(15) เรา... ดร. โทเบียส ฟอล์กเนอร์และผม... ต่างโชคดีที่มีโอกาสได้พบกันเป็นครั้งที่สอง หลังจากต่างคนต่างเลือกละทิ้งโอกาสที่เราจะได้พบกับคู่แท้ไปแล้วเมื่อร่วมสิบปีก่อน แต่ท้ายที่สุดแล้ว กลับมีเหตุให้เราโคจรกลับมาพบกันอย่างไม่คาดคิดในช่วงเวลาที่เราต่างไม่มีใคร ถ้าหากวัดจากมาตรฐานของคนอื่น หัวข้อสนทนา...

(14) “คุณหมอสงสัยมาตั้งแต่แรกเลยหรือครับว่า คลาร่า พ็อตต์น่าจะเป็นคนฆ่าเจมส์ พ็อตต์” ผมถาม ดร. ฟอล์กเนอร์ระหว่างรอให้ลาซานญาเนื้อกับฟิชพายในเตาอบได้ที่ ด้วยประเด็นที่เราคุยกันค้างอยู่ตั้งแต่ออกจากบ้านไปซื้ออาหารเย็นแบบกึ่งสำเร็จรูปที่ซื้อกลับมาจากตู้แช่ของมาร์กแอนด์สเปนเซอร์ซิมเพิลใกล้กับสถานีรถไฟใ...

(13) สิ่งที่เดียน่า ทเวธส์ย้ำกับผมหนักหนา ไม่ว่าจะเป็นเรื่องหาของขวัญไปให้ ดร. ฟอล์กเนอร์ และอย่าชวนคุยเรื่องงานเป็นอันขาด ล่มไม่เป็นท่า เพราะผมทำทุกอย่างที่เธอห้าม และลืมทุกอย่างที่เธอแนะให้ทำ ผมเป็นฝ่ายโทรศัพท์ถาม ดร. ฟอล์กเนอร์ว่า คืนนี้ว่างหรือไม่ และโชคดีที่เขาไม่ต้องอยู่เวร แม้จะยังต้องเตร...

(12) วันสุดท้ายของปีไม่วุ่นวายอย่างที่คิดเอาไว้ คดีที่ดูเหมือนจะซับซ้อนที่เกิดขึ้นเมื่อสองวันก่อนปิดแฟ้มลงได้อย่างง่ายดาย ผู้ต้องหารับสารภาพ รับทราบข้อกล่าวหา และได้รับการประกันตัวชั่วคราวเพื่อติดต่อหาทนายความและจัดการธุรกิจที่ยังคงค้าง หน่วยสืบสวนอาชญากรรมพิเศษทำผลงานได้อย่างงดงามส่งท้ายปี ผู้บัญ...

ถ้าคุณรู้เรื่องที่ใครคนหนึ่งที่สนิทหรืออยากให้เขาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคุณไม่เคยบอกคุณมาก่อน ไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม คุณจะเป็นฝ่ายถามถึงเรื่องนั้นจากเขาก่อน หรือจะรอให้เขาเป็นฝ่ายบอกคุณทีหลัง ซึ่งคุณไม่อาจรู้ได้เลยว่าเมื่อใด หรืออาจไม่มีทางรู้เลยตลอดไป คุณจะเลือกทางไหน ผมผ่านเรื่องแบบนั้นมามาก แต...

(10) “ผมไม่มีเหตุผลอะไรที่จะฆ่าผู้ชายคนนั้น ถึงจะเห็นหมอนั่นเป็นคนรกโลกมากก็ตาม” เซอร์เอ็ดเวิร์ดลุกขึ้นจากเก้าอี้นวมหลังโต๊ะทำงานที่เขานั่งอยู่ เดินไปยังตู้หนังสืออีกฟากหนึ่งของห้องสมุดที่เขาใช้เป็นห้องทำงานหลักภายในบ้าน เปิดเอาขวดสก็อตช์วิสกี้ออกมา หันหน้ามาหาผมและวิลเลียม มัสเกรฟเลิกคิ้วเป...

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในเวลาเช้ามืด ตัวเลขบอกเวลาบนนาฬิกาดิจิตอลบนโต๊ะข้างเตียงบอกว่า อีกหลายชั่วโมงกว่าจะถึงเวลาที่ผมควรเข้าไปสะสางงานเอกสารที่ออฟฟิศท้องฟ้า ในฤดูหนาวยังคงมืดมิด แสงสว่างจากไฟถนนนอกรั้วบ้านซึ่งส่องผ่านม่านหน้าต่างเข้ามาเป็นแสงสว่างอย่างเดียวภายในห้องที่ทำให้ผมมองเห็นใบหน้าของคนข้างตัวได้...

ผมบอกจ่ามัสเกรฟให้เชิญเอ็ดเวิร์ดสแตนตันเข้ามา แต่ดูเหมือนว่า ความเป็นตำรวจของเขาเกือบไม่มีความหมาย เพราะไม่ทันที่เขาจะออกไปเรียกเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ก้าวอย่างสม่ำเสมอและแสดงถึงความเชื่อมั่นอย่างเต็มเปี่ยมที่โถงทางเดินนอกห้องก็ตรงดิ่งเข้ามาราวกับทำหูทวนลมกับคำของเขาว่า ให้รอฟังก่อนว่าผมจะอนุญาตหรือไม่ ...

ถึงโอเมก้าจะถูกตัดสิทธิในการทำงานที่ต้องใช้พละกำลังหรือความเด็ดขาดในการตัดสินใจอย่างยิ่ง เช่น การเป็นทหารหรือตำรวจ เพราะเชื่อกันมาแต่เดิมว่าความอ่อนไหวทางอารมณ์ของโอเมก้าเป็นอุปสรรคและไม่เหมาะสมกับอาชีพ แต่ผมกลับคิดต่างออกไป และเชื่อว่าเพื่อนร่วมงานของผม อย่างจ่ามัสเกรฟที่เป็นคนหนุ่มและไม่ยึดติดกับก...

“ที่จริง คดีนี้ยังมีปัญหาอีกอย่าง คือ เรื่องของผู้หญิงสองคนที่อยู่ในร้านขายของเก่าของมิสเตอร์พ็อตต์” ดร.ฟอล์กเนอร์ที่กำลังก้มหน้าเช็คอีเมล์ในโทรศัพท์มือถือของตัวเองเงยหน้าขึ้นมามองผม “สารวัตรหมายถึง มิสซิสพ็อตต์กับเจนนี่ สาวใช้ของเธอที่มาขอเข้าไปเก็บของในร้านใช่ไหมครับ” ผมพยักหน้า ความจริง...

“ในเมื่อมีรอยมือบนลำคอของผู้ตาย บนหน้าต่างที่เปิดอยู่ก็มีรอยนิ้ว ทำไมสารวัตรถึงยังไม่เชื่อว่าเป็นฝีมือของมือปีศาจตามที่ภรรยาและสาวใช้ของเขาเชื่อ” ดร. ฟอล์กเนอร์ถาม หลังบริกรที่กลับมาจดรายการอาหารที่สั่งและนำเครื่องดื่มมาให้เก็บเมนูแล้วจากไป เหลือเพียงเราอยู่กันตามลำพังในมุมหนึ่งของร้านอาหารที่เราใช้...

ที่ห้องชันสูตร เมื่ออยู่ต่อหน้าทุกคน ดร. ฟอล์กเนอร์ กับ ผม ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และเอ่ยทักทายทุกคนตามปกติ ผู้เกี่ยวข้องที่อยู่ที่นั่นมีจ่ามัสเกรฟ คู่หูคนปัจจุบันของผมดร. เวสต์ ซึ่งผมได้พบเมื่อวานนี้ ส่วนคนที่ผมเพิ่งรู้จักวันนี้ คือ ดร.ซาแมนธา เคน เบต้าเพศหญิง แพทย์ประจำบ้านปีแรก และเจสัน กู้ดวิ...

เวลานัดพบเดิมที่ตกลงกันเอาไว้ คือ เวลาสิบโมงเช้าที่ห้องชันสูตรศพของโรงพยาบาล แต่ผมอยากหาเวลาพูดคุยก่อนเริ่มงาน ผมจึงโทรศัพท์ไปหาเขาอีกครั้งและฝากข้อความเอาไว้ โดยไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะรับข้อเสนอนั้น แต่อีกหลายชั่วโมงต่อมา ผมได้รับข้อความพิมพ์ตอบกลับผ่านระบบเมสเสจโทรศัพท์มือถือจากเขา ว่าผมจะสะดวกไหม ถ...

ดร. โทเบียส ฟอล์กเนอร์ ผู้เชี่ยวชาญการตรวจศพคดีที่ยากจะหาคำอธิบายมากที่สุดไม่มาทำงานและไม่สะดวกที่จะเข้ามาทำงาน เพราะกำลังใช้ ‘สิทธิลาหยุดของโอเมก้า’ จากสีหน้ายุ่งยากใจของสารวัตรแบล็ค ซึ่งเป็นปฏิกิริยาที่แสดงออกต่อคำตอบของ ดร. เวสต์ ก็เป็นเหมือนกับตำรวจหลาย ๆ คนที่หงุดหงิดใจที่เกิดอุปสรรค แต่เรื่อ...

อีกเพียงไม่กี่วันจะถึงวันสิ้นปี ผมถูกตามตัวระหว่างพักผ่อนอยู่กับบ้านและกำลังจัดของสำหรับเตรียมเดินทางไปฉลองวันสิ้นปีกับแฟนนี่น้องสาวของผมที่บ้านเกิดทางตอนเหนือ และงานด่วนที่ว่าอาจทำให้ผมเป็นพ่อทูนหัวที่ไม่เอาไหนเอาเสียเลยไปอีกปีหนึ่ง เพราะผมไปเยี่ยมหลานชายไม่ทันคริสต์มาสหรือปีใหม่มาสามปีติดต่อกันแล้...