Burn, baby, burn. Fire, fire. Things set ablaze. Against the pitch-black night, it shone crimson red. Crimson red - the shade so similar to blood. My comrades'. My comrades whom I was told are aliens. Different. Not our kind. And I wondered why. Because our blood is of the same shade. Crimson red. F...

I carry your words with me the same way Atlas bears the weight of the heavens except I'm no Titan so I'm left buried and crushed by the weight of your words I carry your words with me kindness a territory so uncharted that I built a wall to keep my emotions guarded all the praises cannot be heard i...

Lost Cause the words uttered to me more often than my own name but the thing about being lost is the expected end result is to be found hence, I am not lost I am free ...

why do words exist? to be scripted, to be read, to be heard but what is the worth of a book with no readers a voice with no listeners bottling up inside these words, these voices needed somewhere to go so I write, I write, I write all my pain, and my pleasure my past, bruised and battered my hist...

shapeless, odourless, shadowless yet you feel its presence; every existing memories metamorphosising into a wretched scar emerging, fading, reoccurring the vicissitudes of love - the ups so intoxicating, the downs so suffocating like taking a breath in a bottomless ocean longing, echoing, haunt...

ช่วงฤดูร้อนเมื่อสามปีก่อนเป็นช่วงเวลาที่ผมได้พบเจอกับรุ่นพี่คนหนึ่ง เธอเป็นผู้หญิง ครั้งแรกที่เราเจอกัน เธอกำลังซ้อมไวโอลินอยู่ที่สวนสาธารณะ เธอยิ้มให้กับคุณยายที่ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้ชมและรับฟังเธออยู่ ครั้งที่สี่ ครั้งที่ห้า ผมเจอเธออีกในหลาย ผมตั้งใจว่าถ้ามีครั้งถัดไปผมจะเดินเข้าไปทักเธอ อยา...

ฉันตื่นขึ้นมาท่ามกลางความเงียบงัน ช่วงเวลาประมาณตีสาม มีเพียงแสงไฟสลัว ฉันเข้าไปนั่งบนชักโครก ขาสองข้างไม่ได้ชิดติดกัน ช่วงเวลาที่โลกกำลังหลับใหล มักเป็นช่วงเวลาที่ฉันถูกความคิดและความทรงจำครอบงำ ในเวลาแบบนี้ความคิดเป็นนายของฉัน ระหว่างที่นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ฉันสังเกตเห็นเงาของวัตถุหนึ่งอยู...

“อบิเกลบอกว่า เธอคิดว่าเธอเห็นผี” กีเดียนเอ่ยขึ้น ในขณะที่โทบี้ น้องชายคนเล็กของเขาทำเพียงแค่เงยหน้าขึ้นจากบัญชีรายการสิ่งของเก่าแก่ของพิพิธภัณฑ์แล้วเลิกคิ้วน้อย ๆ “ที่ไหน” เป็นคำถามสั้น ๆ ก่อนที่ฝ่ายหลังจะก้มหน้าลงไปสำรวจรายการต่อเหมือนเรื่องผีเป็นเรื่องสามัญเหมือนดินฟ้าอากาศทั่วไป และเผลอ ๆ จะน...