ร่างของแจ็คสันพุ่งไปที่ประตูทันทีที่เหตการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นท่ามกลางเสียงสัญญาณเตือนภัยที่ดังลั่นประตูอัตโนมัติที่มักจะเปิดขึ้นทันทีถ้ามีคนเดินเข้ามาใกล้กลับหยุดนิ่ง “เปิดสิ!!เปิด!!โธ่โว๊ยย!!ฮยอง!!” มือแกร่งทุบลงที่ประตูอย่างร้อนใจแล้วหันกลับมาหาหัวหน้าทั้งสองเพื่อขอความช่วยเหลือยูคยอมเดินเข้ามาดึ...

ติ๊ด.. ติ๊ด..ติ๊ด.. ติ๊ด.. ติ๊ด.. เสียงสัญญาณชีพจากอุปกรณ์ทางการแพทย์ในห้องสีขาวที่ล้อมรอบด้วยกระจกใสยังคงดังอย่างสม่ำเสมอทุกอย่างในห้องนี้ดูขาวโพลน รวมไปถึงร่างเล็กสีขาวที่ดูเหมือนจะหลับอย่างสงบอยู่บนเตียงคนไข้ผิดเพียงแค่ว่าผิวเด็กน้อยที่เคยเป็นสีขาวจัดตอนนี้เป็นสีชมพูจนเกือบแดงระเรื่อไปทั่วทั้งตั...

ร่างสีขาวหยุดยืนเมื่อวิ่งออกมาได้ไม่ไกลนักใบหน้าสวยขึ้นสีแดงระเรื่อ มือเล็กยกขึ้นมากุมใบหน้า แล้วลูบไปตามเนื้อตัวราวกับจะสัมผัสความรู้สึกที่ยังหลงเหลือเพียงแค่มีใครบางคนสัมผัสปีกเขาอย่างที่ไม่เคยมีใครทำมาก่อน ก็สร้างความรู้สึกแปลกใหม่ในใจขึ้นมากมาย ~ ~ แจ็คสัน!! แจ็คสัน!! แจ็คสัน!! แจ็คสัน!! แจ...

เพื่อนเขารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะกลับบ้านวันนี้ตอนเช้าหลังจากที่เขาเอาเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนเข้าไปให้เมื่อวาน แต่นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้วเพื่อนเขากลับยังไม่ถึงบ้านรวมทั้งยังไม่มีการติดต่อใดๆ ว่ามีการเปลี่ยนแปลงอีกด้วย ถ้าหากเป็นเวลาปกติเขาคงไม่เป็นห่วงมากนักเพราะเพื่อนเขาเป็นพวกโลดโผนที่ไม่ค่อยชอบอย...

เจียเออร์ ... เจียเออร์ ... . . . ใครน่ะ.... เดี๋ยว... อย่าเพิ่งไป... . . . ดวงตาเรียวลืมตาตื่นขึ้นอย่างเงียบๆ นอกหน้าต่างยังไม่มีสัญญาณของเช้าวันใหม่แจ็คสันเหลือบมองนาฬิกาปลุกที่โต๊ะข้างเตียงพบว่าเขายังมีเวลาอีกเกือบๆชั่วโมงก่อนเวลาที่ควรจะตื่น แต่เขาไม่รู้สึกง่วงหรืออยากนอนต่อ ฝันนั่นอีกแล้ว....