เขาไว้ใจผม... เกริ่นก่อนเลยนะว่าเราสองคนน่ะเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ชนิดที่ว่าไม่มีเวลาไหนที่เราสองคนห่างกันเลยนับตั้งแต่แม่เป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่มัธยม เราสองคนคลอดออกมาเวลาไล่เลี่ยกันเรียนโรงเรียนเดียวกัน จนล่าสุดนี่แหละ วันแต่งงาน ใครหลายคนก็ไม่เข้าใจหรอกว่าทำไมผมต้องยอมลา...

“ที่นั่นหนาวมั้ย...จีไปหาแดนได้รึเปล่า” “ไอ้จีทำไมมึงไม่ร้องไห้เลยวะ น้ำตาสักหยดก็ไม่มี” “ขอบใจนะมึง เดี๋ยวกูจะเร่งทำงานพิเศษ จะสมัครทุน จะทำทุกอย่างเลย” “แบบเดิมรึเปล่าพี่ รายงานวิชาอะไรอะ” ยืนคิดอะไรเพลินๆ โดยไม่ทันรู้ตัว ร่างสูงก็มายืนอยู่ข้างหลังหน้าอกแทบจะประชิดหลังเพราะรู้สึกได้ถึงลมหายใจอุ่...

ปล่อยลงจอยลดาไปแล้ว 1 ตอนค่ะ ตอนที่ 1 ได้แค่อินโทรนิดๆหน่อยๆ แต่ใจคนเขียนร้องไห้ไปแล้ว อินอะไรปานนั้น ฮ่าๆ มาดูเพลงที่คิดว่าน่าจะทำให้เข้าใจความรู้สึกตัวละครมากขึ้นดีกว่า บางเพลงเนื้อหาก็ยังไปไม่ถึงนะคะ ดูลิสต์เพลงสิคะ ร้องห้ายยยยยยย TT_________TT 1. ครั้งหนึ่งไม่ถึงตาย / KLEAR 2. ถ้าฉันหายไป (...

ตั้งแต่วันนั้นที่เราได้พบกันเชื่อไหมว่าผมกับเขาก็ไม่ได้เจอกันอีกเลยนานนับสองเดือน ผมหมายถึงการเจอกันแบบประจันหน้า บางครั้งเราเดินสวนกันไปมาบ้างในคณะแต่เราก็ได้แต่มองผ่านเลยกันไป บางครั้งผมคิดว่าผมควรเดินไปทักอะไรเขาบ้างแต่ก็ได้แค่คิด เพราะไม่มีเหตุผล ไม่มีความเป็นจำเป็นเลยที่จะทำอย่างนั้น กลับจะเป็น...

วันแรกที่ผมได้พบแดนไทน่ะเหรอ? ถ้าให้ย้อนความทรงจำไปเมื่อห้าปีที่แล้วมันช่างน่าสมเพชและ น่าอายเสียเหลือเกิน แต่อย่างไรผมก็คงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว นึกย้อนไปย้อนมา ผมก็ค้นพบว่าเพราะเหตุการณ์สั้นๆที่แดนไทได้เจอในวันนั้นจึงทำให้เขาเป็นคนหนึ่งที่น่าจะเข้าใจชีวิตผมได้มากกว่าเพื่อนบางคนเสียอีก ช่วงสายข...

โลกของ "ความคิดถึง" มันกว้างใหญ่แค่ไหนกันนะ โลกของ "มนุษย์" เหมือนกัน แต่ทว่า... ในโลกของความรัก "เขา" --- สำหรับผม มันช่างกว้างใหญ่และอบอุ่นเสมอ กี่เดือน - กี่วัน - กี่ชั่วโมง - กี่วินาที มาแล้วนะที่เราไม่ได้เจอกัน แค่หวนคิดถึงก็ทำให้ใจของเจ็บแปลบ มันแปลบขึ้นมาที่ลิ้นปี่หัวใจเลยล่ะ ผมรู้จักเขาคน...