เด็กคนคนหนึ่งมีจินตนาการที่สมบรูณ์แบบ แต่ไม่ได้ทำตามจินตนาการเพราะอะไรหลายๆอย่าง
สังคมสภาพแวดล้อมที่บีบบังคับให้เติบโตมาอย่างที่ควรจะเป็น ในวัยเด็กเราต่างเจอบุคคลที่หลาก
หลายในตอนนั้นได้แต่บอกตนเองว่าไม่ชอบคนแบบไหนก็ไม่ควรเติบโตไปเป็นแบบนั้น แต่ในวันที่
โตขึ้นมากพอกลับย้อนตัวเองอยู่ทุกวันว่า เราเติบโตมาเป็นคนแบบที่เราไม่ชอบในตอนนั้นหรือเปล่า
พอโตขึ้นบางเหตุผลพอเข้าใจแต่บางเหตุผลก็ไม่สามารถหาคำตอบที่จะเข้าใจได้ สิ่งที่ทำได้ในตอนนี้
คือพยายามไม่เป็นในสิ่งที่ตนเองชอบ พอเติบโตมาอย่างสมบูรณ์ การใช้ชีวิตที่เปลี่ยนไป สังคมที่
เปลี่ยนไป ความสดใสที่เคยมีได้สูญสิ้นไปไม่มากก็น้อยจากในวัยเยาว์ ทำให้บางชั่ววูบก็ได้แต่คิดว่า
ชีวิตในวัยเยาว์ของเรามันผิดพลาดตรงไหนไปหรือเปล่า ทำไมการเติบโตมาที่สมบูรณ์ไม่ได้ดี
เท่ากับที่จินตนาการไว้ ย้อนนึกกลับไปได้แต่คิดถึงเด็กคนนั้น คนที่มีความสดใสมากกว่านี้.
๐ช่วงนี้ใครที่เหนื่อยหรือท้อก็สู้นะคะยิ้มเยอะๆน่า
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in