ขับเคลื่อนด้วยแรงปรารถนา มุ่งไปข้างหน้าด้วยเสียงเพลง สีแดงในจิตใจคอยแต่บอกเขาว่า “ไปสิ ไปตามเสียงหัวใจของนายเลย” เขาจึงตามเสียงหัวใจ แต่ใจเจ้ากรรมดันคอยแต่ตามติดอีกคนหนึ่งแทนเสียงั้น กว่าอาคาอาชิจะรู้ตัวว่าตัวเองปั่นจักรยานมุ่งสู่ร้านกาแฟ กว่าจะรู้ตัวว่าหย่อนก้นบนที่นั่งประจำ กว่าจะรู้ตัวว่าสั่งลาเต...

ใช่อาคาอาชิตื่นในเช้าวันใหม่พร้อมความรู้สึกที่ยังตกค้างเหมือนกับเมื่อวาน เข้าสู่วัฏจักรโถส้วมอีกตามเคย ทำอะไรไม่ได้นอกจากปล่อยให้ตันอยู่อย่างนั้นจนกว่าจะไหลออกมาเอง เขาก็เคยคิดนะ ถ้าหากส้วมเต็มจนเก็บไว้ไม่ไหวล่ะก็มันคงระเบิดออกในสักวันอย่างแน่นอน เมื่อมันเอ่อล้นออกมาย่อมหมายความว่าความผิดหวังที่สั่ง...

สิบนาทีผ่านไปไวเหมือนฟังเพลงเดิมวนสามครั้ง หน้าจอยังคงว่างเปล่าปราศจากความคิด อาคาอาชินั่งกะพริบตาปริบๆ กับหน้าจอแม็คบุ๊ค คิดอะไรไม่ออก สมองตันอย่างกับส้วม สองมือรัวนิ้วลงบนคีย์บอร์ดอย่างมั่วซั่ว ตัวอักษรไร้ความหมายปรากฎครึ่งหน้าจอ เขากดลบมันทิ้ง แล้วละเลงนิ้วลงบนคีย์บอร์ดอีกครั้ง จากนั้นจึงลบ ทำแบบ...

อาคาอาชิไม่ใช่คนที่แสดงออกความรู้สึกผ่านใบหน้าได้ดีสักเท่าไหร่นัก มักโดนใครต่อใครนิยามกันไปทั่วว่า ’Poker Face’ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะแว่นกันแดดสีดำและสีหน้าซังกะตายที่แผ่รังสีความกวนโอ๊ยออกมายังไงล่ะ ไม่ว่าจะถูกเดินชน “ระวังหน่อยสิวะไอ้หนู ใส่แว่นดำจะมองเห็นทางได้ไง” หรือ “ทำหน้าแบบนี้จะเอาเหรอวะ” ...