"เอาจริงดิ....." โยโกจิอุทาน
"เฮ้อออออออ.... บ้าบิ่นจริงๆ นี่มันไม่ใช่ชั้นสองชั้นนะ"โยโกจิพูดต่อ
....
..
.
เจ็บไปหมด...
ฮิโระ..
ฮิโรกิ..
ใช่...
ไม่ใช่เวลาจะมานอนเฉยๆนะ!
ต้องรีบ.. ไปช่วย..
.
.
ผมสะดุ้งและรู้สึกตัวขึ้นบนเตียงในห้องๆหนึ่ง...
ตอนนี้ร่างกายของผมถูกพันด้วยผ้าพันแผล และมีสายน้ำเกลือต่อที่แขนผม
"อ...อึก.." ผมพยายามพูดออกมาเป็นคำ แต่ไม่เป็นผม เสียงของผมหายไป..
"เทรุกิ! ซาโต้ซัง เรียกซาโต้ซังหน่อย.. เร็วเข้า" ฮิโรกิซังที่สังเกตเห็นผม รีบพรวดพราดเข้ามา ก่อนจะให้ทัตสึซังออกไปตามใครบางคนมา
"รออีกแป๊ปนึงนะ เทรุกิ นายหลับไป2วันกว่าๆเลย... หลังจากนี้ ช่วยเล่าเรื่องทั้งหมดให้พวกเราฟังด้วยล่ะ" ฮิโรกิซังเอ่ย ก่อนที่จะวิ่งออกไปจากห้องตามทัตสึซังไป
.
.
"หรือสรุปก็คือเจ้าพวกนั้น ปล่อยนายมาเป็นคนส่งข่าว..." เคนตะพูดสรุปให้ทุกคนในห้องฟัง
ตอนนี้ในห้องนี้ มีโคอิเอะซัง เทรุฟุมิซัง ฮิโรกิซัง ทัตสึซัง คาสึซัง คนที่ทุกคนเรียกว่าคุณหมอซาโต้ และผู้ชายร่างสูงที่ทุกคนเรียกว่าโยโกจิซัง
"ตอนนี้เจ้าพวกนั้นก็ได้สิ่งที่ต้องการไปแล้ว..."โยโกจิซังพูดขึ้น
"ถ้าเป็นคนส่งข่าว... อีกซักพัก พวกนั้นจะมาตามล่านายแน่ๆ" โยโกจิซังพูดต่อ
"บริษัทขนส่ง...อาคุมะ.."ทัตสึซังพึมพำ
"น่าจะเจ้าเดียวกันนะ...แถมยังร่วมมือกับอิจิจิด้วย..."คาสึซังพูดด้วยสีหน้าจริงจัง
"งั้น ฉันกลับไปรายงานเจ้าพวกนั้นก่อนละกัน"โยโกจิพูดพร้อมลุกขึ้น
"ฝากที่เหลือด้วยนะ ทาเครุซัง โคอิจัง" โยโกจิพูด ก่อนจะเดินออกไป
"จนกว่าทุกอย่างจะเป็นปกติ ฉันจะดูแลเทรุกิคุงก่อนละกัน"คุณหมอพูดขึ้น ก่อนจะหันมาทางผม
"ข...ขอรบกวนด้วยครับ"
..
.
.
"งั้นหรอ"สุกิพูดขึ้น หลังจากฟังเรื่องราวจากโยโกจิ
"ตอนนี้ก็ทำได้แค่ส่งคนไปคอยคุ้มกันเทรุกิคุงสินะ"เรียวพูดเสริม
"เจ้านั่นล่ะ"โยโกจิถามกลับ
"คงต้องขังไว้ในห้องด้วยงานเอกสารจิปาถะแหละ แล้วก็ให้คัทสึมะคอยเฝ้าไว้ด้วย"เรียวตอบ
"งั้นฉันจะส่งคนไปเฝ้าแถวร้านเหล้า Crossfaith เลยละกันนะ" สุกิพูดขึ้น ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ และแยกตัวออกไปโทรศัพท์
"ถ้าไม่ขังไว้ คงต้องทำอะไรบ้าบิ่นอีกครั้งแน่ๆ... ฉันไปพักก่อนนะ" เรียวบ่น ก่อนจะเดินออกไป
.
.
โยโกจิมองตามหลังเรียวจนลับตา ก่อนจะเดินไปยังห้องทำงานของมาซาโตะ
"กลับมาแล้วหรอ..." คัทสึมะพูดทักทาย พร้อมทั้งโมนากะที่เดินมาคลอเคลียขาของโยโกจิ
"อืม.... เป็นไงบ้าง..." โยโกจิถามคนตัวเล็กที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่ที่โซฟาราคาแพงหน้าห้องทำงานของมาซาโตะ
"ทุกอย่างปกติดี------!!!!!"ยังไม่ทันที่คัทสึมะจะพูดจบเสียงของอะไรบางอย่างก็ดังขึ้นในห้อง
*ตึง!!! เพล้ง!!!*
คัตสึมะและโยโกจิรีบเปิดประตูเข้าไปดูในห้อง
ทั้งคู่พบเพียง ห้องที่ว่างเปล่า และหน้าต่างที่แตกละเอียด
"เอาจริงดิ....." โยโกจิอุทาน
"เฮ้อออออออ.... บ้าบิ่นจริงๆ นี่มันไม่ใช่ชั้นสองชั้นนะ"โยโกจิพูดต่อ
"ฉันจะไปตามสุกิกับเรียว นายรออยู่นี่นะ"โยโกจิพูดก่อนจะวิ่งออกไป
.
.
คัทสึมะมองไปรอบๆห้อง ก่อนจะเริ่มเดินสำรวจ...
โมนากะเองก็เดินสำรวจรอบๆ และไปหยุดนั่งอยู่บนโต๊ะทำงานของมาซาโตะ....
"โม่จัง?"คัทสึมะมองไปทางโมนากะ
"หวา... หลบสายตาแกไม่ได้หรอโมนากะ"เสียงทุ้มของหนุ่มลูกครึ่งดังขึ้น ก่อนที่จะขยับตัวออกมาจากใต้โต๊ะทำงาน
"นายตั้งใจจะทำอะไร มาซาโตะ..." คัทสึมะถามด้วยน้ำเสียงสงสัย สงสัยในการกระทำของคนตรงหน้า รวมถึง การที่คนตรงหน้าเปลี่ยนไปใส่ชุดลำลองโดยไม่ได้กลับไปที่ห้อง....
"นายอย่าลืม ชั้นนี้ฉันออกแบบทุกอย่าง การมีทางลับหรืออะไรมันไม่ได้แปลก...."มาซาโตะพูดอย่างภูมิใจ
"ไหนๆนายก็อยู่ด้วยกันตรงนี้ละ..."
"งั้นไปกับฉัน... ไปสืบข่าวกัน"
.
.
.
.
"ครับ... พอจะเข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้วครับ"ชายหนุ่มผมบลอนร่างสูงพูดขึ้นหลังจากยืนโทรศัพท์
"หมายความว่า ตอนนี้.. เทรุกิ อยู่กับคนที่ไว้ใจได้สินะครับ"ชายหนุ่มพูดต่อ
"เข้าใจแล้วครับ... พวกผมจะรีบไป"
"ครับ... ขอรบกวนด้วยครับ" ชายหนุ่มพูดก่อนอีกฝ่ายจะวางสายไป
"โคอิเอะซังว่าไงบ้าง..."ชายหนุ่มในทรงผมเดดร็อคถาม
"อ่า... เล่าในรถกันดีกว่า ตรงนี้ไม่น่าสะดวกเท่าไหร่"ชายผมบลอนตอบก่อนจะหยิบกุญแจรถโยนให้อีกฝ่าย
"ฉันขับสินะ... คิดส์"ชายหนุ่มทรงเดดร็อคถอนหายใจก่อนจะเดินไปที่รถ
"หรือนายอยากจะเสี่ยงชีวิตเหมือนตอนฉันขับให้พวกรุ่นพี่ล่ะ โนบุซัง" คิดส์ พูดหยอกก่อนจะเดินตามไป
"ขอทีเถอะ รอบนี้โนดะซังน่าจะยึดใบขับขี่นายแน่ๆ"โนบุตอบกลับอย่างเหนื่อยใจ
.
.
..
...
....
.....
...to be continued...
คุยกับนักเขียน :
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in