ขึ้นชื่อว่า สารตกค้าง

ฟังดูแล้ว ไม่ค่อยจะเป็นเรื่องที่ดีเลยว่าไหม?

นั่นสิ มันจะไปดีได้ยังไง มีแต่ของเสีย ของอันตราย ที่รอคอยการกำจัด “อย่างถูกวิธี”

สิ่งเหล่านี้มันไม่เคยน่าดูชม ชวนปิติ ยินดี 

แต่สิ่งที่น่าสังเกตจริงๆแล้ว ก็คือการกำเนิดของพวกมัน ที่ก็ไม่ใช่จากคนอื่นคนไกล

ก็พวกเรานี่แหละ ไม่ใช่อะไร ที่เหนือความคาดหมาย

เพราะเราสรรสร้างบางสิ่งขึ้นมา เพื่อทำลายอีกสิ่งหนึ่งให้จางหายไป

ความสัมพันธ์เอง ก็เช่นเดียวกัน 

ไม่ว่า “สัมพันธ์” จะเกิดขึ้นกับใคร ในรูปแบบใด 

มันถูกสร้างสรรค์ขึ้นมาอย่างพึงพอใจ ส่องสว่างสดใส ราวกับดอกไม้ไฟ

หารู้ไม่ นั่นเป็นเพียงแค่ความงาม “ชั่วพริบตา” เพียงไม่นาน ก็ดับสูญ แถมมันยังทิ้งร่องรอย และกลิ่นการเผาไหม้ หรือแม้แต่การบาดเจ็บจากประกายไฟ

ความงดงามที่ดับสลาย กลับหลงเหลือไว้ซึ่งสารพิษ และบาดแผลชวนอันตราย

นั่นก็เพราะ “สารตกค้าง” จะตกค้างอยู่ที่ไหนก็ได้

อาจจะอวัยวะภายใน อย่างปอดที่ซีดเซียว จากควันเสียมากมาย หรือตับที่มีแต่รอยแตกร้าว พร้อมแหลกสลาย หรืออาจจะเป็นผิวหนัง ที่ถูกทำร้าย จนกลายเป็น “แผลเป็น”

เมื่อการ “เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป”

วัฎจักรเหล่านี้ จะคงอยู่ไว้ ซึ่งสารตกค้าง บางอย่าง 

รอเวลาที่จะ

จาง 

หาย 

ไป

.

MidnightMessageBox