อากาศหนาวทีไร คิดถึงชีวิตที่นี่ทุกที
ต้องมาเยี่ยมมาเยียนทุกครั้งที่ฤดูกาลเปลี่ยน
ถ้าเชียงใหม่เป็นบ้านเกิด โซลก็เป็นเมืองนอน
มาทีไรเหมือนได้กลับบ้าน มันอบอุ่นและคุ้นเคยไปหมด
โซลก็คล้ายกับเมืองหลวงอื่นทั่วไป
ไม่ใช่เมืองที่ดีที่สุดในโลก
บางอย่างก็ไม่ได้สวยหรูเหมือนในซีรีส์
อาจนิยามได้ว่าเป็นหนึ่งในประเทศทุนนิยมที่ทุกอย่างขับเคลื่อนด้วยเงินตราและอำนาจ
บางครั้งก็แอบขัดใจกับระบอบบูชาปิตาธิปไตยอันแสนจะบิดเบี้ยว
ในความเจริญก้าวหน้า เกาหลียังมีสิ่งที่ล้าหลังอยู่มากมาย
บ้านเมืองก็ไม่ได้งดงามจนชวนตะลึงอะไร
มนุษย์เกาหลีบางคนก็ไม่ได้ไนซ์ ชวนให้ประทับใจด้วย
แต่แปลกที่เราอยากกลับไปอีกเรื่อย ๆ ซ้ำ ๆ
อาจเพราะเราได้พบเจอแต่เพื่อนพ้อง พี่น้องที่ดี
แค่ได้ไปนั่งจิบกาแฟร้อนตอนแดดอุ่น
ถือเบียร์กับไก่ไปนั่งดื่มริมแม่น้ำฮัน
อากาศหนาวเราก็มีโซจู หมูย่างเป็นเพื่อน
เดินเข้าเตนท์ไปยืนกินต็อกบกกีกับออมุกร้อน ๆ
ประหนึ่งนางเอกซีรีส์เกาหลี แม้ว่าหน้าจะไม่ให้ก็ตาม
เอาหนังสืือเล่มโปรดไปนั่งอ่านที่คาเฟ่แถวบ้าน
หอบแล็ปท็อป หอบงานไปนั่งทำเหมือนทุกครั้งที่มา
ยามพักสายตาก็ดูผู้คนที่เดินผ่านกันไปมาบ้าง
บางครั้งเราเดินสวนกับชาว Seoulite ผู้เร่งรีบ
ท่ามกลางภาษาต่างถิ่นอันคุ้นเคย
เดินชมพระราชวังโบราณที่ตั้งอยู่ท่ามกลางตึกโมเดิร์น
ยลความล้ำสมัยที่ปะปนไปกับร่องรอยแห่งอดีต
แค่ได้เดินเล่น ชมวัด ชมวัง
ว่าง ๆ ก็สะพายกล้องออกไปถ่ายรูปท้องฟ้า
ต้นไม้ ใบหญ้า ดอกไม้และแม่น้ำ ถ่ายตึกรามบ้านช่อง
เอาทุกอย่างมาไว้ในภาพถ่าย เพื่อจะเปิดดูในวันที่ไม่ได้พบเจอ
แค่นี้ก็เพียงพอที่จะกลับมาแล้วทำให้หัวใจร่ำร้องอยากกลับไปด้วยความคิดถึงแล้ว
หากแปลงความคิดถึงเป็นเงิน
ป่านนี้ใครบางคนแถวนี้คงร่ำรวย
จนกลายมาเป็นมหาเศรษฐีหมื่นล้านไปแล้ว
จองโน ก็ยังคึกคักเหมือนที่เคยเป็นมาเสมอ
- แด่เมืองที่แดดอุ่น ฟ้าสวย แสงสวย และอากาศดี
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in