ถ้าฉันไม่ลุกขึ้นมาอีก โปรดช่วยฉีกร่างฉันเป็นพันชิ้น แล้วโปรยเศษชิ้นเนื้อให้แร้งกิน ให้มันสิ้นไม่เหลือซากความปราชัย อัปยศจริงหนอชีวิต มิอาจลิขิตให้เป็นดั่งใจได้ ต้องจำทนยอมรับอยู่ร่ำไป ทำบุญมาแค่ไหนได้แค่นั้น ทำงานหาเงินได้พอเลี้ยงชีพ ต้องเร่งรีบแข่งเวลาจ้าละหวั่น เช้าแค่ไหนต้องรีบไปให้ทัน มิเช่น...