ผมออกมาเดินหาคุณเพราะเป็นห่วงแต่ไม่นานหลังจากนั้น ปากผมก็ชาหนึบและใบหน้าของผมก็หมดความรู้สึกไปแล้ว

มือของผมถูกน้ำแข็งกัด

ผมภาวนาให้มือของคุณปลอดภัยดี เพราะคุณยังมีต้นฉบับที่ต้องพิมพ์แต่ถ้ามือคุณบาดเจ็บ ผมพิมพ์แทนก็ได้

แต่มือผมก็บาดเจ็บไปแล้ว

และถึงผมพิมพ์ได้ คุณก็ไม่ให้ผมพิมพ์ให้อยู่ดี

หนังสือและงานของคุณเป็นความลับของคุณเสมอ

ผมไม่รู้ว่านามปากกาของคุณคืออะไร ผมรู้ว่าคุณเขียนหนังสือเล่มไหนบ้าง

ผมไม่รู้ว่าบรรณาธิการที่ดูแลคุณอยู่คือใคร รู้แต่เธอคนนั้นขี้โมโห

สำนักพิมพ์ที่คุณสังกัดคือที่ไหน รู้แต่ที่นั่นมีกาแฟที่ไม่อร่อย

ผมรู้แค่ว่าคุณมาจากฟิลลี่ซึ่งนั่นดูไม่เข้ากับบุคลิกของคุณเลย

ผมรู้แค่ว่า คุณชอบอ่านหนังสือ กินกาแฟ

คุณจะนอนอย่างเกียจคร้านในวันเสาร์อาทิตย์ คุณชอบแมว

และคุณเคยบอกว่า ชอบผมมากกว่าหนังสือ