"เอาจริงดิ....." โยโกจิอุทาน "เฮ้อออออออ.... บ้าบิ่นจริงๆ นี่มันไม่ใช่ชั้นสองชั้นนะ"โยโกจิพูดต่อ (Teruki’s view).... .. . เจ็บไปหมด... ฮิโระ.. ฮิโรกิ.. ใช่... ไม่ใช่เวลาจะมานอนเฉยๆนะ! ต้องรีบ.. ไปช่วย.. . . ผมสะดุ้งและรู้สึกตัวขึ้นบนเตียงในห้องๆหนึ่ง... ตอนนี้ร่างกายของผมถูกพันด้วยผ้าพันแผล และมีสาย...

"พี่ครับ... เหมือนเค้ากำลังบอกชอบพี่อยู่เลยครับ" ฮิโระกระซิบ บุ้ยปากชี้ไปทางโทรุ . (Takahiro's view) ตอนนี้ผม.. อยู่ในรถลิมูซีนสีดำคันใหญ่ ฟิมล์ก็มืด มากจนมองข้างนอกไม่เห็น รู้แค่ว่าตอนนี้อยู่บนถนนที่ไหนซักแห่ง ผมรู้สึกว่าแผลเปิด เลือดกำลังไหลออกมา... อา.. ตอนนี้ ผมอยู่ในส่วนคนโดยสาร.. มีผู้ชายตาตี...

"ก็พอเข้าใจความรู้สึกของนายนะ แต่เราก็สูญเสียนายไปไม่ได้เหมือนกัน!!" สุกิพูดขึ้น พร้อมเดินไปขวางมาซาโตะที่หน้าประตู *ตึกๆๆๆๆๆ* แฮ่ก....แฮ่ก.... ต้องไป... ต้องไปหา... อย่างน้อย... อย่างน้อยน่ะ.... ฮิโระ... ฮิโระต้องปลอดภัย.... . ร้านเหล้า Crossfaith . . หลังจากที่ทากะวิ่งออกไป มาซาโตะเองก็กำลังจะ...

"อย่างนี้มันเหมือนสารภาพรักเลยนะ.."มาซาโตะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงยียวน ร้อน... เจ็บ.. ทุกอย่างดูช้าไปหมด.. รู้สึกเหมือนทุกอย่างมันหนักไปหมดเลย... . . . "ฮัลโหล.. นี่มาซาโตะ.." "มีเรื่องด่วน..." "ฉันต้องการให้นายมาที่นี่.. เดี๋ยวนี้!" "โรงแรมของฉัน.." เสียงทุ้มดังขึ้นอย่างเกรี้ยวกราด แววตาที่เต็มไปด้วย...

"ถึงจะฉุกละหุกไปหน่อย แต่นายต้องมากับฉัน" หนุ่มลูกครึ่งพูดพร้อมจับคนตัวเล็กพาดบ่าแล้ววิ่งไปที่มอเตอร์ไซค์ . . 02:59 . . เงียบ.. สงบ... ไร้ผู้คน... โกดังเก่าๆที่อยู่ริมน้ำ มองภายนอกอาจจะดูน่ากลัว 'ผมชอบบรรยากาศแบบนี้ มันทำให้ผมสามารถร้องเพลงได้ตามที่ต้องการ' ชายหนุ่มตัวเล็กคิดในใจ แต่วันนี้มีอะไรบางอ...