--------------------------

รวมเรื่องสั้นบางเรื่องและเรื่องแปล พร้อมทั้ง ศาสตร์แห่งการเขียนนิยาย(เรื่องสั้น) ของนักเขียนซีไรท์ วานิช จรุงกิจอนันต์
.
ผมเคยเดินไปที่ชั้นวางของหนังสือกลุ่มวรรณกรรมสร้างสรรค์ มีเล่มนึงที่ผมนึกไม่ออกว่ามาอยู่ด้วยกันได้อย่างไร คือ รวมเรื่องสั้น "ซอยเดียวกัน"
.
ความจริงแล้วมันเกิดจากการตัดสินจากภายนอก ภาพปกไม่ถูกใจ ไม่จริงจัง รูปแบบที่ไม่ได้ถูกตีพิมพ์ใหม่ให้ทันสมัย เลยกลายเป็นว่าผมไม่สนใจจะอ่านและชื่อของนักเขียนก็เลือนพล่า หายใปจากความสนใจ
.
กลับมาที่เรื่องนี้ ผมได้มาเพราะต้องการอ่านเรื่องสั้น หน้าปกร่วมสมัย ผมเปิดอ่านคำนิยม ต่างๆที่สรรเสริญ โอ้ว เล่มนี้ดี ชื่อนักเขียนคุ้น ๆ นะ และเมื่ออ่าน มันคือโลกเรื่องสั้นอีกแนวที่ผมไม่เคยสัมผัสมากนักกับนักเขียนยุคนี้(อาจมีนะแต่ไม่ถูกใจ)
.
การเล่าเป็นแนวการพูด ค่อย ๆ เหี่ยวสัมพันธ์ตัวละคร ทิ้งปมเป็นระยะ ปล่อยที่ละหน่อยสอดแทรกความรู้วิถีชีวิตผู้คนสมันนั้น ฉายออกมาอย่างเหมือนจริง จนแปปเดียวผมอุทานว่า "เฮ้ย อย่าพึ่งจบ "
.
ในเล่มมีเรื่องของคุณวานิช แค่สี่เรื่อง เป็นสี่เรื่องที่สุขสันใจในการลิ้มลอง มีเรื่องแปลอีกสามเรื่อง อีกส่วนที่น่าสนใจมากคือ ศาสตร์เรื่องสั้น ที่ผู้เขียนสอดแทรกเทคนิคที่ท่านเรียนรู้มาอย่างลึก ผ่านการเล่าในหัวข้อต่าง ๆ พร้อมวิพากษ์แนวหนังสือสายโรมานซ์อย่างเผ็ดร้อนว่าเป็นเพียงหนังสือเบี่ยงเบนและไม่น่าอภิรมณ์ ตั้งคำถามกับรสนิยมของมวบประชา(mass) ว่ากำลังโดนนักเขียนหลอกทั้งที่ต้งใจหรือไม่ตั้งใจ
.
กลายเป็นชี้นำการอ่าน และการเขียนให้เลือกทำแบบนั้นแบบนี้ในการเสพหรือรังสรรค์ผลงาน
.
สรุปท้ายตรงนี้ มเหศวร จากตอนแรกที่ผมตั้งใจซื้อมาเพื่ออ่านศาสตร์การเขียน และมีเรื่องสั้นเป็นของแถม กลับกลายเป็นว่าทั้งหมดในเล่มดึงผมลงไปและหาทางออกไม่เจอ
เป็นการสอนให้ผมรู้ว่าอย่าตัดสินจากปก
ว่นิช คงเป็นอีกนักเขียนที่ผมต้องตามค้นหาผลงานมาเสพต่อไป
.
ชอบ
----------------
ลิง
3.6.16
6.45