ด้วยจิตใจแรงกล้าที่จะต้องไปเยือนสถานที่ซึ่งได้ชื่อว่าเป็น “ห้องสมุดแฮรี่ พอตเตอร์” แล้ว เราจึงมาโผล่กันที่สถานีมหาวิทยาลัยวอชิงตันค่ะ เมื่อออกมาจากสถานีรถไฟ เราก็เดินรี่ไปทางสนามกีฬาขนาดใหญ่ยักษ์ทันที (ด้วยสัญชาตญาณมันบอก ว่าเมื่อเราเจอสนามกีฬา เราก็จะเจอตัวมหาลัย แล้วเราก็จะพบห้องสมุด!) ตรงประตูทางเข้ามีตัวอักษร W ตัวใหญ่สีน้ำเงินติดอยู่ ด้านล่างเขียนไว้ว่า “WELCOME TO HUSKY STADIUM” ซึ่งอินดอร์ สเตเดียมนี้ สามารถจุผู้ชมได้กว่า 7 หมื่นคนเลยด้วย เราเดินกันไปตามทางท่ามกลางแดดที่ร้อนระอุ สนามกีฬาเจ้ากรรมนี่ก็ใหญ่เสียจริง กว่าจะเดินจนมาเจอตึกถัดไปก็เสียเวลาไม่น้อย แต่จะว่าไป แถวนี้ก็มีคนเดินผ่านไปมาอยู่เรื่อยๆ ส่วนใหญ่จะเป็นรุ่นลุงทั้งนั้น สงสัยเป็นพวกศาสตราจารย์มหาวิทยาลัย... ค่ะ ฝันมองโลกในแง่ดีจนกระทั่งไปเจอป้ายที่ติดไว้บนกำแพงว่า “HUSKY Authentic: THE OFFICIAL TEAM STORE” นี่แหละค่ะ เหมือนได้เห็นความฝันพังลงมาต่อหน้าไม่มีผิด ฝันไม่ได้เดินมานานขนาดนี้เพื่อเจอร้านขายของที่ระลึกนะ
หลังจากที่ถามคุณผู้ชมที่ทยอยเข้าไปจับจองที่นั่งในสเตเดียมแล้ว เราไม่ได้รู้อะไรเพิ่มขึ้นเลยค่ะ ว่าห้องสมุดแฮรี่ พอตเตอร์เนี่ย มันอยู่ที่ไหน พวกเราจึงตัดสินใจกลับไปตั้งต้นที่สถานีรถไฟใหม่อีกครั้ง และหลังจากสอบถามคนแถวนั้น เราได้ความมาว่า ตัวมหาวิทยาลัยนั้นต้องเดินข้ามถนนไปอีกทางหนึ่ง แต่เรื่องห้องสมุดนั้น เขาไม่ทราบเหมือนกัน เอาก็เอา ลองกันซักตั้ง ไหนๆก็ตั้งใจละ ต้องทำให้สำเร็จ แม้จะมีข้อมูลในมืออยู่น้อยนิดมากก็ตาม
เห็นแล้วค่ะ มหาวิทยาลัยวอชิงตัน อยู่ไกลลิบเลย จากถนนใหญ่นี่คงต้องเดินเข้าไปอีกพักใหญ่ทีเดียว เราต่างไม่รอช้า เร่งฝีเท้าทันที สถานที่แห่งนี้สวยมาก ข้างๆจะมีต้นไม้ใหญ่ให้ร่มเงา ส่วนตรงกลางจะเป็นสนามหญ้าให้นักเรียนและคณาจารย์สามารถเข้ามาทำกิจกรรมกลางแจ้งกันได้อย่างเสรี ทั้งวิ่งเล่น ปั่นจักรยาน และอ่านหนังสือ ทางเดินจากข้างหน้าเข้าไปยังลานตรงกลางระยะทางประมาณครึ่งกิโลฯเห็นจะได้ เหนื่อยสุดใจเลยค่ะขอบอก อ้อ ฝันอาจจะลืมบอกไป ว่าฝันมีกระเป๋าสัมภาระติดมาด้วยใบหนึ่ง เป็นภาระตัวจริงเลย ฝันทั้งอุ้ม ทั้งแบกจนเกือบจะเสียสติเขวี้ยงทิ้งไปแล้วด้วยซ้ำ ลำพังแดดกับแรงที่ร่อยหรอลงไปเพราะการเดินหลงก็แย่พอแล้ว ยังต้องมาแบกกระเป๋าลากเกือบ 7 กิโลฯนี่อีก สาหัสค่ะ แถมยังเป็นของที่ยืมมาจากคุณป้าอีก ต้องรักษายิ่งชีพ
ฝันมาถึงลานน้ำพุตรงกลางด้วยสภาพอิดโรย ยืนพักและดื่มด่ำบรรยากาศซักครู่ จึงออกเดินทางต่อ นักเรียนที่นั่นใจดีบอกทางไปห้องสมุดทั้งสองแห่งให้กับเรา ค่ะ สองแห่ง ความลำบากชีวิตมาเยือนอีกแล้ว เราจัดแจงถามถึงห้องสมุดที่ใหญ่กว่า และเลือกที่จะไปที่นั่นกัน
ในที่สุดเราก็มาถึงจนได้ ที่นี่มีชื่อว่า Suzzallo and Allen Libraries ตัวอาคารเหมือนหลุดออกมาจากหนังสมัยก่อน ภายในเป็นโถงขนาดใหญ่ ทางด้านขวามีห้องขายขนมและกาแฟ แถมยังมีโต๊ะเก้าอีกมากมายให้นั่งทานเสร็จสรรพ เราเดินเลยเข้าไปภายในตัวห้องสมุด ชั้นและหนังสือถูกจัดวางไว้อย่างเรียบง่ายสวยงาม บรรยากาศที่เงียบสงบเหมาะสมต่อการอ่านและการทำงานเป็นอย่างดี และนั่นอาจจะเป็นเหตุผลที่มีนักเรียนมากมายมาใช้บริการอยู่ในตอนนี้ ซึ่งต่างจากห้องสมุดในบ้านเราอย่างสิ้นเชิง ถ้าไม่ใช่ที่เอาไว้หนีเรียน ก็เป็นที่เอาไว้นอนรอเรียนคาบต่อไป ฝันเดินขึ้นบันไดไปชั้นต่อไป สิ่งที่ฝันสังเกตเห็นเป็นสิ่งแรกคือ เพดานสูงมาก มีเสาต้นใหญ่เรียงรายอยู่เป็นระยะๆ หน้าต่างบานใหญ่สูงขึ้นไปจรดเพดาน และจากตรงนั้น ฝันเห็นทางเข้าน้อยๆสองทางที่จะนำพาฝันเข้าไปสู่โลกอีกใบ
แค่ก้าวเดียว ก็พรากลมหายใจทั้งหมดของฟันไปแล้ว ทุกอย่างมันช่างสวยงามลงตัว เฟอร์นิเจอร์ทั้งหมดในห้องนี้ทำจากไม้ ด้านบนของชั้นวางหนังสือรวมไปถึงผนังด้านบนของประตู ได้รับการแกะสลักเป็นรูปใบไม้และดอกไม้อย่างวิจิตรบรรจง หน้าต่างบานใหญ่รอบๆช่วยกระจายความสว่างภายให้ภายในห้องอย่างทั่วถึง และยังมีโคมไฟห้อยลงมาเพิ่มแสงสว่างและบรรยากาศให้ดียิ่งขึ้นไปอีก ช่างเป็นภาพที่คุ้มค่านักที่ได้มามองและมาสัมผัสด้วยตัวเอง และนั่นนำมาซึ่งคำถามหนึ่ง ว่าทำไมตั้งแต่ฝันและเพื่อนๆมาที่แห่งนี้ จึงไม่มีใครซักคนเข้าใจเราเมื่อเราถามหา “ห้องสมุดแฮรี่ พอตเตอร์”
คงเป็นเพราะ Suzzallo and Allen Libraries ก็คือ Suzzallo and Allen Libraries สินะ จะไปเป็นอะไรอย่างอื่นได้ล่ะ
เข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
Log in