เวลาผ่านไปเร็วมาก จนแอบตกใจอยู่เหมือนกัน
นี่เราฝึกงานมาจนถึงอาทิตย์สุดท้ายแล้วหรอเนี่ย?ในใจแบ่งเป็นสองฝั่งใหญ่ ๆ ฝั่งนึงก็แอบดีใจ อีกฝั่งนึงก็แอบเสียใจ
แต่เอาตรง ๆ นะ มันค่อนไปทางเสียใจมากกว่า เพราะหลังจากนี้ต่อไป Project อะไรต่อมิอะไรก็จะค่อย ๆ ทยอยเข้ามาให้เราได้สะสาง แต่ก็อะนะ จะเรียนจบแล้วนี่น่า ก็ต้องก้มหน้าก้มตาชดใช้กรรมต่อไป
รู้สึกเสียดายนะที่จะไม่ได้มาใช้ชีวิตอยู่ที่มินิมอร์อีกแล้ว เอาตรง ๆ ตั้งแต่ฝึกงานมา วันแรกจนถึงวันนี้ที่ใกล้จะพ้นสถานะฝึกงานเนี่ย เราไม่รู้สึกเหนื่อยจนร่างจะแหกแบบเพื่อนคนอื่นเลยนะ คือเราเห็นเพื่อนหลายคนชอบบ่นว่าเหนื่อยโฮก ตื่นก็เช้า เลิกก็ดึก เราฟังเพื่อนพร้อมกับแอบยิ้มในใจเบา ๆ ทำไมน่ะหรอ ก็เพราะว่า...
ฝึกงานที่มินิมอร์ดีอย่างไร
อันดับแรกเลยคงจะเป็นเรื่องของเวลาเข้างาน ซึ่งคนที่บ้านไกลอย่างเราค่อนข้างที่จะชอบอกชอบใจ เพราะจะได้ไม่ต้องแหกขี้ตาตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่ขัน ออกจากบ้านอย่างชิล ๆ สบายอกสบายใจ แถมกลับบ้านก็ไม่ได้ดึกดื่นขนาดนั้น ออกจะชอบใจด้วยซ้ำที่ต้องกลับดึก ๆ เพราะ MRT จะโล่งงง ไม่ต้องต่อคิวรถตู้นาน ๆ แค่นี้ก็ Happy แล้วเห็นไหม
แถมพี่ ๆ ก็น่ารัก ไม่อึดอัดเลยเวลาที่ทำงาน เพราะพี่ ๆ ให้คำปรึกษาดี สงสัยอะไร อยากรู้อะไรก็ถามได้ทุกอย่าง เพื่อนที่ฝึกงานด้วยกันก็เฮฮาปาร์ตี้ ถึงแม้ว่าตอนแรก ๆ จะยังคุยกันไม่ค่อยมาก แต่หลัง ๆ มานี้คุยกันได้หมด จนแอบรู้สึกเสียดายเหมือนกันที่เราเพิ่งจะมาสนิทกันเอาตอนเนี่ย
อาหารการกินที่นี้ก็ติดตราตรึงใจมาก นี่พยายามจะเก็บให้ครบทุกร้านก่อนที่จะฝึกเสร็จ (แต่ไม่รู้จะทำได้ไหม) แต่ร้านอาหารทุกร้านที่รัชดาซอย 3 นี้ มีแต่งานดี ๆ รับรองใครที่จะมาฝึกงานที่นี้ต้องอิ่มอกอิ่มใจและอิ่มท้องด้วยแน่นอน
และนี่ก็คงจะเป็นบันทึกสุดท้ายของเราที่จะบันทึกไว้ในบันทึกฝึกงานเล่มนี้แล้ว ขอบคุณเพื่อน ๆ Minimore ทุกคนที่อ่านผลงานของเรา ขอบคุณที่ติ ที่ชม เราก็ขอน้อมรับมันไว้ทั้งหมด ต่อจากนี้เราคงจะไม่ได้อยู่ในสถานะ Minimore Trainee อีกต่อไปแล้ว คงจะอยู่ในสถานะนักอยากเขียนคนหนึ่งที่อาจจะเข้ามาเขียนนู้น เขียนนี่ให้อ่านกันบ้าง อาจจะบ่อยด้วยซ้ำเพราะว่าง55555 ขอบคุณทุกคนที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับความทรงจำในการฝึกงานของเราครั้งนี้ มันจะเป็นความทรงจำที่เราจะไม่มีวันลืมเลยละ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in