ผมกลับไปหาคุณอีกไม่ถึงชั่วโมงหลังจากนั้นผมปล่อยให้ตนเองจัดการกับอารมณ์ที่ปั่นป่วนจนเรียบร้อยผมไปแสดงตัวกับแพทย์เจ้าของไข้ของคุณฟังอาการของคุณแล้วก็ได้แต่คาดหวังอย่างลมๆแล้งๆว่าบางทีช่วงเวลาที่หายไปของคุณจะกลับมาในเร็ววันนี้ ช่วงเวลาที่หายไปของคุณ คือ เวลาทั้งหมดของคุณกับผม แต่ใครจะไปคาดถึง ภายในเวลา...

“สวัสดี...” ผมพูด เสียงผมแหบแห้งยิ่งกว่าคุณ ดวงตาผมร้อนฉ่าเหมือนถูกเผา ขณะที่มือผมชา “มือคุณถูกน้ำแข็งกัดแน่ะ รีบไปหาหมอจะดีกว่านะ”คุณพูด ผมยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น คุณมองผมอย่างสงสัย แต่ยังถามผมด้วยมารยาทอันดีงามซึ่งคุณมีให้คนแปลกหน้าเสมอคุณยิ้มแบบที่คุณมักจะยิ้มให้คนที่ไม่รู้จัก เส้นที่หางตานั้นไม่ได้...

ไม่มีอะไรแผดเผาไปมากกว่าความหนาวเย็นของหิมะ มือของผมถูกความหนาวเหน็บแผดเผาจนปวดแสบ อีกไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้น ผมตัดสินใจกลับไปที่ที่พักก่อนมือของผมยังเจ็บมาก และผมเป็นห่วงคุณแทบบ้า ถ้าคุณเห็นผมตอนที่กลับไปและเห็นที่พักที่ว่างเปล่าบางทีคุณอาจจะหัวเราะกับสีหน้าผมก็ได้ ผมงุ่นง่านอีกพักใหญ่ ผมตัด...

ผมออกมาเดินหาคุณเพราะเป็นห่วงแต่ไม่นานหลังจากนั้น ปากผมก็ชาหนึบและใบหน้าของผมก็หมดความรู้สึกไปแล้ว มือของผมถูกน้ำแข็งกัด ผมภาวนาให้มือของคุณปลอดภัยดี เพราะคุณยังมีต้นฉบับที่ต้องพิมพ์แต่ถ้ามือคุณบาดเจ็บ ผมพิมพ์แทนก็ได้ แต่มือผมก็บาดเจ็บไปแล้ว และถึงผมพิมพ์ได้ คุณก็ไม่ให้ผมพิมพ์ให้อยู่ดี หนังสือและงาน...

ผมนั่งอยู่อย่างนั้นอีกพักใหญ่ ซึ่งเป็นการกระทำที่โง่มาก บางทีถ้าผมรีบเดินออกไป เรื่องก็อาจจะไม่จบลงเช่นนี้ ผมถือทิฐิมากเกินไป ผมลุกขึ้นเมื่อรู้สึกได้ว่าหิมะนอกหน้าต่างพัดแรงเกินไป ในเขตนี้นานๆทีจะมีพายุโดยที่ไม่มีการแจ้งเตือนล่วงหน้า คุณเล่นสกีเก่งกว่าผม และผมน่ะห่วยแตก ถึงผมจะดูเหมือนคนที่เล่นกีฬาเ...

ในวันนั้น เราอยู่กันที่บ้านพักตากอากาศหิมะเริ่มตกโปรยปราย อากาศข้างนอกหนาว คุณกำลังมีความคิดที่จะออกไปเล่นสกี แต่เราก็กลับทะเลาะกันเสียก่อน เรื่องราวที่เราทะเลาะกันมันช่างเล็กน้อยมากจนผมแทบไม่เชื่อว่าการทะเลาะกันนั้นของเราจะนำไปสู่สิ่งที่ทำให้ผมเสียใจที่สุดในชีวิต หรือบางทีตอนนี้ผมก็อาจจะยังไม่เข้าใ...

ความสัมพันธ์ของพวกเราไม่ได้ยืนยาวเลยมันก็แค่ไม่กี่ปีเท่านั้นเทียบกับทั้งชีวิตก็เหมือนเป็นเศษเสี้ยวหนึ่ง แต่คุณกลับเป็นส่วนหนึ่งในการเติบโตการเปลี่ยนผ่านในช่วงวัยของผม และเมื่อผมสูญเสียคุณไปผมก็ต้องการคุณกลับมาเหลือเกิน ผมไม่สามารถเติบโตต่อไปโดยปราศจากคุณได้ และการหวนคิดถึงคุณมันยิ่งเจ็บปวดมากกว่า ด...

ช่วงก่อนที่จะเข้าหน้าหนาวและเราจะออกเดินทางกันนี้เพื่อนผมมาปรึกษาเรื่องแฟนเก่าของเขา ผมรับฟังและไม่ได้ออกความคิดเห็นอะไรมากนัก ผมไม่มีแฟนเก่า ผมมีแต่คุณและคุณเท่านั้น ในปีนั้นผมไม่เคยคิดเลยว่า จะต้องสูญเสียคุณ หรือคุณจะกลายเป็นแฟนเก่าของผม (แม้ว่าเรื่องนั้นจะเกิดขึ้นอย่างค่อนข้างสุดวิสัยก็ตามผมยังส...

ครั้งล่าสุดที่เราทะเลาะกันก่อนขึ้นรถไฟนั้นมันแย่มากคุณปิดต้นฉบับไม่ทัน และผมก็มีเรื่องสินค้าในร้านให้กังวลร้านของเล่นทำมือในยุคนี้ขายได้ไม่ดีนักหรอก เราต่างมีเรื่องราวหนักอึ้งอยู่ในใจ และไม่ดีเลยที่เราต่างหยิบอารมณ์ไม่ดีนั้นมาฟาดฟันกัน เราทะเลาะกัน คุณเสียใจและผมก็เสียใจ ผมกอดคุณอย่างเอาใจเมื่อพวกเร...

รถไฟเคลื่อนไหวเป็นจังหวะราวกับว่ามันจะไม่มีวันหยุดผมนึกถึงแมวที่บ้าน นึกถึงบทสนทนาทะเลาะกันเล็กน้อยๆของคุณเมื่อวาน คุณมักจะชอบบอกเลิกผมเสมอเวลาที่คุณโมโห คุณจะพูดว่าคุณจะไม่กลับมาหาผมอีกแล้วไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น คุณจะไม่ คุณจะไม่ แต่สุดท้ายคุณก็ยอมลงให้ผมคุณอาจจะร้องไห้ในบางครั้งที่เราทะเลาะกันแต่สุด...

คุณเป็นคนรักความสะอาดเรื่องที่คุณบอกว่าน่าอายที่สุดก็คือ คุณเคยเป็นน้ำกัดเท้าในตอนเด็กๆ สาบานได้ ผมคิดว่าเด็กผู้ชายที่ว่ายน้ำบ่อยๆก็คงเป็นโรคนี้กันทั้งนั้น ผมก็ด้วย ถึงผมจะไม่รู้จักคุณในตอนนั้นก็เถอะ ผมไม่เห็นว่ามันจะน่าอายที่ตรงไหน แต่คุณก็พูดจนถึงคุณอายุเท่านี้คุณก็คงคิดว่ามันน่าอายจริงๆนั่นแหละ ค...

“ขอบคุณครับ” คุณพูด ขณะรับหนังสือพิมพ์จากพนักงานรถไฟคุณมีความสุภาพแบบที่เป็นที่ชื่นชอบของคนอื่นเสมอ พวกเขาเหล่านั้นไม่รู้เลยว่า คุณน่ะตัวแสบ คุณน่ะ ขี้หงุดหงิดและขี้รำคาญจะแย่ แสนเอาแต่ใจ แต่คุณที่ยิ้มแย้มและหัวเราะให้ผม คุณที่ตักเตือนให้ผมสวมเสื้อผ้าหนาๆ ดูแลผมตอนที่ผมเป็นหวัด เป็นคุณคนที่อ่านหนังส...

รถไฟขบวนนี้ไม่ใช่รถไฟด่วนมันเป็นรถไฟโบราณที่เก่าที่สุดสายหนึ่งที่มีในประเทศนี้มันใช้เวลาเจ็ดชั่วโมงในการเดินทางอย่างอืดอาดเหมือนแมวตั้งครรภ์ที่แสนอุ้ยอ้ายและขี้เกียจ เวลาเจ็ดชั่วโมงบนรถไฟนี้ พวกเราตกลงกันไว้ว่าจะทำมันทุกปี ผมรักช่วงเวลาเจ็ดชั่วโมงนี้อย่างมาก คุณไม่เขียนหนังสือ ผมไม่เฝ้าร้าน พวกเรานั...

ทุกๆปีในหน้าหนาวเราจะนั่งรถไฟสายเดิมขึ้นเหนือไปยังบ้านพักตากอากาศที่ซื้อไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ เพราะพวกเราเจอกันและตกหลุมรักกันในสถานที่แห่งนั้นอากาศหนาวเย็นจนแทบต้องกรีดร้องเมื่อย่ำเท้าเปลือยเปล่าลงบนหิมะจะทำให้คุณกระปรี้กระเปร่าเสมอเลย คุณมักจะเขียนงานได้ดีเสมอในช่วงเวลานี้ ผมจะหยุดงานที่ร้านและเด...

“เมารถหรือเปล่า” ผมถาม คุณส่ายหน้า ผมยิ้มเล็กน้อย ปีที่แล้วที่เรานั่งรถไฟสายนี้ที่นั่งนี้ คุณอ่านหนังสือจนเมารถแทบแย่ “ไม่มีอะไรทำเลย” คุณโอดครวญ ผมยิ้ม รู้ดีว่าคุณพูดไปอย่างนั้นทั้งที่จริงๆคุณก็เริ่มเพลิดเพลินกับวิวข้างทางแล้วเหมือนกัน ผมชวนคุณคุย เรื่องเพลงที่คุณชอบ เพลงที่ผมชอบ เรื่องแมวอ้วนที่บ้...