"คัทสึมะ... ถ้าเราไม่รู้ว่าต้องจัดการกับปัญหายังไง ก็ต้องไปไล่มาตั้งแต่จุดเริ่มต้น ไม่เคยได้ยินหรอ" มาซาโตะพูด พร้อมเดินเข้าไปในโกดัง4A
(Hiroki's view)
"ไม่เอานะ!! พี่ฮะ!!" ผมพยายามดิ้นออกจากมือใหญ่ของผู้ชายที่ชื่อโทโมยะ
"ปล่อยผม! ผมจะไปหาพี่"
"นายนี่ดิ้นจริงๆ เจ้าหนูฮิโรกิ! เฮ้!! พวกนายที่อยู่ตรงนั้น เอาเจ้าหนูนี่ไปที เอาไปไว้แถวๆเขต2นะ"
"รับทราบครับ คังคิซัง!!" ชายร่างกำยำกลุ่มนั้นตอบรับ พวกเขาเอาเทปมาปิดปากและรัดข้อมือผมไว้ ก่อนจะปิดตาผมและอุ้มผมไปขึ้นรถ
"ฮื้ออออ ฮ่อยยยยยยย!!!"
ไม่มีเสียงขานรับจากกลับ
ผมพยายามดิ้นไปมา แต่ยังไงก็ไม่หลุดอยู่ดี
ผมรู้สึกถึงการเคลื่อนที่ของรถ การสั่นของเครื่องยนต์
นี่มันผ่านไปนานเท่าไหร่กันนะ
ผมเหนื่อย... พี่ครับ...
ทำไม...ผมถึงได้อ่อนแอแบบนี้...
น้ำตาของผมเริ่มพรั่งพรูออกมา...
ก่อนสติจะเลือนหายไป....
.
.
ผมไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่รถวิ่งอยู่...
แต่ตอนนี้ รถกำลังหยุดนิ่ง...
"ที่นี่หรอ..."
"น่าจะใช่... ตามที่คังคิซังบอก"
ผมได้ยินพวกเขาคุยกัน ก่อนจะเปิดประตูรถ
*แกร็ก...*
ผมพุ่งตัวออกไปชนผู้ชายคนนึงเข้า
"ฤทธิ์เยอะจริง.. ไอหนูนี่!!" ผู้ชายอีกคนเดินมาแก้ผ้าปิดตาผม ก่อนต่อยเข้าที่ท้องผมอย่างจัง
"อ๊อก!!"ผมล้มลงกองกับพื้น
"นี่เป็นนอกบ้านใหญ่แล้ว แกจะกร่างอาละวาดในบ้านก็แล้วแต่แก แต่ตอนนี้ แกอยู่ข้างนอก อย่าทำตัวเป็นปัญหาให้มาก" ชายอีกคนพูด
"อู้ย!!แรงใช่เล่นเลยนะ ตัวแค่นี้แต่ฤทธิ์เยอะจริงนะ"ชายที่ล้มลงพูดขึ้น
จุก... อึก...
"อะไร... ฉันต่อยไปแค่นี้ ลุกไม่ได้เลยรึไง"ชายที่ต่อยผมพูด
"ทิ้งไว้ตรงนี้แหละ.. ถ้าโชคดี คงมีคนเก็บไปได้ หึๆฮ่าๆ"
ชายกลุ่มนั้นพากันหัวเราะ ก่อนจะเดินขึ้นรถและขับออกไป...
ตอนนี้ผมเจ็บ... จุกด้วย...
แรงที่เคยมีมันหายไปหมด...
ทำยังไงดี... พี่ครับ...
ฮึก... เทรุกิ...
แล้วสติของผมก็ค่อยๆเลือนลางลง...
.
.
.
ในรถคันหนึ่ง บนทางหลวงหมายเลข 18
"นายคิดว่ายังไง โชเฮย์" โนบุพูดขึ้นขณะขับรถ...
"เรื่องอะไรล่ะ... เทรุกิหรอ" ชายหนุ่มผมทองพูดก่อนจะหยิบหมากฝรั่งเข้าปากไป
"อ่าฮะ ทั้งเรื่องเทรุกิ และเรื่องฮิโระด้วย" โนบุตอบ
"เทรุกิน่ะ... ตอนนี้ปลอดภัยแล้ว อยู่กับพวกคุณโคอิเอะน่ะ ไม่เป็นไรหรอก"
"แต่ฮิโระน่ะสิ..." โชเฮย์พูดก่อนมองออกไปข้างนอกรถ
"อ่า... คดีที่พวกคุณโนดะทำส่วนใหญ่ ก็มาจากพวกอิจจิจิ... ก็ไม่ใช่อะไรที่ดี..." โนบุพึมพำ
"ยิ่งพวกล่างๆนะ... "โชเฮย์พูดก่อนถอนหายใจ
"น่าสงสัยนะ ว่าพวกคนระดับสูงพวกนั้น เก็บพวกป่าเถื่อนระดับล่างไว้ทำไม"โนบุพูด
"คดีที่เขต 4 น่ะหรอ" โชเฮย์ถามพร้อมก้มมองGPS ในมือถือ
"อ่า ซาโตชิซังกับคุวะซังไปถึงที่คนแรกสินะ...."
"ใช่ เละสุดๆเลยนะ โอ๊ะ!ถึงทางข้างหน้าเบี่ยงซ้ายนะ" โชเฮย์ตอบพร้อมบอกทาง
"นี่มันไม่ใช่ทางไปร้านคุณโคอิเอะนิ..."
"ใช่..."
"เราจะไปที่ๆเทรุอยู่ตอนนี้..."
"สำนักงานใหญ่กลุ่มโคลด์เรน"
.
.
.
"นายมาที่นี่ทำไม... มาซาโตะ..."ชายผมสีดำพูดขึ้น ชณะเดินตามชายหนุ่มลูกครึ่งไป
"คัทสึมะ... ถ้าเราไม่รู้ว่าต้องจัดการกับปัญหายังไง ก็ต้องไปไล่มาตั้งแต่จุดเริ่มต้น ไม่เคยได้ยินหรอ"มาซาโตะพูด พร้อมเดินเข้าไปในโกดัง4A
"เงียบๆล่ะ คัทสึมะ..." มาซาโตะกระซิบบอก
รอก่อนนะทากะ... หนุ่มลูกครึ่งคิดในใจ
.
.
.
"ว่าไงนะ!!! มาซาโตะหายไปเรอะ!!?" เรียวโพล่งขึ้นมาด้วยความตกใจ
"อ่า... แล้วตอนนี้ คัตสึมะก็หายไปด้วย" โยโกจิเสริม
"ท่าทางจะตามไปนะ..."สุกิพูด
"ตอนนี้คงต้องให้ฮิโรกิกับทัตสึยะคอยดูเจ้าหนูนั่นก่อน..."โยโกจิพึมพำ
"พวกเราไม่มีปัญหาหรอกครับ ตอนนี้ พวกเรียวซังน่าจะรีบทำอะไรซักอย่างก่อนดีกว่า" ทัตสึตอบทุกคนไป
"นั่นสินะ โทษทีนะทัตสึ"สุกิพูดขึ้น
"โยโก ตอนนี้นายทำงานส่วนของมาซาโตะแทนได้มั๊ย" สุกิถามต่อ
"อ่า.. เรื่องนั้นฉันจัดการเอง ว่าแต่เรียว ตอนนี้นายคิดอะไรอยู่" โยโกจิถาม
"ติดต่อทาเคดะซัง...ตอนนี้เลย"เรียวพูดขึ้น
.
..
...
....
.....
...to be continued...
คุยกับนักเขียน :
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in