หลังจากพายุหิมะหนักเข้ามาเมื่อสัปดาห์ที่แล้วหมู่บ้านของเราก็เละเทะไปหมด หลังจากท้องฟ้าสว่างแล้ว ก็ได้เวลาที่พวกเราจะต้องสร้างและซ่อมแซมของที่พังไป และขุดซากขึ้นมาจากหิมะ แต่ต่อให้สร้างขึ้นมาแล้วพวกเราก็ไม่รู้ว่าพวกยักษ์แดงมันจะบุกขึ้นมาถึงที่นี่เมื่อไหร่ พวกเราได้ข่าวจากทหารที่ไปช่วยผู้อพยบขึ้นมาจาก...

รถไฟเคลื่อนจากชานชาลาในตอนฟ้ามืด จากมุมมองนอกหน้าต่างที่มีกลุ่มบ้านของคน เสาไฟระโยงระยางเชื่อมถึงกัน พื้นปูนซีเมนต์ บ้านหลายร้อยหลังที่ต่อกันขึ้นไป และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว รถไฟเคลื่อนตัวออกไป ก่อนที่ท้องฟ้าจะค่อยๆสว่างจนกลายเป็นสีม่วง ฟ้าอ่อน และชมพูอ่อน ท้องฟ้าในแบบที่ฉันปราถนาในช่วงเวลาสุด...

พริมหลับไปในตอนเย็นและตื่นขึ้นมากลางดึก ไม่มีกะจิตกะใจจะนอนต่อ นาฬิกาชีวิตสับสน หมดเวลาทั้งคืนไปกับการนอนคิดเงื่อนไขที่ชาลียื่นให้ พริมไม่แน่ใจว่าตนเองรู้สึกอย่างไรกับชาลี มันเป็นความผูกพันที่คุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก แต่พริมคิดว่าการที่เขาลบความทรงจำเธอในความฝันวันนั้นชวนให้พริมรู้สึกไม่ไว้ใจชาลีอย่างท...

พริมกำลังนอนมองฝ้าเพดานในห้องนอนแขกของเธอ หลังจากที่เธอลงมาจากทิวเขารังกิตาตา กลับมานอนพักที่บ้านของครอบครัวลาคแลนได้ไม่กี่ชั่วโมง จากคำบอกเล่าของชาลี เหมือนกับว่าแมรี่และเจคจะถูกไฟคลอกตายจากฟ้าผ่าเมื่อตอนที่พริมหลบหนี พริมไม่ถามอะไรต่อ คิดว่าคงมีเรื่องมากมายที่เธอไม่รู้และไม่อยากรู้ ส่วนลาคแลนและสต...

ดวงอาทิตย์สูงตรงศรีษะ พริมหยีตามองฟ้า เดินมาตั้งนานไม่ยักเจออะไรที่แอนนากับชาลีเตือนเธอ พริมหยิบขวดน้ำที่ห้อยอยู่ข้างตัวขึ้นมาจิบ ถ้าไม่นับความหวาดระแวงที่พริมสลัดไม่หลุด ทริปนี้ก็น่ารื่นรมณ์พอควร ลาคแลนแบกของจำนวนมาแทนพริม ต้ังแต่เตนท์ไปจนถึงอุปกรณ์เครื่องครัวพกพา ในเป้ใบใหญ่ที่พริมสะพายอยู่มีเพียง...

พริมอยากเลิกกับลาคแลน แต่สถานการณ์ที่ต้องติดอยู่กลางหุบเขาที่เดินทางไปไหนเองไม่ได้เลยทำให้ความคิดที่จะบอกเลิกต้องหยุดไว้ก่อน ยิ่งคิดเรื่องครอบครัวของเขามากเท่าไหร่ก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอไม่มีวันเข้ากับพวกเขาได้สักนิด ช่วงเวลาที่อยู่ในหุบเขารังกิตาตาพริมรู้สึกเป็นหนึ่งเดียวกับธรรมชาติยิ่งกว่าครอบครัวของแฟ...

พริมลืมตาตื่นขึ้นมาสู่เช้าวันใหม่ด้วยความเคว้งคว้าง พยายามเรียบเรียงความรู้สึกของตนเองจากความฝันเมื่อคืน ลาคแลนไม่อยู่ที่เตียงข้างตัวเธอแล้ว เขาส่งข้อความมาหาเธอทางเมสเซนเจอร์ว่าออกไปจัดการรั้วของเขตล่าสัตว์กับเจคอีกเช่นเคย เหมือนกับว่าจริงๆ แล้วเหตุด่วนที่เจคกลับมาเยี่ยมบ้านท่าทางจะเป็นการช่วยงานพ่...

ดูเหมือนว่าพริมจะแก้ปัญหาทุกอย่างด้วยการนอน ถึงแม้ว่ามันจะไม่ได้มีประสิทธิภาพเท่าไหร่ เพราะทุกครั้งที่หลับก็จะมีใครสักคนเข้าฝันมาคุยกับเธอเสมอ พริมนอนลืมตามองฝ้าเพดาน อยากจะพักผ่อนเฉยๆ บางทีการนอนเฉยๆ แต่ไม่หลับอาจจะเป็นทางออก พริมปิดไฟปิดผ้าม่านให้เรียบร้อย แต่ห้องก็ไม่มืดขึ้นสักเท่าไหร่ พริมมองไปท...

พริมกลับมาถึงบ้านอย่างเหนื่อยล้า หลังจากทานอาหารกลางวันเป็นพายหมูสับและกาแฟดำอีกแก้ว พริมก็รู้สึกไม่อยากทำอะไรอีกแล้ว ถึงการมาเยี่ยมบ้านพ่อแม่ของแฟนจะดูไม่ใช่การพักผ่อน แต่พริมก็คาดหวังว่ามันจะไม่น่าหนักใจเท่านี้ ลาคแลนแและเจคกำลังจะออกไปจัดการเรื่องรั้วในเขตล่าสัตว์ ลาคแลนชวนพริมไปนั่งรถเล่นด้วย แต...

พริมไม่อยากนอน เมื่อคิดว่าแต่ละคืนความฝันช่างน่าเหนื่อยหน่าย สร้างปัญหามากมายไม่รู้จบ และไม่ได้ทำให้เธอหายง่วงสักนิด ช่วงเวลาในหุบเขารังกิตาตาพึ่งผ่านมาแค่สองวัน แต่เหตุการณ์มากมายจนพริมเรียบเรียงในสมองไม่ได้ ชวนให้รู้สึกเหมือนอยู่ที่นี่มาแล้วเป็นสัปดาห์ ถึงแม้จะเต็มไปด้วยเหตุการณ์แปลกประหลาดและน่าอ...

แมรี่กำลังยังคงนั่งอยู่ในห้องครัว ลาคแลนตามไปดูพริมว่าสบายดีไหม ไม่นานหลังจากนั้นเขาเดินมาบอกเธอว่าพริมหลับไปแล้ว แมรี่รู้สึกถูกใจแฟนคนนี้ของลูกชายตัวเองพอควร ตั้งแต่พริมมาถึงบ้านของเธอในหุบเขารังกิตาตา พริมต้องเจอกับเหตุการณ์น่าหวั่นใจมากมาย เด็กชาวเมืองคงไม่คุ้นเคยกับอะไรแบบนี้ ถือว่าประสาทแข็งพอส...

พริมไม่แน่ใจว่าตนควรรู้สึกอย่างไร เหมือนกับว่าแอนนาจะเป็นวิญญาณของต้นแอปเปิลแกรนนี่สมิธ เขาเรียกว่าอะไรนะ นางไม้ใช่ไหม รอบตัวของพวกเขาไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป ท้องฟ้ายังคงสดใส ใบไม้นิ่งสนิท แต่พริมรู้สึกเหมือนถูกมอง ความรู้สึกวาบหวิวที่หลังคอราวกับว่าต้นไม้รอบตัวเธอพุ่งความสนใจมาที่เธอและหยุดฟังเธอ...

เช้าวันนี้อากาศดี ฟ้าโปร่ง แมรี่ทำไข่คนกับขนมปังปิ้งให้พริมทาน พวกเขาออกมานั่งรับแดดที่ชานหน้าบ้าน ลมหนาวจากทวีปแอนตาร์กติกพัดมาไม่ขาดสาย ฝุ่นจากหุบเขารังกิตาตาบางเบา ทิวทัศน์ภูเขาและแม่น้ำดูระยิบระยับไปหมดมองเห็นได้ไกลสุดสายตา พริมเกือบจะลืมเรื่องราวแปลกประหลาดที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ช่วงเวลานี้เป็นครั...

พวกเขากำลังยืนล้อมรอบซากกวางตัวหนึ่ง นัยน์ตาว่างเปล่าของเจ้ากวางจ้องมองพริมกลับมา เลือดสีแดงฉานเปรอะเปื้อนไปทั่วตัวของมัน กวางตัวใหญ่กว่าที่เธอคิดมาก เขาของมันเหมือนต้นไม้ใหญ่ที่แตกกิ่งก้านออกมาและทิ้งใบร่วงจนหมด พริมไม่แน่ใจว่าควรรู้สึกเศร้ากับซากสัตว์ตัวนี้ไหม ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงไม่กี่ชั่วโม...