ตัวอย่าง เพลง Sergei Rachmaninoff - Études-Tableaux, Op. 39 No. 2 in A minor เริ่มต้นนาทีที่ 0:17 สไตล์ของแนวเปียโนที่เล่นเป็น Arpeggio คล้ายกันกับเพลงของแทมินมาก ๆ

ตัวอย่าง เพลง Frédéric Chopin - Etude in A minor Op. 25 No. 11 มีการ motive ที่เน้นตัว E คล้ายกันกับเพลงของแทมิน

• ชอบที่มีการวนท่อนฮุคซ้ำอีกรอบนึง เนื่องจากเพลงนี้มีการเปลี่ยนท่อนที่ค่อนข้างรวดเร็ว แต่ละท่อนสั้นมาก พอเน้นท่อนฮุคอีกรอบแม้ว่าจะไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนไปนักแต่ก็ไม่ได้รู้สึกว่ามันน่าเบื่อหรือมากเกินไป จุดน่าสนใจเล็ก ๆ คือนาทีที่ 0:50 ตรงคำว่า 잘 봐 และนาทีที่ 0:53 해 봐 เป็นจุดที่สามารถได้ยินเสียงร้องหลักของแทมินได้อย่างชัดเจนมาก เมื่อเทียบกับทำนองเดียวกันนี้ที่มาในช่วงฮุคครึ่งแรกที่กลมกลืนไปกับเสียง background vocals เหมือนกับต้องการเน้นย้ำคำสั่ง ความต้องการอันแรงกล้าของตัวเอง

• นาทีที่ 0:57 ประโยค Best take my own advice เป็นอะไรที่ประหลาดมากสำหรับผู้เขียนและเชื่อว่าสำหรับหลายคนที่ได้ฟังเช่นกัน.. ย้อนกลับไปในนาทีที่ 0:46 I'll shoot the one advice นั้นเริ่มจากโน้ตตัว C และไล่ลงมาหาตัว A ที่เป้็นโน้ตตัว tonic หรือ root ของเพลงนี้ ซึ่งมันจะไปคล้องกับประโยคก่อนหน้านาทีที่ 0:43 ซึ่งเป้นโน้ต C-D-E ไล่ขึ้น จะสังเกตได้ว่ามันมีแพทเทิร์นของมันที่เริ่มจากตัว C แล้วขึ้นอยู่กับว่าจะไปต่อทางไหน สูงขึ้นหรือต่ำลง.. กลับมาที่นาทีที่ 0:54 ซึ่งเป็นการไล่โน้ต C-D-E เหมือนเดิม หากแต่พอประโยคสุดท้ายกลับกระโดดลงมาที่โน้ตตัว A ทันทีแล้วค่อยขยับขึ้นลงเป็น A-B-C-B-A... เป็นอะไรที่แปลกมาก เหมือนเรารู้คำตอบรู้จุดจบสุดท้ายก่อนเวลาอันควร หรือจะมองในอีกมุมก็เหมือนกับการที่คนร้องต้องการจะสื่อว่าตัวเองมั่นใจในคำตอบและความต้องการของตัวเอง เน้นย้ำเลยว่าให้ฟังฉัน นี่แหละคือสิ่งที่ถูกต้อง จงทำตามซะ

• หลังจากท่อน Chorus ยังคงไม่เข้า Verse ถัดไป หากแต่ถูกคั่นด้วย Post-Chorus เพื่อให้คนฟังได้ค่อย ๆ ปรับอารมณ์ เสียงเปียโนจากตอนต้นเพลงกลับมาอีกครั้งแล้ว พร้อมกับเสียงออร์แกนในช่วงเสียงสูง หากแต่เป็นการเล่นสลับล้อกันไปมา ไม่ได้เล่นโน้ตเดียวกันไปพร้อม ๆ กัน ลักษณะดนตรีคล้ายกับเพลงประเภท Fugue ที่เป็นที่นิยมในยุคบาโรก​ (ปี 1600-1750) คือการล้อกันไปมาของแนวดนตรีสองแนวหรือมากกว่า เล่นโน้ตเดียวกันแต่ไม่พร้อมกัน และมีการพัฒนาต่อไปเรื่อย ๆ นอกจากนี้ยังมีเสียงเบสที่เล่นเป็นเหมือนกับ percussion ซ่อนอยู่ด้านล่างเบา ๆ ด้วย

• เสียงที่เด่นที่สุดในท่อน Post-Chorus แน่นอนว่าก็คือเสียงร้องในช่วงเสียงสูงที่ถูกปรับ autotune ให้เสียงแหลมเล็ก คล้ายกับเวลาที่เราปรับเร่งสปีดเสียงพูด หรือเวลาต้องการบิดเบือนเสียงพูดของใครบางคนที่เราไม่ต้องการให้รู้ตัวตนที่แท้จริง เป็นแนวทำนองที่ร้องแบบเดิมซ้ำไปซ้ำมาไม่ว่าดนตรีจะเปลี่ยนไปทางไหนแต่ทำนองนี้ก็จะยังคงร้องวนอยู่แค่โน้ตไม่กี่ตัว ราวกับว่ากำลังสะกดจิตคนฟังให้เข้ามาอยู่ใต้อานัติของตัวเอง ฟังแล้วทำให้นึกถึงเพลง Obsession ของ Exo ที่ก็มีการใช้เสียงร้องแบบนี้เช่นกัน

ตัวอย่างเพลง EXO - Obsession คำว่า I want you

• ยังมีแนวร้อง background vocals ที่เพราะมาก ๆ คอร์ดสไตล์แจ๊สที่มีสีสันมากกว่าปกติ สวยงาม มาในนาทีที่ 1:06 ซึ่งมาในช่วงเปลี่ยนคอร์ดบนเปียโนพอดี แต่แนวร้องกลับเปลี่ยนเสียงไม่พร้อมกันกับเปียโน ไหนจะเสียงร้องหลอน ๆ นั่นอีกที่ก็ไม่ยอมเปลี่ยนไปไหน มันทำให้เกิด dissonant หรือเสียงกัดกันอย่างรุนแรง และคอร์ดของแต่ละองค์ประกอบก็ยังคงเปลี่ยนเสียงไม่พร้อมกัน ทำให้เสียงกัดกันต่อไปเรื่อย ๆ จนจบท่อน Post-Chorus เรียกได้ว่าวุ่นวาย เละเทะ มึนงง ไม่เข้าใจ เกิดอะไรขึ้น คนฟังกำลังจะถูกพาไปออกประตูไหน เสียงของเครื่องดนตรีชิ้นไหน องค์ประกอบอะไรคือคำตอบ คือเสียงที่เราควรจะตามไปกันแน่นะ
  

• 1:12 เข้าสู่ Verse 2 ที่แตกต่างจาก Verse 1 ค่อนข้างมากอยู่ แม้ว่าแนวร้องจะคล้ายกันแต่โทนเสียงตอนต้นมีความนุ่มละมุนกว่ารอบนี้ที่ค่อนข้างโฟกัส แหลม เสียดแทง และเสียงซ้อนเองก็น้อยลงกว่าช่วงก่อนหน้าเนื่องจากทำนองหลักมีความโดดเด่นพุ่งออกมามากเพียงพอแล้ว ดนตรีเองก็อาจเป็นส่วนนึงที่ทำให้ต้องมีการปรับโทนเสียงเนื้อร้องให้คมชัดและดังขึ้น เนื่องจากมีการเพิ่มเสียง percussion ที่คล้ายกับเสียงปรบมือ slap ทุกจังหวะนอกเหนือไปจากเสียงเปียโนแบบเดิม นั่นทำให้ดนตรีตรงช่วงนี้มีความกระฉับกระเฉง ไม่ได้นวยนาดมากเท่ากับช่วงตอนต้นอีกแล้ว ราวกับว่าอะไรบางอย่างในที่สุดก็ถูกปลุกให้ตื่นขึ้นมาสักที พร้อมแล้วที่จะออกอาละวาด

• ไม่แน่ใจว่าคนอื่นจะสังเกตเห็นมั้ยว่าดนตรีในเพลงนี้มันค่อย ๆ ดังขึ้นเพิ่ม volume เรื่อย ๆ มาตลอด หากย้อนกลับไปฟัง Verse แรกแล้วกดกลับมา Verse 2 ทันทีจะได้ยินอย่างชัดเจนเลยว่าความดังของเพลงแตกต่างกันมาก ซึ่งต้องบอกเลยว่าไม่ได้เห็นได้บ่อย ๆ นะที่จะใช้วิธีนี้ในการทำเพลง โดยทั่วไปเพลงมักจะคงระดับความดังไว้เท่าเดิมและใช้วิธีการเพิ่มองค์ประกอบแทน แต่ในเพลงนี้กลับไม่เป็นแบบนั้น ยิ่ง Pre-Chorus ที่ไม่ได้มีการเพิ่ม ลด หรือดัดแปลงองค์ประกอบอะไรเลยจากรอบแรก ผู้แต่งกลับใช้วิธีการเพิ่มระดับเสียงเพื่อปรับอารมณ์ของคนฟังแทน โดยเฉพาะเสียงเบสที่ในรอบนี้ดังมาก ๆ ..เจ๋ง แบบที่พูดได้แค่ว่า ว้าว คิดได้ยังไง ว้าววววววววว

• นาทีที่ 1:32 คำว่า get it ร้องถี่และหลายครั้งขึ้นจาก Pre-Chorus รอบแรกมาก รู้ได้ถึงความ intense ของเพลงที่กำลังพาเรากลับไปสู่จุดพีคที่สุดอีกครั้ง

• กลับเข้าสู่ Chorus อีกครั้ง ทุกอย่างดูเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วและผ่านไปไวมาก เล่นเอาตั้งรับไม่ทัน ต้องตั้งสติและตั้งใจ concentrate อยู่กับเพลงตลอดเวลาไม่งั้นจะหลงทางทันที ไม่น่าเชื่อว่าจะไม่มีการเปลี่ยนแปลงอะไรในท่อนนี้ให้แตกต่างจากท่อนฮุครอบก่อนหน้าเลย เป็นเพราะการที่ทุกอย่างมันสั้นและผ่านไปไว ดนตรีเองก็ค่อนข้างแน่นและสมบูรณ์มาตั้งแต่แรกแล้ว นั่นทำให้การขยับขยายท่อนนี้เป็นเรื่องยาก แต่ผู้เขียนเองก็มองว่าไม่ได้จำเป็นเลย แค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว

• Post-Chorus รอบนี้ไม่มีเสียงเปียโนอีกต่อไปแล้ว เสียงออร์แกนเองก็ทำแค่เพียงลากค้างไว้ ทำนองหลักกลับไปอยู่ที่เสียงร้องเล็ก ๆ ที่เหมือนกับสะกดจิตอีกครั้ง แต่ในรอบนี้มีการเพิ่มเสียงบีตคล้ายกับการตีกลอง snare เป็นจังหวะที่ค่อนข้างเร็ว ละเอียด ที่เริ่มจากเสียงเบาแล้ว crescendo เร่งเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับหัวใจที่ค่อย ๆ เต้นถี่รัวเร็วขึ้นด้วยความตื่นเต้น มีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวกำลังใกล้เข้ามา เสียงร้อง background vocals มาในนาทีที่ 2:02 ซึ่งเร็วกว่าเดิมทำให้เกิดเสียงกัดอีกครั้ง แล้วอยู่ดี ๆ ก็เปลี่ยนท่อน.. อ้าวเดี๋ยว เพิ่งจะ Post-Chorus ไปแค่ 4 ห้องเอง ยังไม่ครบ 8 ห้องตามปกติเลย เท่ากับว่าท่อนนี้สั้นลงไปเท่าตัวเลยนะ นั่นทำให้การเข้าสู่ท่อนถัดไปเป็นอะไรที่เกินคาดและสร้างความตื่นตกใจ ความตระหนกให้ผู้ฟังได้เป็นอย่างดี ยังกับโดนแกล้ง jump scare แบบนั้นเลย

• เข้าสู่ท่อน Bridge แบบไม่เหมือนใครตามสไตล์แทมิน ท่อน Bridge ที่โดยทั่วไปมักเป็นการนำเสนอดนตรีรูปแบบใหม่แตกต่างไปจากเดิม หากแต่เพลงนี้กลับนำเสียงเปียโนกลับมาบรรเลงอีกครั้ง มีเสียงตี snare drum ที่คล้ายกับถูก mute อยู่คลอไปด้วยทุก ๆ จังหวะที่ 2 และ 4 นั่นทำให้เพลงเหมือนกับกำลังล่องลอยอยู่ ไม่หนัก ไร้ซึ่งฐานให้ยึดเหนี่ยว มีเพียงเสียงเปียโนที่ยังคงฟังดูโดดเดี่ยวให้เราคล้อยตามไป กับเสียงร้องที่ค่อนข้างต่ำจนแทบจะกลายเป็นฐานของเพลงช่วงนี้แล้ว

• เป็นท่อนที่สามารถได้ยินเสียงร้องที่ชัดเจนกว่าทุกท่อนที่ผ่านมา มีการใช้ autotune น้อยมาก แล้วพอเข้าสู่รอบที่สองของ Bridge ถึงกับทำให้ผู้เขียนยกยิ้มอย่างพอใจ นี่สิการบิ๊วอารมณ์แบบขั้นสุดยอด Bridge รอบเดียวมันสั้นไป รอบที่สองในนาทีที่ 2:17 เสียง Percussion บีตหนัก ๆ กลับมาแล้วแม้ว่าจะไม่ได้เล่นถี่มาก แต่ก็เสริมให้ดนตรีหนักแน่นและช่วยทดแทนเสียงเบสได้อย่างดีเลยทีเดียว

• Background vocals คือหัวใจสำคัญของท่อนนี้เลย การเพิ่มเสียงประสานเข้ามานอกจากจะช่วยเติมเต็มช่องว่างที่เหลือยู่และทำให้เกิดความไพเราะขึ้นแล้ว ยังช่วยสร้างอารมณ์บีบคั้นให้กับคนฟังเพิ่มขึ้นไปอีก ด้วยการเพิ่มเสียงร้องที่เป็นโน้ตเดียวกันกับทำนองหลักแต่อยู่ในช่วงเสียงสูงกว่ามากถึง 2 Octave (โน้ต A5 ห่างจากเสียงร้องหลัก A3 ถึง 2 ช่วงเสียง)

• ยิ่งมาถึงช่วงนาทีที่ 2:21 จะเริ่มได้ยินเสียงร้องโน้ตเดียวกันกับของแทมินแต่ต่ำลงไปอีก 1 ช่วงเสียง กลายเป็นมีโน้ตตัว A2 โผล่เข้ามาเพิ่ม นั่นทำให้เพลงนี้มีช่วงเสียงทำนองที่กว้างมากถึงมากที่สุด ถึงแม้ว่าดนตรีจะไม่ได้แน่นหรือยิ่งใหญ่ แต่ range เสียงที่กว้างนี้แหละที่แสดงออกถึงความยิ่งใหญ่ เกรียงไกร ก่อนที่เสียงเบสนี้ก็จะค่อย ๆ ดังและสามารถได้ยินชัดขึ้นเรื่อย ๆ อีกแล้ว ยังกับว่าจิตใต้สำนึกที่อยู่ลึก ๆ กำลังค่อย ๆ ตื่นขึ้นมา กำลังครอบงำจิตใจของเรา.. นี่เป็นการใช้ dynamic หรือการเพิ่มลดเสียงดังเบาเข้ามาเสริมในเพลง ซึ่งไม่เป็นที่นิยมและสามารถหาได้มากนักในเพลง k-pop

• อีกความน่าสนใจคือการที่แนวร้องหลักของท่อนนี้มีจังหวะที่ค่อนข้างจะ simple เลยเมื่อเทียบกับตลอดทั้งเพลงที่ผ่านมา ราวกับว่าในที่สุดก็ค้นพบกับคำตอบที่กำลังตามหา แต่พอช่วงท้ายท่อนที่เหลือเพียงเสียงเปียโนบรรเลงเพียงตัวเดียวพร้อมกับลงคอร์ด E บอกให้เรารู้ว่าตอนนี้เรากำลังเดินมายืนอยู่ที่หน้าประตูทางออกแล้วนะ อีกนิดเดียวเท่านั้น แต่แล้วเมื่อเปิดประตูบานนั้นออกไปกลายเป็นว่าเราวนกลับไปอยู่ในเขาวงกตที่เต็มไปด้วยปริศนาและความวุ่นวายเหมือนเดิมซะงั้น.. ความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียน แอบเสียดายที่หลังจากลงคอร์ดแล้วเข้าสู่ท่อน Chorus เร็วมาก อยากให้ค้างช่วงนี้ทิ้งไว้อีกสักนิดนึงเพื่อบีบคั้นอารมณ์คนฟังให้ถึงขีดสุดจนจะขาดอากาศหายใจตายกันไปข้างนึงเลย แต่ในอีกมุมการที่ดนตรีหนักกลับเข้ามาเร็วก็ทำให้คนฟังแทบจะดริฟต์กลับกันแทบไม่ทันเช่นกัน นึกว่าจะได้พักแล้ว เปล่าเลยไม่ให้พักหรอกนะกลับมานี่ก่อน! หลอกในหลอกอีกที

• เข้าสู่ฮุคสุดท้ายแบบจัดเต็ม จากที่เคยเต็มอยู่แล้วจนไม่คิดว่าจะไปยิ่งกว่านี้ได้ แต่เหมือนจะลืมอะไรไปอีกอย่าง สิ่งนั้นก็คือแอดลิบนั่นเอง ซึ่งร้องเป็นลักษณะตอบรับกันกับทำนองหลัก คล้ายกับเป็น conversation ในช่วงเสียงที่สูงมากเช่นกัน ยิ่งช่วงนาทีที่ 2:44 ที่ร้องเป็นแนวประสานตัว D5 ซ้ำ ๆ ย้ำ ๆ นั่นนะ โอ้โห มันทำให้เกิดคอร์ดที่มีสีสันเปลี่ยนไปและสร้างอารมณ์ที่บีบคั้นให้กับเพลงเยอะขึ้นมาก ..ผู้เขียนคิดว่าเสียงแอดลิบในท่อนนี้น่าจะเป็นเสียงผู้หญิงร้องมากกว่าเป็นตัวแทมินเอง พอมาผสมรวมกันกับดนตรีและแนวร้องอีกมากมายมันทำให้ท่อนนี้มีความวุ่นวายสูงมากถึงมากที่สุด พีคแบบที่ไม่สามารถพีคไปกว่านี้ได้อีกแล้ว อารมณ์ทุกอย่างระเบิดพลั่งพรูกันออกมา

• นาทีที่ 2:56 Outro เตรียมตัวจบก็คือการยกเอา Post-Chorus มาใส่อีกครั้งนึง แต่ในครั้งนี้แนวร้อง background vocals ที่คอร์ด jazzy ถูกร้องเพิ่มขึ้นมาจากเดิมอีกครั้งนึง พร้อมไปกับการตะโกนกู่ร้องเป็นครั้งสุดท้ายว่า Best take my own advice ก่อนที่เปียโนจะลงคอร์ด Aminor จบอย่างสวยงาม พร้อมกับ sound effect ที่มีเสียงคล้ายกับเสียงสาดน้ำลงไปยังกองไฟให้ดับ ซู่ววว... เป็นอันปิดเรื่องราวอันแสนวุ่นวายของบทประพันธ์ชิ้นนี้ลงอย่างงดงาม สมบูรณ์แบบ

Advice คือผลงานศิลปะที่เต็มไปด้วยรายละเอียดที่น่าค้นหา
ความสวยงามอันน่าพิศวง ...ช่างสมบูรณ์แบบ

อ่านจบแล้วอย่าลืมกดดู MV เพลง Advice อีกรอบด้วยนะ