นางแมวสามสีหายตัวไปจากร้านไปสามวันแล้ว เจ้าแมวอ้วนสามสีอยู่กับร้านมาพักใหญ่จนทุกคนชินตา มันเข้าๆ ออกๆ ร้านอยู่เป็นประจำไม่ต่างจากแมวมีชีวิต อย่างมากหายไปเพียงวันเดียว วันรุ่งขึ้นก็จะพบมันเอาร่างเย็นๆ มานัวเนียอยู่ใกล้ๆ ก่อนจะรู้ตัวเสียอีก จนทุกคนเห็นว่าคงเป็นเรื่องปกติธรรมดาแมวที่มันจะออกไปนอกบ้านบ้...

เทศกาลตรุษจีนเวียนกลับมาอีกครั้งแล้ว เธอมองไปรอบบ้าน ปีนี้วันไหว้ตรงกับวันอาทิตย์ เธอจึงสามารถกลับมาร่วมพิธีได้ บรรดาญาติตัวเล็กตัวน้อยของเธอกำลังส่งเสียงเอะอะเอ็ดตะโรจนกระทั่งเล่าโกคนไหนสักคนเปิดหนังแผ่นล่อให้อยู่นิ่งๆแต่ดูจะไม่เป็นผลนัก ส่วนฝั่งผู้สูงอายุกำลังตั้งวงสนทนากันอย่างออกรสชาติ เธอจัดตัว...

Day 22 Thunderstorm “คุณทอม มันคืออุบัติเหตุจริงๆนะครับ ผมไม่ได้จะผลักเขาลงมา คือผม..” “ใจเย็นๆครับคุณจอห์นผมไม่ได้จะตัดสินคุณเพราะผมไม่มีสิทธิ์นั้นอยู่แล้ว ผมไม่ได้เป็นคนที่ไปยืนอยู่ในสถานะหรือเหตุการณ์เดียวกันกับคุณในวันนั้นวางใจได้ครับ” “ขอบคุณครับ” ที่เขาเงียบไปจนคุณจอห์นต้องละลักละล่ำอ...

“... พายุฝนฟ้าคะนองเป็นแห่งๆ และมีฝนตกหนักบางพื้นที่....” นัทเพิ่งจะนึกออกว่าได้ยินเสียงพยากรณ์อากาศเรื่องฝนหลงฤดูจากโทรทัศน์ผ่านเข้ามาในการรับรู้ของเธออย่างกระท่อนกระแท่นเมื่อเช้านี้ก็ต่อเมื่อเม็ดฝนเริ่มหล่นเปาะแปะเสียแล้ว ไม่ทันไรก็ฝนก็เทราวกับฟ้ารั่ว แน่นอนว่าในกระเป๋าไม่มีร่ม เธอรีบวิ่งเข้าไปหลบ...

หนาวชะมัด เป็นความคิดที่อิวะอิสึมิ ฮาจิเมะปล่อยให้เวียนวนอยู่ในห้วงคิดของตนได้สักพักหนึ่งแล้ว อยากนอนอยู่ในห้องเฉยๆ เพราะอย่างน้อยก็ยังอุ่นกว่าข้างนอกนี่ แล้วทำไมเขาถึงมาเดินเล่นตากลมหนาวแบบนี้น่ะหรือ ก็เพราะว่าโออิคาวะ โทรุ — ยัยแฟนสาวจอมวุ่นวาย — รบเร้าอยากจะออกมาเดทให้ได้น่ะสิ ...

“คุณแฟรงค์อยู่โรงพยาบาลนี้เหรอครับ?” “ใช่ครับมีอะไรรึเปล่าครับคุณจอห์น” “มันคือโรงพยาบาลเดียวกับที่เดฟเขาต้องมาผ่าพิสูจน์...ศพครับ” เขาสังเกตุได้ถึงความเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของคุณจอห์นตั้งแต่รถแท๊กซี่เลี้ยวเข้ามาจอดที่ทางเข้าของโรงพยาบาลแล้วแต่เขาไม่คิดว่าความเปลี่ยนแปลงนั้นมันจะเกิดจากเรื่...

ร้านกลับมาเปิดอีกครั้งหลังจากหยุดปีใหม่ไปหลายวัน ทั้งเธอและนัทมาถึงแล้ว ขณะกำลังช่วยกันจัดร้านให้พร้อมสำหรับวันแรกในการทำงานของปีนี้นัทก็กล่าวทัก “รู้สึกได้กลิ่นอะไรแปลกๆ มั้ย” “ไม่นี่” เธอตอบ นัทขมวดคิ้ว สูดลมหายใจฟุดฟิด“ฉันว่ามี กลิ่นมันเหมือนกลิ่นสาบจางๆ” ก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ตัว “มาจากตัวแกนี...

รู้ตัวอีกที อิวะอิสึมิ ฮาจิเมะก็พบว่าตัวเองยืนอยู่หน้าห้องของโออิคาวะ โทรุ หลังตัดสินใจขั้นเด็ดขาดได้ และโทรศัพท์หาเธอ พวกเขาก็นัดพบกันที่ห้องของโออิคาวะภายในหนึ่งชั่วโมงให้หลัง ด้วยเหตุผลที่ว่าเขามีเรื่องด่วนต้องการคุยกับเธอ “รอพรุ่งนี้ไม่ได้เลยเหรอ อิวะจัง” เด็กสาวถามกลับมา น้ำเสียงงัวเงียเ...

ขยำ.. มินฮยอนขยำจดหมายในมือทิ้งอย่างหัวเสีย กระดาษราคาแพงระยับประดับตราตระกูลถูกส่งมาถึงเขาเมื่อเช้านี้ - จงกลับ พาอาหารของเจ้ามา อย่าคิดขัดขืน – ทั้งๆ ที่พยายามหลบซ่อนและปิดบังเป็นอย่างดี ทางนู้นยังหูตาไวเสียจนหาเจอจนได้ น่าหงุดหงิด แต่จะขัดคำสั่งคงไม่ได้ เพราะนั่นหมายถึงความปลอดภัยของอีกคน...

Day 20 รถของเล่น “แล้วที่คุณมาที่นี่มาเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ผมฟังคุณอยากให้ผมช่วยอะไรครับ?” “ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับคุณจอห์นว่าจะทำอะไรหรือผมต้องการอะไรจากคุณผมแค่คิดว่าเขาน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรสักอย่างกับเรื่องที่เกิดขึ้นแต่ผมไม่รู้อะไรที่เกี่ยวกับคุณเดฟเลยผมเลยไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร” “คุ...

เสียงดนตรีเพลง Jingle bells สลับกับ Joy to the world และ We wish you a merry Christmas ดังก้องจากโถงทางเดินเข้ามาในห้องของเธอตั้งแต่เช้า เธอลุกจากเตียงอย่างหงุดหงิดงัวเงียไปส่องตาแมวที่ประตูห้อง พบว่าเป็นเสียงจากรถเด็กเล่นคันใหม่เอี่ยมของลูกชายวัยกำลังซนห้องถัดกันไปไม่ไกลที่เจ้าตัวขับวนไปวนมาอย่างไม...

อิวะอิสึมิ ฮาจิเมะไม่มีไอดอลที่นิยมชมชอบเป็นพิเศษ ในโลกที่วงการบันเทิงเดินหน้าหมุนเปลี่ยน ไอดอลกลายเป็นกลุ่มบุคคลที่มีอิทธิพลต่อวงการและกลุ่มเด็กวัยรุ่น เขาคือเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ไม่มีความคิดเห็นใดๆ ต่อกลุ่มคนดังเหล่านี้ ไม่ใช่ว่าทั้งประเทศมีเพียงเขาที่ไม่สนใจ คนมากหน้าหลายตาต่างก็มีความชอบแตก...