คุณเป็นคนรักความสะอาดเรื่องที่คุณบอกว่าน่าอายที่สุดก็คือ คุณเคยเป็นน้ำกัดเท้าในตอนเด็กๆ

สาบานได้ ผมคิดว่าเด็กผู้ชายที่ว่ายน้ำบ่อยๆก็คงเป็นโรคนี้กันทั้งนั้น

ผมก็ด้วย ถึงผมจะไม่รู้จักคุณในตอนนั้นก็เถอะ

ผมไม่เห็นว่ามันจะน่าอายที่ตรงไหน

แต่คุณก็พูดจนถึงคุณอายุเท่านี้คุณก็คงคิดว่ามันน่าอายจริงๆนั่นแหละ

คุณลดหนังสือพิมพ์ลงโฆษณายารักษาน้ำกัดเท้าในหน้าแรกทำให้คุณขมวดคิ้วนิดๆ

ผมยื่นมือออกไปพลางยิ้มคุณทำหน้าบูดบึ้งคล้ายรู้ว่าทำไมผมถึงยิ้ม

แต่คุณก็ยังยื่นมือออกมาให้ผมเกาะกุมความอบอุ่นจากมือนั้นของคุณแต่โดยดี

“ถ้าปวดหัวแล้วก็นอนเถอะ” ผมพูด คุณนอนลงอย่างว่าง่าย

ผมอดนึกภาพคุณตอนเด็กๆไม่ได้คุณจะเป็นเด็กชายแบบไหนกันหนอ

คุณชอบอ่านหนังสือและสวมแว่นอันใหญ่ คุณสุภาพมากจนผมพนันกันได้ว่าคุณเป็นนักเรียนคนโปรดของอาจารย์แน่ๆ