หากใครจะเอาผลงานแปลเราไปอ้างอิงหรือแชร์อะไรได้โปรดให้เครดิตด้วยค่ะ TH Trans: HAISY_WM ผมมี 2 เรื่องราวที่เป็นปริศนา ที่มันยังติดอยู่กับตัวผม ผมไม่เข้าใจมันเลย และบอกตรงๆเลยนะว่าผมกลัวที่จะค้นหาคำตอบ ปริศนาแรกของผมคือ ผมอายุ 40 ปี ที่อยู่กับความซึมเศร้าและความวิตกกังวล ที่มันคอยเพิ่มขึ้นต...

เล่มนี้อ่านนานมากกกกกกกกกกกกกว่าจะจบ ไม่ใช่ว่ามันไม่สนุก แต่บางตอน บางช่วง มันอ่านแล้วทำให้เรารู้สึกหนักแปลกๆ เราก็เลยคามันทิ้งไว้แล้วกลับไปอ่านใหม่เมื่อสภาพจิตใจดีขึ้น อ่านๆ หยุดๆ แบบนี้อยู่ 2-3 รอบ ในที่สุดก็จบ เย้! ข้อดีคือ หยุดอ่านไปแล้วไม่ต้องมาเริ่มอ่านใหม่ มันสามารถต่อติดได้เลย ทั้งๆ ที่ดูแล้...

โอเค จริงๆ เราต้องไปเจอนักจิตตามนัดอาทิตย์ที่ผ่านมา (๒ อาทิตย์ครั้ง) ((พิมพ์เลขไทยเพราะขี้เกียจเปลี่ยนภาษา แค่นี้ ไม่ได้รักชาติรักภาษาไทยอะไรหรอก)) แต่เราเลื่อนมาโดยอ้าง (กับคนอื่นๆ) ว่า วันรุ่งขึ้นจะต้องไปเลี้ยงวันเกิดพ่อ ไม่อยากไปเหม่อลอยใส่พ่อ เพราะหลังจากทำจิตบำบัดแต่ละครั้ง เรามักจะออกมาแบบเหม่...

คิดว่าจะเขียนเรื่องนี้ตั้งแต่เห็นผู้จัดการออนไลน์ลงข่าวของดาราหญิงคนหนึ่ง พาดหัวประมาณว่า กินยาต้านเศร้าจนอ้วนเป็นอึ่งอ่าง เห็นแล้วหัวร้อนเลยค่ะ มันสมองเดือดปุดๆ เป็นมันกุ้งแม่น้ำเผาเลย ในฐานะที่เราเป็นหนึ่งในผู้โชคร้ายที่ได้รับผลกระทบจากยาต้านเศร้าในเรื่องน้ำหนักตัว เราก็จะขอมาบันทึกไว้เพื่อเป็นการ...

เป็นการทำจิตบำบัดเวลา 1 ชั่วโมง แต่ผ่านไปอย่างรวดเร็วเหลือเกิน เหมือนเราไม่ได้พูดอะไรมากเลยคราวนี้ เราใช้เวลาส่วนใหญ่พยายามจะที่คิดให้ได้ว่าเรารู้สึกยังไงกันแน่ สิ่งที่เรารู้สึกหลักๆ ตอนนี้คือ เราไม่อยากทรยศตัวเอง เราอยากมีความสุข -- คำว่าความสุขอาจจะดูฉาบฉวยเกินไป แต่เราก็ไม่รู้ว่าจะใช้คำไหน คือเรา...

หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นมากมายเหลือเกิน เจนปวดหัวจังเลยค่ะ จริงๆ มันก็ไม่ได้เยอะหรอก เราแค่เยอะเอง ฮ่าๆๆ -- ก็จะแยกเล่าทีละเรื่องแล้วกัน เอาเรื่องไหนก่อนดี ติ๊กต่อกๆๆๆ เอาหาหมอจิตก่อนละกัน เพิ่งไปหามา เล่าง่าย ไม่ต้องนึกนาน แล้วอีกอย่างก็คือ ไม่มีอะไรมากมายให้เล่า หาหมอจิตครั้งล่าสุด ไปหาเพื่อเอายา...

เราไปทำจิตบำบัดมา นับครั้งล่าสุดที่เพิ่งไปมาก็ถือเป็นครั้งที่ 2 ละ หลังจากที่ไปมาครั้งแรกเราไม่ได้มาเล่าเพราะไม่รู้จะเล่าอะไร คือมันเป็นประสบการณ์ประหลาดๆ ที่จะบอกว่าดีหรือไม่ดียังไม่ได้อะ เราไม่เคยทำจิตบำบัด เราไม่รู้ว่ามันเป็นยังไง เราเคยเห็นแต่ในหนังฝรั่ง ซึ่งที่ๆ เราไปมันก็ออกแนวนั้นนะ นั่งบนโซฟ...

ฉันเงียบลง รู้สึกเหมือนมีพายุลูกเห็บที่มองไม่เห็นสาดกระหน่ำลงบนแผ่นหลัง ลำตัวถูกขู่และกดขี่ด้วยสายลมที่เคลื่อนไหวกรีดผ่านมวลอากาศด้วยความเร็วที่ร้ายกาจน่าขนลุก แผดเสียงเสียดหูและคอยฉุดกระชากฉันที่พยายามไขว่คว้าหาที่เหนี่ยวรั้งหลุดออกพื้นดินที่บัดนี้ไร้ความมั่นคงเหลือแสนที่นี่ไม่มีอะไรเลย: ว่างเปล่า ...

ทุกจังหวะเวลา ที่ภาพในตอนนั้นโผล่มา เหตุการณ์เลวร้ายพวกนั้นถึงแม้ในความจริงมันจะไม่ได้อยู่ตรงหน้าฉันในขณะนี้แต่...ให้ตายเหอะ!!! "มันไม่ต่างอะไรกับเรื่องจริงสักนิด"บางทีฉันก็รู้สึกเหมือนใบหน้าของฉัน มันค่อยๆขมวดเข้ามารวมกันที่ตรงปลายจมูก หรือ บางครั้งก็เป็นตรงกึ่งกลางระหว่างคิ้วมันเหมือนมีหลุมอากาศเล...