เริ่มแปลเมื่อวันที่ 1 พฤศจิกายนตอนนี้ก็ผ่านมาทั้งหมด 53 วัน แปลเสร็จในวันที่ 23 ธันวาคม 2017 ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะคะ นี่เป็นฟิคชั่นแปลเรื่องแรกที่เราแปลผิดพลาดอย่างไรต้องขออภัยด้วยนะคะเนื่องจากเป็นครั้งแรก เลยติดต่อผู้เขียนอย่างจริงจังส่งอีเมล์ขออนุญาตแปล ใช้ภาษาญี่ปุ่นรูปสุภาพทั้งอีเมล์ ถือว่าได้ทำ...

เอาเลยสิ! นายบอกเรื่องของฉันกับทุกคนไปเลย! ฉันน่ะ! ไม่กลัวอะไรนายทั้งนั้น!!!! เธอคิดแบบนั้นตลอดเลยเหรอ?... เพราะงั้นเธอถึงได้ตามใจฉันทุกอย่างสินะ... ฉันน่ะ! ไม่กลัวอะไรนายทั้งนั้น!!!! ฉันน่ะไม่เคยคิดที่จะทอดทิ้งเธอเลย ฉันน่ะไม่ลืมเธอเลยนะเพราะงั้น ฉันถึงได้มาเดินทางมาถึงที่นี่ เพราะมีอาร์มี่ยืนอยู่...

ฉันจะหยุดทั้งหมด แม้แต่เรียกเธอออกมา ฉันก็จะไม่เรียกแล้วเพราะงั้น สบายใจได้เลย ทั้ง ๆ ที่มันเป็นเรื่องที่ส่งผลดีต่อฉันแต่ทำไมฉันถึงได้ทำท่าทางอย่างนั้นออกไป... ฉันบึงบังออกมาจากสตูดิโอทั้ง ๆ ที่งานก็ยังไม่เสร็จแต่ว่า... จนป่านนี้แล้วจะให้กลับไปด้วยสีหน้าแบบไหน...? "อาร์มี่จัง?" "หืม? อ่า นัมจุน..."...

อึมครึมตั้งแต่เช้าเลยแฮะทั้ง ๆ ที่เป็นวันหยุดแท้ ๆแต่ดันคิดนู่นคิดนี่จนเหนื่อยไปซะได้ ถ้าไปถามยุนกิตรง ๆ เลยมันจะดีกว่าอยู่หรอกแต่ว่า....จะให้ฉันไปถามยังไง? ฉันมีสิทธิ์ไปถามเขาซะที่ไหน...ก็นะ...ยุนกิจะไปอยู่ที่ไหน ไปกับใคร คุยเรื่องอะไรมันก็ไม่ใช่เรื่องที่ฉันจะไปเกี่ยวข้องตั้งแต่แรกอยู่แล้ว "เฮ้ย! อ...

ฉันกลับจากคาเฟ่มาที่พักหัวใจไม่ได้ถูกเยียวยาอะไรแต่ดันขุ่นมัวไปซะหมด แค่ไปคุยกันเรื่องมนุษย์โลก.... งั้นผู้หญิงคนอื่นที่นายไปหา...ก็จะเป็นเหมือนกับผู้หญิงคนนี้มั้ย ถ้างั้นแล้วฉันจะกลัวยุนกิไปทำไม? การที่ฉันหิ้วผู้หญิงที่ไม่รู้จักไปส่งให้ถึงโรงแรมแล้วพอมีการติดต่อมา ฉันก็พายุนกิกลับมาที่หอพัก... การท...

วันนี้เป็นวันหยุดที่นาน ๆ จะโผล่มาทีฉันไม่อยากจะทำอะไรเลยฉันไม่อยากจะคิดอะไรเลยแต่ว่า...ท้องดันร้องซะงั้น คาเฟ่ใกล้ ๆ กับที่พักเป็นสิ่งก่อสร้างที่ภายนอกหลบไปกับบ้านเรือนพร้อมทั้งให้กลิ่นหายเก่าแก่นิดหน่อยด้านในเองก็เหมือนกัน ตกแต่งสไตล์โมเดิล โบราณแถมบรรยากาศรอบ ๆ ก็ยังเงียบสงบ ฉันตัดสินใจแล้วล่ะว่า...

หลังจากที่ฉันแก้ปัญหาเรื่องจองกุกได้ หัวสมองฉันก็โล่งไปหมดแต่สำหรับฉันแล้ว ก็ยังมีเรื่องที่จะต้องสะสางต่อ มิน ยุนกิ... คนที่เป็นเพื่อนกันมาสมัยเด็กคนที่รู้ความลับของฉันทั้งหมด จินเขาแค่พูดว่ายังไงยุนกิก็ต้องชอบอาร์มี่จังแน่ๆ ถ้าชอบแล้วจะให้ทำเรื่องพรรคนั้นหรือไง? เอ๊ะ?แต่ว่านะ ช่วงนี้รู้สึกว่าเขาจะไ...

ฉันน่ะ ไม่มีทางที่จะชอบจองกุกในฐานะผู้ชายคนหนึ่งได้หรอกถ้าฉันคิดแบบนี้ ฉันก็จะสามารถมองจองกุกได้เหมือนดั่งปกติทั่วไป แน่ ๆ ว่าฉันอาจจะยอมรับไม่ได้เรื่องจองกุกได้เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ที่บอกว่าการเติบโตน่ะ...วัยต่อต้านเหรอ?หรือช่วงวัยกำลังเติบโต? นี่คือสิ่งที่เรียกว่าเพศแม่หรือเปล่านะ... ตอนนี้จองกุกเองก...

ในระหว่างที่กำลังอัดอัลบั้มอยู่นั้นวันนี้สมาชิกทุกคนมาอัดเสียงกันและแน่นอน... วุ่นวายสุด ๆ วี : เป็นจองกุกนี่ดีชิบหายอ่ะจองกุก : แต่ผมไม่อยากทำนิ เปลี่ยนกันมั้ยล่ะเจโฮป : ดีแล้ว! คอลแลปเลยนะ!!! เป็นโอกาสสร้างเพื่อนเลย!!จองกุก : พี่ก็....นัมจุน : เอาเหอะ นายเองก็ต้องระวังตัวไม่ให้กลายเป็นข่าวลือหนาหู...

ในระหว่างที่เรากำลังหมกมุ่นทำเพลงกันอยู่ 2 คน ช่วงนี้อาร์มี่ดูทำตัวแปลกมาก ๆเธอเหม่อเลย แถมไม่มีกระจิตกระใจอะไรที่จะทำงานเลย ยุนกิ : อาร์มี่... "หืม?"ยุนกิ : เธอมีอะไรหรือเปล่า? "หืม? ก็ไม่นิ"เธอนี่โกหกไม่เก่งเหมือนเดิมเลยแฮะคิดสิว่าฉันอยู่กับเธอมานานแค่ไหนแล้ว ยุนกิ : ไม่เห็นจะเป็นไรเลย พูดมาเหอะ...

“คือว่านะ... ฉันเป็นโปรดิวเซอร์นะ! ฉันเป็นโปรดิวเซอร์ของบังทันโซยอนดัน! เรื่องแบบนั้นน่ะ มันเป็นไปไม่ได้!...” จิน : งั้นเหรอ? “หืม?” จิน : งั้นแล้วกับยุนกิล่ะ? “เอ๊ะ?” จิน : สำหรับอาร์มี่จังแล้ว ยุนกิคืออะไรล่ะ? “ย..ยุนกิก็...เพื่อนสมัยเด็ก...มั้ง...” จิน : แค่เพื่อนสมัยเด็กเหรอ? ฉันมองไม่เห...

จิน : อาร์มี่จังอยู่มั้ย? "เอ๊ะ? แปลกนะที่จินโผล่หน้ามาสตูดิโอเนี่ย..."จิน : เหรอ? www "มีอะไรหรือเปล่า? ถ้าจะมาหาทั้ง 3 คนนั้นล่ะก็ พวกเขาอยู่ห้องซ้อมน่ะ"จิน : ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอนิดหน่อย ".... อ่าาา น่ากลัวจังแฮะ"จิน : มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า? คนนี้สุดยอดจริง ๆใช้เวลาไม่นานก็สามารถเข้...

ยุนกิ : เฮ้ย! "เอ๊ะ?"นัมจุน : อาร์มี่จัง...เธอโอเคใช่มั้ย? "อ...อะไรเหรอ?"เจโฮป : พวกเราเรียกเธอมาตั้งแต่ตะกี้แล้วนะ "เอ๊ะ? จริงเหรอ? ขอโทษนะ..."นัมจุน : ถ้ามีอะไรไม่สบายใจ เธอปรึกษาฉันได้ตลอดเลยนะยุนกิ : ....... "ไม่เป็นไร ฉันโอเค"พูดออกไปไม่ได้ในหัวสมองของฉันมีแต่เรื่องของจองกุกเต็มไปหมดฉันจดจ...