รถไฟเคลื่อนไหวเป็นจังหวะราวกับว่ามันจะไม่มีวันหยุดผมนึกถึงแมวที่บ้าน นึกถึงบทสนทนาทะเลาะกันเล็กน้อยๆของคุณเมื่อวาน

คุณมักจะชอบบอกเลิกผมเสมอเวลาที่คุณโมโห คุณจะพูดว่าคุณจะไม่กลับมาหาผมอีกแล้วไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น

คุณจะไม่

คุณจะไม่

แต่สุดท้ายคุณก็ยอมลงให้ผมคุณอาจจะร้องไห้ในบางครั้งที่เราทะเลาะกันแต่สุดท้ายคุณก็จะยอมกอดผมและยอมให้ผมกอดคุณ

คุณบอกว่านักเขียนมักจะมีอารมณ์อ่อนไหว

ตอนนั้นผมหัวเราะ และบอกว่าผมเห็นด้วยอย่างยิ่ง

คุณปาหมอนใส่ผมอย่างแรงเลยล่ะ

ผมจัดศีรษะคุณที่นอนลงบนตักผมให้คุณอยู่ในท่าที่สบายขึ้นผมเกลี่ยเส้นผมที่หน้าผากของคุณอย่างรักใคร่

จูบหน้าผากของคุณ

ผิวหน้าของคุณแดงระเรื่อขึ้นมาแต่คุณยังคงรักษาสีหน้านิ่งๆแบบนั้นได้อยู่