ขอย้อนไปที่ภารกิจที่ผมตั้งเอาไว้ตอน ม.1 เรื่องแรก คือ ผมจะต้องตัวสูงกว่าครูผู้หญิงทุกคนในโรงเรียน (ไม่น่าใช่เรื่องยากนัก) เรื่องที่สอง ผมอยากตัวสูงให้ถึง 175 ซม. ก่อนจบ ม.ต้น เพราะยุคสมัยนั้น นางเอกละครโทรทัศน์จะเริ่มสูงถึง 170 ซม. กันเยอะแล้ว ส่วนนางแบบและนางงามหลายคนก็สูงถึงระดับ 175 ซม. กันแบบไ...

แม้จะจบ ป.6 มาแบบชอกช้ำ ด้วยความงุนงงว่าทำไมเพื่อนผู้หญิงหลายราย (และรุ่นน้องผู้หญิงบางคน) จึงตัวสูงกว่าตนเอง แต่ด้วยส่วนสูง 157 ซม. ในวัย 12 ปี ผมก็ยังถูกถือว่าเป็น "เด็กตัวสูง" อยู่ โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับเด็กผู้ชายวัยเดียวกัน ความสูงเกือบๆ 160 ซม. ของผม ก็ยังอยู่เหนือกว่ามาตรฐานเฉลี่ยของเพื่อนๆ ...

หลายครั้ง โลกก็กลมและเล็กแคบกว่าที่เราคาดคิด หลายปีก่อน ผมมีนัดตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง พอเจาะนู่นตรวจนี่เสร็จเรียบร้อย ก็ต้องไปรอฟังผลจากคุณหมอ เมื่อเปิดประตูเข้าไปนั่งเผชิญหน้ากับคุณหมอผู้หญิงที่จะทำหน้าที่อ่านผลตรวจสุขภาพให้ผม ผมก็พบว่าเธอคือรุ่นน้องสมัยประถมของตัวเอง คุณหมอรุ่นน้องบ่งชี้ป...

เที่ยงวันหนึ่งช่วง ป.6 เทอมสอง ผมยืนต่อแถวรับถาดอาหารเที่ยงถัดจากกุ้ง กุ้งเรียนหนังสือห้องเดียวกับผมมาตลอดตั้งแต่ ป.1-ป.5 เพิ่งจะมีตอน ป.6 นี่แหละ ที่เธอย้ายไปอยู่ห้อง 6/2 ส่วนผมได้ปักหลักที่ห้อง 6/1 ก่อนหน้านั้น กุ้งเป็นเด็กรูปร่างผอมแห้งแรงน้อย จนใครๆ พากันตั้งฉายาให้เธอว่า "ยัยกุ้งแห้งเยอรมัน" แถ...

ปิดเทอมใหญ่ก่อนขึ้น ป.6 ผมต้องทำนู่นทำนี่เยอะแยะวุ่นวายไปหมด ทั้งว่ายน้ำ-เตะบอล (และขยันดื่มนม) เล่นวิดีโอเกมจริงจังขึ้น (ขยับมาเล่นเครื่องเมกาไดรฟ์) ครอบครัวยังพาผมท่องโลกกว้างด้วยการซื้อทัวร์ไปเที่ยวต่างประเทศราวหนึ่งสัปดาห์ แล้วผมก็ต้องเริ่มเรียนพิเศษ เพื่อเตรียมตัวสอบเข้า ม.1 ในช่วงปีการศึกษาหน...

ต้นปีที่ผ่านมา ผมมีโอกาสเจอเพื่อนเก่าสมัยประถมชื่อ "แจน" แจนไปใช้ชีวิตที่ต่างประเทศอยู่นานหลายปี จนตอนนี้ เธอก็ยังไปๆ กลับๆ ระหว่างเมืองไทยกับเมืองนอก เราสองคนพูดคุยกันหลายเรื่อง ตั้งแต่ชีวิตปัจจุบัน ชีวิตครอบครัวของคนวัยขึ้นต้นด้วยเลข 4 (แจนมีลูกแล้ว ส่วนผมยังโสด 555) ก่อนจะวกไปคุยเรื่องสมัยยังเด...

ขออนุญาตทบทวนภาพรวมในตอนที่แล้วเล็กน้อย หากนับจากตอนปลาย ป.2 เทอมสอง ถึงปลาย ป.3 เทอมสอง ผมจะตัวสูงขึ้นจาก 132.5 ซม. เป็น 142 ซม. หรือสูงขึ้น 9.5 ซม. (เกือบ 10 ซม.) ในเวลา 12 เดือน (หนึ่งปีเต็ม) นั่นถือเป็นอัตราการเจริญเติบโตที่ก้าวกระโดดมากสำหรับเด็กวัย 8-9 ขวบ และดูดีกว่าเพื่อนคนอื่นๆ อย่างชัดเจ...

ปี 2545 ผมเพิ่งเริ่มเรียนมหาวิทยาลัยปี 3 ประมาณเดือนกรกฎาคม ผมและเพื่อนๆ ได้ไปร่วมกิจกรรมรับน้องใหม่ของโต๊ะ (คณะของผมจะจัดแบ่งนักศึกษาออกเป็น "โต๊ะ" ต่างๆ) ที่จังหวัดชายทะเลแห่งหนึ่ง ในคืนแรก หลังทำกิจกรรมและกินข้าวเย็นเสร็จเรียบร้อย ผมก็ไปนั่งพูดคุยเล่นหัวกับเพื่อนๆ รุ่นเดียวกัน สักพักหนึ่ง วงส...

ผู้เขียน: September's Blue สำนักพิมพ์: พี.เอส/P.S. "เมษาลาตะวัน" คือจดหมายรักแด่ทุกคำอธิษฐานของผู้ไม่เป็นที่รัก คำอธิษฐานที่กล่าวซ้ำซากกับหมอนหนุนทุกคืน บางครั้งฟังคล้ายสมน้ำหน้าคนไม่มีบ้าน บางครั้งฟังคล้ายปลอบประโลมความโง่งมของความอับจนไร้ทางเลือก ส่งท้ายเดือนพฤษภาคมได้โคตรเจ็บปวด!! คำว่า "เยาว์ว...

เด็กคนคนหนึ่งมีจินตนาการที่สมบรูณ์แบบ แต่ไม่ได้ทำตามจินตนาการเพราะอะไรหลายๆอย่าง สังคมสภาพแวดล้อมที่บีบบังคับให้เติบโตมาอย่างที่ควรจะเป็น ในวัยเด็กเราต่างเจอบุคคลที่หลาก หลายในตอนนั้นได้แต่บอกตนเองว่าไม่ชอบคนแบบไหนก็ไม่ควรเติบโตไปเป็นแบบนั้น แต่ในวันที่ โตขึ้นมากพอกลับย้อนตัวเองอยู่ทุกวันว่า เรา...

จากเด็กในวันนั้นสู่การเติบโตที่เหมือนเริ่มใหม่ ทุกอย่างดูแปลกใหม่ กับการหาโรงเรียนใหม่ เพื่อนใหม่ สังคมใหม่ๆ การเรียนที่หนักขึ้น กฎเกณฑ์เพิ่มมากขึ้นกว่าในตอนแรก แต่ยังเป็นวัย ที่สนุกสนาน ขยายความง่ายๆในวัยนี้ก็คือวัยรุ่น โตขึ้นมาอีกขั้น ภาระทางการเรียนเพิ่มมากขึ้น ใน สังคมที่ยังกดเด็กให้อยู่แต่...

เด็กวัยเยาว์ในวันนั้นเติบโตขึ้นมาอีกขั้น จากเด็กที่ตื่นมาก็ไปวิ่งเล่น เติบโตขึ้นอีกนิด ที่ต้องตื่นไป โรงเรียนแต่เช้า เจอเพื่อนใหม่ที่ไม่ใช่แค่เพื่อนข้างบ้าน ได้เจอสังคมใหม่ๆ แต่วัยนี้ก็ไม่ได้เรื่องให้คิด อะไรมากนัก ไปโรงเรียนเหมือนได้ไปเปลี่ยนที่เล่นกับเพื่อน บางวันก็อาจจะมีงอแงที่จะไม่ไปบ้างแต่...

ถ้าให้พูดถึงวัยเยาว์คงนึกถึงตัวเองตอนที่ยังเป็นเด็ก เด็กตัวเล็กๆคนหนึ่ง ชีวิตวัยเด็กเป็นชีวิตที่ น่าจดจำในช่วงเวลาหนึ่ง ชีวิตวัยเด็กคงทำแค่ ตื่นขึ้นมา กินข้าว ออกไปวิ่งเล่นกับเพื่อนข้างบ้าน สักคน เป็นช่วงวัยหนึ่งที่นึกถึงก็ยังคิดถึงทุกครั้ง ชีวิตวัยเด็กไม่ได้มีอะไรหวือหวมากนัก ได้ออกไป เล่นข้าง...

โต๊ะ....มันจะเป็นเรื่องเล่าได้อย่างไร . . แต่ใช่ของทุกสิ่งนั้นมันมีเรื่องเล่า เรื่องเล่าที่เล่าออกมาเพราะภาพกาลเวลาถูกหมุนกลับโดยเวลายังคงเดินหน้าต่อไปและฉันมองเห็นมันเมื่อฉันก้มลงหยิบของที่หล่นลง . . เด็กหญิงอายุประมาณ 4-5ขวบในความทรงจำอันเลือนรางเติบโตมาอยู่ภายใต้โต๊ะไม้แบบสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่มีไ...

'ฉันกำลังทำอะไร?" เป็นสิ่งที่ฉันตั้งคำถามกับตัวเองตลอดเวลา ตั้งแต่เด็ก ฉันเป็นเด็กที่เติบโตบนเส้นทางของเหตุและผลทุกเรื่องต้องมีเหตุผลมารองรับ แม้บางครั้ง เหตุผลนั้นจะแสนไร้สาระก็ตาม จำได้ว่า เมื่อยังเล็ก ชอบเรียนภาษาและวิชาสังคมมากแต่ก็มองไม่เห็นภาพตัวเองจะทำอาชีพอะไรและจะเลี้ยงดูตัวเองอย่างไรด้วยคว...