ตู้โทรศัพท์สาธารณะที่ตั้งเรียงกันนับสิบอยู่บนฟุตบาท แต่ละตู้จะมีคนคอยยืนต่อแถวรอใช้ตู้แห่งความคิดถึงนี้เกือบสิบคน บางคนรอตั้งหลายทีจนเกือบถึงชั่วโมง คนที่เดินผ่านมาคงตั้งคำถามว่า “ยืนรอนานขนาดนั้น จะรอทำไม ไม่เมื่อยหรอ?” “แสดงว่าคุณไม่เคยใช้ตู้โทรศัพท์โทรหาใครเลยหรอ มันคือตู้แห่งความคิดถึง คุณลองโท...

29 - 30 ธันวาคม 2562 เห็นโพสต์คนอื่นใน Facebook หลายคนไปเที่ยวนู้นนี่หลากหลายประเทศ...ยิ้มแย้มมีความสุข...ก็ชีวิตเขาแหละ...ตอนแรกอยากพิมพ์เรื่องตัวเองไปพิพิธภัณฑ์กับน้อง...แต่คอมเจ๊งก่อน...ว่าจะพิมพ์วันนี้...แต่ต้องลง FONT ในเครื่องซึ่งใช้เวลา...ตอนแรกตกใจเพราะหาโฟลเดอร์ FONT ในไดร์สที่เหลือไม่เจอ แ...

ตอนแรกจะดื่มเบียร์แต่ดูตู้แช่ไม่รู้เอาไร แล้วมองไปอีกตู้ก็เจอกระป๋องนี้ มีหลายรสแต่อยากลององุ่นลองหาข้อมูลดูเขาบอกว่าเป็น"เหล้าหวานญี่ปุ่น"...ก็เหมือนน้ำผลไม้แหละ..ก็มั่วกลอนเหมือนเดิม...นึกถึงอดีตที่เคยทำผิดพลาด...เศร้าและเสียใจแบบคิดทั้งวัน...แต่ทำไรไม่ได้ก็มั่วกลอนแล้วกัน...ตกงานก็พอว่างอยู่..ไส้...

ช่วงก่อนวันเกิด อิ๊งค์ได้อ่านบทความที่เกี่ยวกับการอยู่คนเดียว, การใช้เวลาคนเดียวอย่างมีความสุข เลยเกิด plan ขึ้นมาว่า วันเกิดปีนี้เราจะเลือกใช้เวลาทั้งวันเพียงคนเดียว วันนี้อิ๊งค์เลยจะมาสรุปประโยชน์ที่เห็นได้อย่างชัดเจน ที่ได้จากการอยู่คนเดียวค่ะ 1. เหมือนได้ชาร์จแบตจนเต็มอีกครั้ง การอยู่กับคนมากมาย...

หลังจากกลับมาทำงาน 2 วันก็อดคิดถึงทริปสั้นๆในวันที่อ่อนไหว ไม่ได้ สิงคโปร์ เป็นประเทศนึงที่เราไปบ่อยพอๆกับ"เขมร" "ฮ่องกง" "เชียงใหม่"ใช่... ในการไปแต่ละครั้งไม่ใช่ไปเที่ยวเลยซักครั้งทุกครั้งจะต้องมีคำว่า "งาน" เข้ามาเกี่ยวข้องด้วยเสมอและเราก็ไม่คิดเลยว่าสิงคโปร์​จะมีอะไรน่าเที่ยวมากมายด้วยความเป็นเก...

จุดเริ่มต้นของทริปนี้คือช่วงวันหยุดยาวของบริษัทที่พอเลี้ยงคริสมาสต์วันที่ 24 ธันวาคมแล้วหยุดยาวเลยถึงปีหน้า ตอนแรกไม่คิดจะไปไหน ไม่มีเงิน แต่ไม่อยากอยู่กรุงเทพฯ คือนึกได้วันที่ 25 ธันวาคม ก็จองตั๋วรถทัวร์เลย แต่จุดหมายไม่ใช่ "เชียงใหม่" แต่เป็น "พะเยา - เชียงคำ" เพราะมีคนรู้จักอยู่ที่นั่น ไปถึงคนรู้...

ฉันมีโอกาสได้รู้จัก "เพื่อน" ใหม่กลุ่มนึง โดยบังเอิญและหนึ่งในเพื่อนใหม่ของฉัน มีคนหนึ่งที่ดู "พิเศษ" กว่าเพื่อนคนอื่นๆ ครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอคนนั้น อยู่ในชุดแต่งกายเข้ากับบรรยากาศ hang out ริมทะเลเธอคนนั้น ดูลักษณะร่าเริงดี แต่ดูแววตาไม่สดใสเธอคนนั้น อยู่ในกลุ่มของ ผญ. ที่ดูไม่ธรรมดา เป็นเพราะความบั...

ฤดูหนาว ใกล้จะมาถึงแล้วสินะฉํนรู้สึกไม่ชอบฤดูหนาวเลย ที่ไม่ชอบฤดูหนาว เพราะบางทีมันไม่ได้หนาวจริงๆอ่ะเวลาเดินกลับบ้านตอนเย็น มันรู้สึกเหงา เหงายังไงก็ไม่รู้ หัวค่ำ ในฤดูหนาว เป็นเวลาที่โหดร้ายมากเลยสำหรับฉันยิ่งช่วงเทศกาลด้วยแล้ว ทุกที่มีกลิ่นไอของคริสมาต มีดอกไม้ มีของขวัญ มีเสียงเพลงมันก็ดีแหละ ...

ฉันกลายเป็นคนขี้แพ้ไปซะแล้วอยู่ดีๆ ก็เกิดแพ้ขึ้นมาดื้อๆเมื่อก่อนก็คิดว่าร่างกายของฉัน แข็งแรงเหมือนคนเหล็กพอตอนนี้ จากคนเหล็ก กลายเป็นคนกาก เฉยเลย..............โธ่ววววว............. ใครจะคิดเนอะมนุษย์ช้างอย่างฉัน จะพ่ายแพ้ให้กับมด ตัวน้อยตัวนิด เธอรู้มั้ย แว๊บนึง ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่ได้คุยกับเธออีกแล...

สวัสดีเธอ ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยเนอะเรารู้ว่าเธอยุ่ง และกำลังเครียดมากเราเป็นห่วงเธอนะเราหวังว่าเธอจะผ่านไปได้ หลายวันมานี้ชีวิตของเราและเธอ น่าจะแตกต่างกันก็มีสิ่งหนึ่งที่ไม่ต่างกันมาก น่าจะคล้ายๆกันด้วยซ้ำไปคือความ "เยิน" ในcontent อาจจะเป็นคนละเรื่องแตเรื่องมันก็ส่งผลต่ออารมณ์ ความรู้สึกไม...

ขณะนี้ฉันกำลังหลับตาอยู่ในห้องที่ว่างเปล่า อากาศตอนเช้าไม่เคยเรียกค้างคาวอย่างฉันให้ตื่นลืมตาขึ้นมาทักทายพระอาทิตย์แตะขอบฟ้าได้สำเร็จ ไม่ใช่ว่าไม่เคยนะ เคย เคยทำได้ไม่นาน ห้องสีฟ้าอ่อน ม่านสีฟ้าอ่อนที่แม่เลือกมาให้เมื่อปีที่แล้ว พัดสะบัดเบาๆ พลันแสงสีขาวกระทบลงที่เปลือกตา เกือบเที่ยงเร็วกว...

คนเรายิ่งเห็น ยิ่งเป็น ยิ่งเปราะบาง ยิ่งหาพื้นที่เท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกว่าพื้นที่ของเรา ยิ่งน้อยลงทุกที เขียนเมื่อ 2005 ...

รู้ไหม ในที่สุดวันนี้งานที่คั่งค้าง ก็ผ่าน ได้ดำเนินตามทิศทางของมันอีกขั้นตอน 2.34 น. คืนนี้ เมื่อราตรีกำลังโอบกล่อม หลายคนให้หลับใหล ฉันเองก็ทำสิ่งที่คุ้นเคยอีกครั้ง ฉันเปิดคอม จุดบุหรี่ ขยี้ตา คิด จุดบุหรี่ ขยี้ตา จุดบุหรี่ ขยี้ตา คิด จุดบุหรี่ ฉันเดินออกไป ขยี้ตา และคิด เรื่องง...

ถ้าความตายคือความกลัวของนักรบความอกหักก็คือความกลัวของนักรักเหมือนกัน กาลเวลาเหมือนพาใครสักคนมาพบเจอผมในช่วงเวลาของชีวิตที่แสนจะวุ่นวายและไม่สามารถคาดฝันได้ถึงว่าช่วงระยะเวลานี้ของชีวิตจะเหมาะสมแก่การศึกษาใครสักคน ข้อสรุปของชีวิตผมในอายุใกล้จะเกือบเบญจเพสคือการเลือกที่จะเรียนต่อในสาขาที่ผมชอบและคิด...

ฉันออกมายืนหน้าสถานีรถไฟ Gare d’Avignon อีกครั้ง ในขณะที่ผู้คนมากมายต่างหลับใหลอยู่บนเตียงนอนอันอบอุ่น ฉันยืนอยู่บริเวณด้านนอกสถานีด้วยความตื่นเต้นผสมกับความหวาดหวั่นใจเล็กน้อย ก่อนที่จะจ้องมองไปยังจอมอนิเตอร์แสดงเวลารถไฟที่จะเข้าเทียบท่าในช่วงเช้า ความหนาวเย็นยังคงไม่จากไปไหน ยังคงติดตามตัวฉัน...