ฉันจำไม่ได้แล้วว่าเรารู้จักกันได้ยังไงแต่น้องเค้าเป็นคนที่มองแล้วรู้สึกว่าโลกสดใสมากๆ ฮ่า ๆหมายความอย่างที่พูดจริงๆนะ มันนานมากเลย เรื่องราวมันผ่านไปมากมายจนลืมรายละเอียดบางอย่างไป เรารู้จักกันได้ยังไง? เราคุยกันได้ยังไงนะ? ลืมไปหมดแล้วล่ะ 

        จำได้ว่าเราเคยคุยกันในทุกๆวันความสัมพันธ์ที่ไม่มีชื่อเรียกของเรามันดูดีมากๆ เหมือนเป็นพี่น้องเป็นเพื่อนที่สนิทกัน เราเคยแลกเปลี่ยนเรื่องราวของเราในแต่ละวันให้กันการไปโรงเรียน น้องเขาเหมือนเป็นหนุ่มฮอตในโรงเรียน หน้าตาดี เรียนเก่ง นิสัยดีดูดีไปหมดเลย ส่วนฉันเป็นแค่คนที่ดูธรรมดามากๆ TT  นี่เรามารู้จักกันได้ยังไงเนี่ย!

        ไม่รู้ว่าเขายังมีความทรงจำอะไรแบบฉันมั้ยแต่ฉันชอบช่วงเวลาตอนเช้าของทุกๆวันที่เดินเข้าโรงเรียนมากๆปกติฉันต้องนั่งรถตู้รับส่ง โรงเรียนเราเข้าออกได้ 3 ประตู 

        ฉันได้แต่ลุ้นกับเส้นทางเดินรถในแต่ละวันของลุงคนขับ เพราะลุ้นว่าลุงจะไปส่งฉันที่ประตูไหน เพราะถ้าเป็นประตูนั้น ฉันจะได้เจอกับน้องเขาล่ะ เพราะเราบังเอิญเจอกันบ่อยที่ทางเข้านั้น อาจจะเป็นเพราะช่วงเวลาที่คนมักไปถึงโรงเรียนเวลานั้นกัน

        เวลาที่ไปถึงโรงเรียน แล้วได้เจอเธอที่ทางเข้าแล้วเราเดินเข้าไปพร้อมกัน มันดีมากๆเลย จริงๆระยะทางที่ต้องเดินเข้าไปมันก็ทอดยาวไปเรื่อย ๆ แต่กลับรู้สึกว่าอยากให้ระยะทางที่เดินอยู่มันยาวกว่านี้จัง เพราะเวลาเดินเข้าไปกับน้องเค้ารู้สึกว่าเวลามันผ่านไปเร็วมากๆเลย นี่เราเดินกันเร็วเหรอ ฉันควรก้าวขาช้าๆมั้ยนะหรือทางมันไม่ไกลมาก ทำไมเวลาผ่านไปเร็วจังแต่คงเป็นเพราะเรามีความสุขกับช่วงเวลานั้น มันเลยรู้สึกว่าผ่านไปเร็วมากๆเพราะในขณะที่เดินเข้ามาด้วยกัน รู้สึกว่าเรายังคุยกันได้ไม่กี่เรื่องเองคงเป็นเพราะอยากคุยมากกว่านี้ละมั้ง ฮ่า ๆเวลากที่ต้องเดินแยกย้ายกันเข้าไปในโรงเรียนบางทีฉันทำได้เพียงมองแผ่นหลังที่ดูกว้างและอบอุ่นของเขา จนลับจากสายตาไป อยากให้ถึงเช้าวันพรุ่งนี้เร็วๆจัง

        ฉันกลายเป็นคนที่เฝ้ารอเรื่องบังเอิญในแต่ละวันวันนี้ตอนเช้าจะบังเอิญเจอมั้ยนะ ตอนเปลี่ยนคาบเรียน น้องเรียนห้องไหนนะจะบังเอิญเดินสวนกันมั้ย ตอนกินข้าวจะเจอกันมั้ยเพียงช่วงเวลาเล็กๆก็รู้สึกว่าอยากเห็นนิดหน่อยก็ยังดี เหมือนได้คอมพลีตความเหนื่อยล้าในแต่ละวันได้เลยตอนนั้นมันดีมากเลยล่ะ

        ส่วนเขากลายเป็นคนที่ฉันเจอในแชทตอนเช้าในทุกๆวันบังเอิญไปถึงหน้าโรงเรียนพร้อมกันหลายๆครั้งได้เดินคุยกันก่อนจะได้แยกย้ายอีกบ่อยครั้ง กลับบ้านไปก็ยังเป็นคนที่แชทด้วยกันก่อนจะแยกย้ายกันเข้านอนไป แล้วก็วนไปเจอกันใหม่ในตอนเช้าเห้อ ฉันคงชอบน้องเขามากเลยล่ะ เป็นความรู้สึกที่หนักใจจริงๆ…