ไม่เจอกันนาน คิดถึงจังเล้ยยยยย..ไม่แวะมานานจนนอนไม่หลับรู้สึกอยากเอาสิ่งต่างๆในหัวออกมาบ้าง.. คงต้องสารภาพตามตรงว่าหายไปปั่นการบ้านสอบ ดูงาน เที่ยว อยู่กับแม่ ทำธุระเยอะจนบอกไม่ถูกเลยว่า หายไปไหนมาบ้าง กว่าจะกลับมา ก็เปิดเทอมใหม่ซะละถึงเวลาต้องสู้ ชูสองนิ้วกันต่อแทบไม่ได้หายใจ .........................

12 ม.ค. 2561ทั้งที่อากาศยังเย็นๆ เรากับแฟนยังตื่นแต่เช้าอาบน้ำแต่งตัวเพื่อหนีลูกไปโรงพยาบาลเช่นเดิม ไปถึงโรงพยาบาลก็เข้าไปซื้อของที่ร้านสะดวกซื้อและทานมื้อเล็กๆกันที่นั่งที่มีให้ที่หน้าร้าน เสร็จก็เดินขึ้นไปที่ตึกวางบัตรนัด รอเรียกวัดความดันและชั่งน้ำหนัก (ซึ่งบางทีก็อาจจะชั่งน้ำหนักก่อนวัดความดัน) ...

29 ธันวาคม 2560 ตื่นแต่เช้าเพื่อหนีลูกไปหาหมออีกครั้ง แต่ครั้งนี้พาแฟนที่อยากตามไปด้วย เราแกะของขวัญปีใหม่ที่แฟนให้ตั้งแต่เมื่อคืนแต่ไม่ได้เปิด เพราะเราง่วงจากปาร์ตี้ของสำนักงาน ของที่ได้ไม่ได้มีมูลค่ามากมายนักเรารู้เพราะราคามันติดอยู่ แต่มันเป็นเกมเศรษฐี (Monopoly) ซึ่งเราเคยเล่นกับแฟนบนไอแพดสมัยก่...

ครั้งก่อนหมอเปลี่ยนยาต้านเศร้าให้เราอีกครั้ง เพราะดูเหมือนจะไม่ดีขึ้น แต่ความรู้สึกกลับดิ่งลงแบบช้าๆ หมอให้เปลี่ยนไปใช้ยาตัวอื่น ซึ่งเราเคยกินตอนรักษาโรคสมาธิสั้นมาแล้ว หมอกำชับแล้วว่ามันจะเหมือนเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง และต้องหาตัวยาที่เข้ากับเราให้ได้ เพื่อหยุดความคิดที่ไม่ดีในสมอง ซึ่งใช้ๆไปอาจจะดีขึ...

27.12.2017 วันนี้อากาศก็กลับมาหนาวอีกเเล้ว เเถมมาพร้อมฝนอีก ยิ่งทำให้นึกถึงวันเก่าๆได้เยอะเลย ก็ช่วงนี้เป็นช่วงปิดเทอมของเรา วันๆก็เอาเเต่กิน นอน ฟังเพลง อ่านนิยายวนไป รีบทำทุกอย่างที่อยากทำก่อนจะเข้าสู่ช่วงมรสุมการบ้านเเละโปรเจคตอนเปิดเทอม พอได้อยู่กับตัวเองนานมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งฟุ้งซ่านเเล้วก็น...

15 ธันวาคม 2560 วันที่หมอนัดเพื่อติดตามอาการโรคซึมเศร้าของเรา เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ 06.00 น. รีบปิดเสียง ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวแอบลูกออกมาจากบ้าน นั่งรถเมล์ไปถึงโรงพยาบาลประมาณ 07.30 น. แวะ 7 ในโรงพยายาล ซื้อขนมจีบ 1 ไม้ ไส้กรอกฟุตลอง 1 อัน น้ำเปล่า 1 ขวด แล้วออกมากินที่เก้าอี้ตรงหน้า 7 นั่นแหละ กิ...

หลังจากตอนนี้อาจไม่ได้เขียนถี่แบบที่ผ่านมาแล้ว เพราะเหตุการณ์มันเข้ามาใกล้จนเกือบจะปัจจุบันแล้ว ไดอารี่ครั้งๆต่อๆไปอาจเป็นหลังจากพบหมอแต่ละครั้ง ถ้าเปลี่ยนแปลงมากก็จะเขียนต่อจนกว่าจะหายเป็นปกติดี หลังจากการพบหมอ การปรับตัวกับยาต้านเศร้าใช้เวลาอีกสองสามวันก็หายเวียนหัว ไม่คลื่นไส้ แต่ยังคิดได้ช้าเหมื...

3 พฤศจิกายน 2560 เราตื่นตีห้าครึ่ง อาบน้ำแต่งตัวหนีลูกไปโรงพยาบาลแต่เช้า เพื่อไม่ให้ลูกร้องตาม กลางคืนที่ผ่านมาเราก็ยังนอนไม่ค่อยหลับ ขึ้นรถเมล์จากหน้าหมู่บ้านตอนหกโมงเช้าไปถึงโรงพยาบาลย่านราชวิถี ประมาณเจ็ดโมงเช้า เราเดินไปที่โรงอาหารเพื่อจะกินข้าวหน้าเป็ดชื่อดังที่ขายในโรงพยาบาล เนื่องจากเห็นว่าน่...

เมื่อทุกอย่างกำลังเข้าสู่การปรับตัว แต่ก็มีบางอย่างเหมือนจะปรับไปอีกทางเช่นกัน 24 ตุลาคม 2560 กลางคืนเราเริ่มกลับมามีอาการหลับๆตื่นๆ กลางวันเราเอาแต่นั่งเฉยๆ แล้วพอบ่ายก็เอนนอนหลับแบบค่อยๆหลับ ตื่นขึ้นมาช่วงเย็นไม่มีอะไรที่เราอยากกิน ไม่อยากคุยกับใคร ทุกอย่างน่าเบื่อ เราเดินขึ้นมาเปิดแอร์ที่ห้อง แอร...

เราจะเล่าเท่าที่เราจำเหตุการณ์ได้ ซึ่งมันอาจจะไม่ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอก ถ้าไม่ได้ลำบากอะไรเราอยากให้ทุกคนคอมเม้นต์ว่ารู้สึกยังไงนะ เพราะเราไม่ได้สนใจยอดวิวหรอก เราแค่อยากรู้ว่ามีความคิดของแต่ละคนเป็นยังไง แล้วก็ขอบอกอีกครั้งว่ามันไม่ใช่เรื่องแต่ง ไม่ฟิค คิดอะไรได้เราก็พิมพ์ ฉะนั้นถ้าไม่ถูกใจจะไม่อ่านหร...

หมอถามเราต่ออีกนิดว่าเรามีอาการชอบซื้อของอื่นหรือไม่เพื่อสอบถามอาการอื่นมือ เราบอกว่าไม่ ออกกำลังกายหรือไม่ เราบอกไม่เพราะหลังเลิกงานเราต้องรีบกลับมาดูลูก หมอถึงความจำเป็นสอบถามถึงปัญหาความจำเสื่อม โดนมี คำ 5 -6 ที่หมอพูดช้าๆ แล้วให้เราพูดตามลำดับ สำหรับเรายากนะ ตอนคำสุดท้ายบอกตรงๆตอบไปไม่รู้ว่าถูกห...

เรามีลูกสาวอยู่หนึ่งคน ปัจจุบันเธออายุสามขวบกว่าๆ เรามีเธอตอนที่เราเพิ่งเริ่มทำงานไม่กี่เดือน น่าจะอายุประมาณ 25 ปี ตอนนั้นเราไม่ได้คิดว่าการมีเธอเป็นเรื่องของการไม่พร้อม เราพร้อมที่จะมีเธอ ตัดกลับมา เมื่อเรากลับมาบ้านเราดุลูกมากขึ้น ตวาดใส่ลูกมากขึ้น เนื่องจากเราเหนื่อยจากงานและต้องกลับมาเตรียมตัวเ...