“20 มกราคม 1889 มร. ที. เอส. ฟอล์กเนอร์ คุณอาจจำไม่ได้ว่าผมเป็นใคร แต่เราเคยพบกันระหว่างที่อยู่ในกองกำลังสำรวจทั้งที่อียิปต์และซูดาน ในเวลานี้ ผมอยู่ในลอนดอน วันพฤหัสบดีที่ผ่านมา ผมเห็นคุณออกมาจากศาลโคโรเนอร์ เขตเวสต์มินสเตอร์ เมื่อสอบถามคนที่รู้จักกันจึงได้ทราบว่า คุณกลับมาเป็นศัลยแพทย์ที่ลอนดอน เท...

(1) อาชญากรรมไม่เคยเลือกวัน เวลา และสถานที่ คือ สิ่งที่ข้าพเจ้าตระหนักดีมาตลอดระยะเวลาร่วมยี่สิบปี นับแต่เริ่มทำอาชีพตำรวจเป็นต้นมา ไม่ว่าจะเป็นครั้งที่เริ่มเป็นพลตระเวนสังกัดตำรวจภูธรภูมิภาคนอร์ทไรดิ้งและยอร์ก จนถึงบัดนี้ที่ข้าพเจ้าเป็นสารวัตรสืบสวนสังกัดกองบัญชาการกลางตำรวจนครบาล หรือ สก็อตแลนด์...

คืนนั้น เดือนนอนไม่หลับ เด็กหนุ่มพลิกตัวไปมาอย่างไม่เป็นสุข ภาพและเรื่องราวหลายอย่างที่เกิดขึ้นผสมผสานและสับสนปนเปอยู่ในหัว ในที่สุดก็ผุดลุกขึ้นนั่งอยู่บนเตียง ถอนใจ นั่งลืมตาอยู่ในความมืด แล้วทิ้งตัวลงไปนอนยกแขนขึ้นก่ายหน้าผาก ทุกเรื่องในใจเป็นเรื่องเกี่ยวกับเมฆ ความในใจของเมฆที่อยากจะบอกเขาคื...

เมฆอาบน้ำอยู่ที่ชานเรือน แม้เป็นผู้ชายด้วยกัน ไม่มีอะไรต้องเขินอาย แต่เดือนคิดว่าย่อมเป็นการดีกว่าถ้าจำไม่มอง ระหว่างที่อีกฝ่ายชำระร่างกาย อย่างไรก็ตาม ความรู้สึกที่ถูกกดซ่อนไว้ในใจก็ดึงดันจะให้ทำสิ่งที่ตนคิดว่าไม่ควรจนได้ เดือนที่นั่งมองดวงจันทร์ที่ส่องสว่างท่ามกลางหมู่เมฆยามราตรีและฟังเสียงน้ำจากฝ...

“ยังไงก็ตาม จุดประสงค์ของผมคือ พวกเราควรจะรวมกลุ่มกัน” ดีเรธพูดขึ้นเสียงดัง “พวกเรา ‘สามารถให้คนที่ตื่นอยู่ในโลกจริงเรียกออกจากฝันได้’ ถ้ามีใครออกไปได้ แล้วตื่นก่อนหมดเวลา ควรจะใช้พลังจิตเรียกคนที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันให้ออกมาจากฝันนี้ แล้วผ่านการสอบด่านนี้ไปด้วยกัน” “คงไม่ได้แล้วว่ะ” ชายกำยำคนหนึ่ง...

หลังฝนต้นฤดูหายไป อากาศก็เริ่มร้อน เวลาผ่านไปไม่ถึงครึ่งปีดีนัก แต่เดือนรู้สึกเหมือนตนอาศัยอยู่ในเรือนของพระยาสุจริตวินิจฉัยมานานร่วมปี โดยเฉพาะเมื่อผู้เป็นเจ้าบ้านและคนในเรือนนับเขาเป็นเสมือนญาติสนิทคนหนึ่งของครอบครัว เริ่มแรกงานของเดือนเหมือนทนายคนอื่น ๆ ของท่านเจ้าคุณเจ้าของเรือนคือ งานคัดหนังสื...

เป็นบันทึกเส้นทางกินเฉพาะในย่านจิมซาจุ่ย (Tsim Sha Tsui) ฉบับเร่งด่วนและย่อส่วนมาก ๆ เนื่องจากโดยหลัก ๆ แล้วไปทำงานแบบเก้าโมงเช้ายันห้าโมงเย็นสองวันติดต่อกัน เสร็จงานแล้วก็รีบเผ่นกลับไทย เลยได้เวลาที่เหลือน้อยนิดระหว่างกลับที่พักไปกินตามลายแทงใกล้ที่พักที่มีรุ่นพี่ให้เอาไว้กันเล็กน้อย เนื่องจากพักใก...

“การฆ่าเพื่อปลุก!” เสียงหนึ่งตอบ “ใช่แล้วครับ วิธีอื่นล่ะ” ดีเรธถาม “หาเจ้าของฝัน ทำให้เขารู้ตัวว่าเป็นความฝันของตัวเอง แล้วให้เขาตื่น” อีกเสียงว่า “สร้างความเครียดเพื่อทำลายฝันนี้!” “มีอีกสองทาง” ดีเรธชูนิ้วสองนิ้วขึ้น “สามารถให้คนที่ตื่นอยู่ในโลกจริงเรียกออกจากฝันได้!” “รอเจ้าของฝันหมด...

ลีอาร์สายแล้ว เขาวิ่งไปตามทางเลื่อนของสนามบิน มือกระชับสายกระเป๋าเป้ พูดขอโทษคนบนทางเลื่อนเมื่อจำต้องเดินแทรกบางคนที่ไม่ได้ยืนชิดขวาตามกฎ แต่แล้วเมื่อเห็นป้ายประตูหมายเลข 25 เขาก็เริ่มใจเย็นลง เขาเร่งรุดไปออยืนต่อแถวร่วมกับคนอื่น ๆ ที่กำลังให้พนักงานตรวจพาสปอร์ต “โปรดทราบ ประกาศเรียกครั้งสุดท้ายขอ...

น้อยนักที่ญาติพี่น้องที่มีเพศชายด้วยกันจะกอดอีกฝ่ายเพื่อแสดงความรัก และน้อยยิ่งกว่าที่มิตรสหายหรือคนรู้จักที่เป็นชายเหมือนกันจะแสดงความรักหรือความรู้สึกผูกพันด้วยการกอด เว้นเสียแต่ความรู้สึกนั้นจะเต็มล้นเสียจนการบอกกล่าวด้วยวาจาหรือการแสดงออกอย่างอื่นไม่สามารถใช้สื่อความหมายได้ เมฆกอดเดือน กอดด้วยค...

[ฝันที่ 1] หนึ่งดวงจิตกลืนกายเนื้อ 499 คน บทที่ 1 : ออกรัง ลีอาร์ โรเชสเตอร์ หนุ่มผิวสองสี หน้าตาเนือย ดวงตาสีดำลึกโหล และผมยุ่งประบ่าสีเดียวกัน โหนกแก้มสูงชวนให้ใบหน้าดูคล้ายอิสตรี รูปร่างเขาก็ผอมเก้งก้างแบบชายหนุ่มวัยกำลังโตคนหนึ่ง การกระทำของเขาก็เนือยไม่แพ้หน้าตา กระทั่งจะตรวจว่าตัวเองผ...

“พ่อเดือนต้องการพบพี่ มีเรื่องอันใด” เมฆเอ่ยถาม เมื่อรับเอาหนังสือภาษาอังกฤษจากมือของคนอายุน้อยกว่ามา แล้ววางลงบนโต๊ะแบบฝรั่งในห้องทำงาน “ได้ยินว่าพักนี้ พ่อเดือนไปเรียนภาษากับพวกหมอมะริกัน” ดวงตาสีนิลของเด็กหนุ่มสบมองใบหน้าของชายหนุ่มเจ้าของคำถามนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนยิ้มน้อย ๆ ออกมาแทนคำตอบ “ที่...

ห้าวันผ่านไปตามกำหนดที่นัดแนะผ่านบ่าวที่เดือนใช้ให้นำหนังสือมาคืน ไม่เพียงแต่มาเยือนถึงเรือนตามเวลา แต่เดือนยังทำในสิ่งที่เมฆไม่ได้คาดคิดเอาไว้อีกด้วย “กระผมนำบุตรชายมาฝากตัวฝึกทำราชการกับเจ้าคุณขอรับ” บิดาของเดือนเอ่ยกับบิดาของเมฆอย่างเป็นพิธีการ เมฆซึ่งนั่งอยู่กับบิดาที่หอนั่งของเรือนใหญ่ถึงกับห...

วันคืนผ่านไป เดือนไม่ได้ตามด้วงมาแวะเที่ยวหาเหมือนอย่างเคย หากเป็นคนอื่น เมฆคงคิดว่าเป็นเช่นนั้นก็สมควรแล้ว แต่สำหรับเดือนนั้นมิใช่ เดือนไม่เหมือนคนอื่น เดือนที่เขารู้จักมาตั้งแต่เล็กจนโตไม่ใช่คนที่เอาอารมณ์ของตนเองเป็นใหญ่ และนั่นยิ่งทำให้เขาเป็นห่วง แต่เมื่ออดรนทนไม่ได้จนต้องถามหาคนน้องจากคนพี่อย...

“Timidly, but eagerly, I went up to the picture, and stood entranced before it. It was Guido's St. Sebastian… The breadth and vastness of light and shade upon those manly limbs, so grand and yet so delicate, standing out against the background of lurid night, the helplessness of the bound arm...