อรุณกาลนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงเป็นผักขณะสายตาอันว่างเปล่าของเขาจับจ้องไปที่ภรรยาซึ่งนั่งอยู่เก้าอี้ข้าง ๆกำลังใช้มีดปลอกผลไม้อย่างช่ำชอง ตอนนั้นเขาไล้นิ้วไปตามต้นแขนของเธอแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม ‘เย็นนี้เราไปกินข้าวข้างนอกกันดี...’ ‘พี่เลิกดึกนะ เรากินอะไรไปก่อนเลย ไม่ต้องทำเผื่อนะพี่จะกินข้างนอกก่อ...