหัวตัวเอง “เอาเป็นว่านายรีบใช้อิทธิฤทธิ์ของตัวเองเปลี่ยนเสื้อเดี๋ยวนี้”

“โถ่ ก็ได้” ก่อนจะดีดนิ้ว จากเดิมที่เป็นเสื้อสูทก็กลายเป็นเสื้อโค้ทพาร์ก้าสีเขียวทหาร กางเกงขายาว และรองเท้าผ้าใบสีขาว แต่ด้วยที่โค้ทพาร์ก้าทำให้ตัวดูพองบวกกับรูปร่างของอาซิราเฟลที่อวบเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นั้นทำให้อาซิราเฟลเหมือนตุ๊กตาหมี โครวลี่ย์ต้องพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้โผตัวเข้าไปกอด “อย่างนี้โอเคแล้วใช่ไหม” อาซิราเฟลถามแล้วยิ้ม

“ก็ดูกลมกลืนกับพวกมนุษย์แล้วละ”

ก่อนที่พวกเขาทั้งคู่จะเดินฝ่าผู้คนเพื่อเข้าไปให้ใกล้ที่สุดกับเวที แต่ก็มาได้ใกล้แค่ตรงกลางของฝูงชนซึ่งเห็นเวทีได้หมดแต่เห็นเหล่าวงดนตรีต่าง ๆ ที่อยู่เวทีนั้นเหมือนมดตัวเล็กตัวน้อยเท่านั้น “คงมาได้แค่นี้จริง ๆ ละนะ” โครวลี่ย์พูด

 .....

พวกเขายืนดูวงดนตรีต่าง ๆ แสดง วงแล้ววงเล่า จนมาถึงวงเด่นของงานอย่าง Oasis – ถึงไม่ดีเท่า Queen แต่โครวลีย์ก็พอเข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงได้ชื่นชอบพวกเขานัก

 “ผมชอบที่ทุกคนรวมกันเป็นหนึ่งได้ด้วยเพลง ๆ เดียวจัง” อาซิราเฟลพูดตะโกนใส่โครวลี่ย์ท่ามกลางเสียงร้องของผู้คนมากมาย “ว่าไงนะ” โครวลี่ย์ตะโกนกลับเมื่อไม่ได้ยินสิ่งทีอีกฝ่าย “ผมบอกว่า ผมชอบที่ทุกคนรวมกันเป็นหนึ่งได้ด้วยเพลง ๆ เดียว”

ในขณะที่เพลง Live Forever กำลังเล่นอยู่ โครวลี่ย์กลับได้ยินอาซิราเฟลพูดเพียงแค่ว่า “ผมชอบ…” เท่านั้น แล้วใจก็พองโตอย่างไร้สาเหตุ