ในความมืด เขามองไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เป็นความมืดที่มืดยิ่งกว่าความมืดใด ๆ ที่เขารู้จัก วิญญาณพวกนั้นหายไปแล้ว พวกมันปล่อยเขาให้เป็นอิสระในที่สุด แต่สิ่งที่ยังคงหลอกหลอนอยู่ในความคิดและความทรงจำคือ เสียงของคนคนนั้นที่คอยตอกย้ำว่า เขาไม่ใช่ตัวจริง และความภาคภูมิใจในความสามารถของตนเองถูกทำลายลงอย่...

“กี่วันแล้วนะ ที่คุณลาเพื่อพักฟื้น” มาเรียถาม ขณะที่นั่งอยู่กับรัสเซลล์ที่รอเบอร์แทรมเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อออกจากโรงพยาบาลหลังจากที่แพทย์อนุมัติให้กลับบ้านได้ เธอขับรถตรงจากลอนดอนมาถึงนอร์ทธัมเบรียแบบไม่หยุดพักพร้อมกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายสืบสวนของสก็อตแลนยาร์ด และทันทีที่เสร็จงาน เธอก็ตรงมาหาพวกเขาถึงโรงพ...

“เธอหนีสิ่งที่ตัวเองเป็นไม่ได้หรอก เบอร์แทรม เคลลีย์” เสียงที่คอยกระซิบเตือนจากห้วงหนึ่งของจิตใต้สำนึกแว่วมาอีกครั้ง “ในที่สุด เธอก็ต้องยอมรับมัน ใช้มัน ควบคุมมัน และเป็นนายของมันในวันหนึ่งอยู่ดี เพราะไม่มีใครเลยที่สามารถหนีไปจากสายเลือด และสิ่งที่ถูกส่งผ่านต่อมาทางสายเลือดของเราได้ นี่คือชะตากรรม...

คำพูดที่ออกมาจากปากของเบอร์แทรมนั้นร้ายกาจสำหรับคนฟัง โดยเฉพาะโจนาห์ แอดดิงตัน แม้จะไม่มีสำเนียงเย้ยหยันหรือแสดงความรู้สึกว่าอีกฝ่ายต่ำต้อย แต่รัสเซลล์รู้ว่านั่นเป็นคำพูดที่เสียดแทงและกระทบกระเทือนใจของคนที่ถูกพาดพิงถึงอย่างรุนแรง เพราะดวงตาของแอดดิงตันวาวโรจน์ด้วยความโกรธราวกับอัศวินที่ถูกตบหน้าเพ...

มีดในมือของโจนาห์ แอดดิงตันเป็นประกายสะท้อนแสงจันทร์ที่สว่างขึ้น เลือดหยดรินลงมาจากใบมีดโลหะที่ใช้เป็นอาวุธสังหาร เขาก้าวข้ามศพของตำรวจ มุ่งตรงมายังชายหนุ่มอีกคนหนึ่งที่พยายามจะยันตัวลุกขึ้นและพยายามหาทางหนีที่ไล่เพื่อเอาชีวิตของตัวเองให้รอด “คราวก่อน ฉันแทงแกไปแค่สองแผลใช่ไหม คราวนี้ ฉันจะไม่ทำพลา...

โจนาห์ แอดดิงตันเป็นชายหนุ่มหน้าตาท่าทางธรรมดา ไม่มีอะไรโดดเด่น เหมือนตัวละครประเภทที่จะเป็นเป้าโดนกลั่นแกล้งจากเพื่อนเกเรร่วมชั้นเรียนและเป็นคนประเภทที่ครูจะมองข้ามไม่สนใจ เพราะไม่มีความสามารถมาพอที่จะเป็นที่จดจำ ซึ่งชีวิตจริงของเขาก็เป็นเช่นนั้น และแย่ยิ่งกว่านั้นตรงที่พ่อแม่ของเขาเป็นพวกมีหน้ามีต...

เราในวัยเยาว์นั้นมีชีวิตอยู่ในความฝันแห่งฤดูร้อน เต้นรำอย่างเมามายภายใต้ฤทธิ์ยาและความรักจนละเลยคำเตือนที่ท้องฟ้ากระซิบบอก ก้าวไปข้างหน้าด้วยความเชื่อมั่นว่าดนตรีจะรวมเราไว้เป็นหนึ่งและความสัมพันธ์มีสถานะเป็นนิรันดร์ ลุ่มหลงในความสุขจนไม่ทันระวังกับดักที่ชีวิตซ่อนไว้ตรงสุดปลายถนน เราตื่นขึ้นเพราะส...

“เสียงที่คุณได้ยินคือเสียงของเอลิซาเบธ แต่ไว้ผมจะอธิบายทีหลังว่าเธอเป็นใคร” เบอร์แทรมบอก เสียงของวิญญาณสาวกรีดร้องดังจนคนที่ไร้สัมผัสทางวิญญาณอย่างรัสเซลล์ได้ยินด้วย ย่อมหมายถึงสถานการณ์ที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน สถานการณ์ของเหล่าวิญญาณที่อยู่ในห้องทำงานหลังบ้านของเขาน่าเป็นห่วง แต่ก็ยังมีคนอีกกลุ่มหนึ...

เบอร์แทรมนั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาเบียดกับรัสเซลล์ที่นั่งเอนทอดแขนข้างหนึ่งยาวไปตามพนักโซฟาอีกข้างหนึ่งโอบบ่าของคนที่นั่งอยู่ข้างกัน ตอนนี้ พวกเขาเปลี่ยนมาดูภาพยนตร์เก่ายุคเก้าศูนย์เกี่ยวกับนักล่าพายุอย่างทวิสเตอร์ แต่ถ้าจะบรรยายให้ถูกต้องกว่านั้นคือภาพยนตร์ที่ฉายอยู่กำลังดูพวกเขามากกว่า ทุกอย่างเงียบสง...

“ ผมเป็นเพื่อนบ้านของคุณ อันที่จริงแล้ว เป็นเพื่อนบ้านของทุกคนในหมู่บ้านแห่งนี้ แม้จะไม่เคยออกหน้าทักทายมาก่อน แต่ผมก็รู้จักพวกคุณดี ” เขามองไปในดวงตาของเอ็ดมันน์ “ รวมทั้งลูกชายของคุณด้วย ” เอ็ดมันน์นึกอยากจะตะโกนสาปแช่งคนตรงหน้า แต่คำพูดก็จมหายไปในดวงตาคู่นั้นทั้งหมด “ คุณรู้จักโจนาสได้ยังไง ” ...

เคยพบเห็นเรื่องลี้ลับหรือเปล่า เคยได้ยินเสียงที่ไม่มีใครได้ยินหรือไม่ เคยเจอสาวน้อยที่มีผมสีดำเหมือนอีกาไหม เคยเห็นผู้ชายที่ผิวซีดจางเหมือนพระจันทร์ไหม หลบไปให้ไกล อย่าเข้าใกล้ อย่าเข้าใกล้คนของกลางคืน ก่อนที่ราตรีจะมาเยือน และขโมยเอาเจ้าไปอีกคน ---------------------------------------------...

คืนนั้น เบอร์แทรมและรัสเซลล์ดูหนังโรงเล็กในบ้านด้วยกัน เป็นการดูเน็ตฟลิกซ์ที่ไม่ ‘ชิลล์’ สักเท่าไหร่ เหตุผลแรกคือ มีตำรวจจากกองกำลังนอร์ทธัมเบรียมาเข้าเวรเฝ้าอยู่ และเหตุผลที่สองคือ สถานการณ์ที่เริ่มงวดเข้ามาทำให้มีเรื่องต้องกังวลเกี่ยวกับทั้งความปลอดภัยของตัวเองและตำรวจที่มาเฝ้า โจนาห์ แอดดิงตันอ...

ความจริงเบื้องหลังของเบอร์แทรมทำให้รัสเซลล์ไม่รู้ว่าตนเองควรจะแสดงปฏิกิริยาอย่างไรถึงจะถูก มันเป็นความจริงที่เหลือเชื่อ เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยคาดคิดหรือนึกถึง แต่มันก็เป็นไปแล้ว การรับรู้ว่าเบอร์แทรมสามารถมองเห็น ได้ยิน และสามารถติดต่อกับวิญญาณและสิ่งเหนือธรรมชาติได้ ทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่า การมีชีวิต...

รักของเราเกิดขึ้นท่ามกลางทะเลทรายระอุ เราเฝ้ารดน้ำให้มันเจริญเติบโต แต่แสงอาทิตย์จัดจ้าเกินไปจนกลีบดอกและใบของมันเริ่มไหม้ กระนั้นเราก็ยังเฝ้ารดน้ำอย่างตั้งใจ รักของเราคือพาหนะทรุดโทรมที่มุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วเกินกว่ากฎหมายกำหนด เราเห็นสัญญาณไฟจราจรสีแดงผ่านกระจกที่พร่าเลือนไปด้วยหยาดฝน ผมไม่ได...