안녕 한강 님
อันนยอง ฮันคังนีม
— สวัสดีคุณฮัน
มีใครคนหนึ่งที่รู้จักฉันดีเคยบอกว่า ฉันเป็นโรคหลงรักแม่น้ำ ตรงไหนมีแม่น้ำ ฉันจะหาทางไปนั่งตรงนั้นเสมอ จากริมแม่น้ำปิง เจ้าพระยา สู่วิคทอเรีย ฮาร์เบอร์ จากแม่น้ำซุมิดะจนถึงแม่น้ำฮัน ฉันสามารถนั่งอยู่ริมน้ำได้นาน ๆ โดยไม่เบื่อ กลับกันกลายเป็นความสบายใจอย่างสูงสุด เอาหนังสือดี ๆ สักเล่มไปนั่งอ่าน บางครั้งก็เสียบหูฟังโดยไม่เปิดเพลง และแน่นอนว่าอากาศก็ควรจะเป็นใจให้การกระทำความชิลล์นั้นลุล่วง
แม่น้ำฮันจะไหลผ่านกรุงโซลจากทางตะวันออกไปสู่ตะวันตก มีพื้นที่สาธารณะริมตลิ่งที่ทอดยาว ให้ชาว Seoulite ได้มาพักผ่อนหย่อนใจ เพื่อนฉันชอบเอาสเก็ตบอร์ดมาเล่นที่นี่ มีจักรยานให้ปั่น มีเพลงเพราะ ๆ จากนักดนตรีเปิดหมวกให้ฟัง ยิ่งช่วงเดือนเมษายน ฤดูใบไม้ผลิ หลังจากหิมะและน้ำแข็งละลาย อากาศจะอุ่นขึ้น ดอกพ็อดกด (벚꽃) หรือซากุระเกาหลีจะบานสะพรั่งไปทั้งเมือง ฮันคังก็จะสวยงามเป็นพิเศษ
นับครั้งไม่ถ้วนที่ฉันมานั่งอยู่ตรงนี้ พร้อมกับกระป๋องเบียร์ในมือและเสียบหูฟังป้องกันตัวเองจากการรบกวนของคนรอบข้าง ไม่ว่ามีเรื่องร้อนใจอะไร สิ่งนั้นจะมลายหายไปสิ้น ฮันคังจะยังคอยโอบอุ้มและเยียวยาเสมอ ฉันชอบมานั่งเล่นริมแม่น้ำฮันกับเพื่อน ๆ เอาเท้ามาแช่น้ำเย็น ๆ บางทีก็นั่งทานรามยอนร้อน ๆ หรือวันไหนนึกครึ้มอกครึ้มใจเราก็มีชีแม็กเป็นเพื่อน ชีแม็กคือไก่กับเบียร์ ย่อมาจาก Chicken กับ Maekju (치킨+맥주 = 치맥) ถือเป็นการแพริงที่ดีมาก คนเกาหลีเก่งและมีพรสวรรค์ในเรื่องของการจับคู่อาหาร อย่างมักกอลลี (ไวน์ข้าว) ต้องทานกับพาจ็อนหรือบินแดต็อกในวันฝนพรำ ถือเป็นสุนทรียศาสตร์แห่งการกินอีกอย่างหนึ่ง
ลมพัดโชยมาเย็นสบายจนอยากนั่งอยู่ตรงนี้ทั้งคืน เราอยู่กันจนดึกพอรถไฟฟ้าหมดแล้วเราก็นั่งแท็กซี่กลับบ้าน เพื่อที่ว่าวันต่อไปเราจะได้มานั่งชิลล์กันอีก เป็นชีวิตวนลูปที่ดูไม่มีสาระอะไร แต่ก็ได้ความสบายใจยืนหนึ่ง บางครั้งความสุขของมนุษย์เราอาจมีเท่านี้ ไม่ได้ซับซ้อนมากมายอะไรเลย
ครั้งหนึ่งฉันเคยมาที่นี่กับหนุ่มเกาหลีที่เคยแอบชอบ ผู้ซึ่ง หล่อ สปอร์ต ใจดี กรุงโซล เป็นการชอบเขาข้างเดียวโดยที่เขาเองไม่เคยรู้ตัวเลย ฉันถามเขาว่าถ้ามองจากริมฝั่งแม่น้ำฮันตรงนี้ บ้านอ้ปป้าจะอยู่ตรงไหนคะ เขากวาดสายตามองตึกสูงที่อยู่อีกฟากฝั่งท่ามกลางแสงไฟใต้พระจันทร์ แล้วชี้พิกัดให้ฉันดู ฉันบอกกับเขาว่า ครั้งหน้าหรือครั้งไหนต่อจากนี้ถ้าฉันมานั่งเล่นริมแม่น้ำฮัน ฉันจะมองหาบ้านเขาแล้วเซย์ไฮเขาจากตรงนี้ แล้วบอกว่า
“อ้ปป้า อันนยอง”
เขาหัวเราะ หันมามองฉันเต็มตา แล้วบอกว่า
“ทำไมเธอน่ารักแบบนี้”
อะ แน่นอน อยู่เกาหลีต้องทำตัวควีโยมีเข้าไว้ เรานั่งคุยกันทุกเรื่อง สารพัดเรื่องราวที่ผ่านมาในชีวิต เรื่องงานที่เขาต้องรับผิดชอบ ทำให้ฉันเข้าใจประโยคยิ่งอยู่สูงก็ยิ่งหนาวได้ถ่องแท้ เราคุยกันเรื่องสมัยเรียนไฮสกูลถึงมาสเตอร์ ดีกรีที่อเมริกา เขาเคยเป็นหนุ่มฮอต มีอเมริกันเกิร์ลมาขายขนมจีบหลายราย ก็แน่ล่ะเขาออกจะเพอร์เฟคขนาดนี้ สมาร์ต ภาษาอังกฤษดีมาก สูง หน้าตาดี ดูเป็นคนใจดี อบอุ่นและเป็นสุภาพบุรุษ จะฮอตปรอทแตกขนาดนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ฉันเองยังอยากจีบเลย ถ้ามีใครมาถามว่าไทป์ผู้ชายของฉันเป็นแบบไหน ฉันคงชี้ไปที่เขาอย่างไม่ลังเล แต่โดนสะกัดดาวรุ่งเพราะเขาเห็นฉันเป็นได้แค่น้องสาว จบตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยค่ะซิส
เขาคุยเรื่องอนาคตที่อยากจะลงสมัครรับเลือกตั้งเป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรที่เชจู เหมือนกับคุณพ่อ ฉันแน่ใจเหลือเกินว่าคนหนุ่มไฟแรงอย่างเขา ด้วยความรู้ความสามารถบวกกับความมุ่งมั่นขนาดนี้ เกาหลีจะมีบุคลากรคุณภาพเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งคนแน่นอน เราคุยกันเรื่องการเมืองเกาหลีและการเมืองไทย ศาสนาและวัฒนธรรม ความแตกต่างและความเหมือนของไทยและเกาหลี นิสัยบางอย่างของคนเกาหลีออริจินอลที่เราทั้งคู่ต่างส่ายหน้า เรื่องแรงงานไทยในเกาหลี ที่แต่ละปีโดนจับส่งกลับนับไม่ถ้วน แต่แรงงานก็ยังหลั่งไหลเข้ามามหาศาล ก็โลกทุนนิยมมันเป็นแบบนี้ ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเงินจำเป็นในการดำรงชีวิตมากขนาดไหน ฉันบอกเขาว่า เงินอาจไม่ใช่ทุกอย่าง ซื้อความสุขไม่ได้ทั้งหมด แต่ยามที่ทุกข์ ร้องไห้ในโรลส์-รอยซ์ก็คงจะดีกว่าร้องไห้บนรถเมล์เป็นไหน ๆ
สารพัดเรื่องราวเราคุยกันไม่รู้จักเบื่อ เรื่องเพลงที่เขาชอบฟัง เรื่องหนังที่ฉันชอบดู และหนังสือที่เราทั้งคู่ชอบอ่าน เราคุยกันสนุกมาก สรรหาเรื่องโน้นเรื่องนี้มาคุยจนลืมเวลา จนกระทั่งฝนตก เขาถอดสูทคลุมให้ฉัน แล้วเราก็วิ่งไปหลบฝนกันที่ร้านกาแฟ ทุกอย่างกลายเป็นภาพสโลวโมชันไปเสียเฉย ๆ รู้สึกตัวเองเป็นนางเอกหนัง The classic แม้หน้าตาจะไม่ใกล้เคียงซนเยจินออนนี่ก็ตาม เป็นโมเมนต์ซีรีส์เกาหลีที่ใครจะไปคิดว่าจะมีอยู่จริง อ้ปป้าพาฉันขึ้นไปนั่งดื่มกาแฟตอนสามทุ่มที่ชั้นสองของร้าน เราลากเก้าอี้มานั่งข้างกัน ดูสายฝนที่โปรยลงมาอย่างไม่ลืมหูลืมตา เรายังคงหาเรื่องมาพูดคุยกันอยู่อย่างนั้นจนกระทั่งฝนหยุด ปกติเขาไม่ใช่คนช่างพูด แต่ยอมรับว่าเวลาคุยกับฉันทีไรบทสนทนาจะไหลรื่นโดยไม่ต้องพยายามเลย เขาน่าจะพูดมากสุดในชีวิตแล้ว
ฉันมีความทรงจําดี ๆ มากมายกับที่นี่ เป็นหนึ่งในที่ ๆ ฉันกลับมาเยือนทุกครั้งที่ฉันมาเกาหลี แวะมาสวัสดีคุณฮัน และแน่นอนว่าแวะมาทักทายคนที่บ้านอยู่อีกฝั่งตามที่ได้สัญญาไว้ด้วย
Really miss this view so bad and never get bored of it.
Hope to be back there again real real soon :)
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in