ฟิล์มกระจก

เครื่องป้องกันชั้นดีของใครหลายคน 

แก่ข้าวของสุดที่รัก อันควรค่าแก่การรักษา

ในความหลากหลาย ที่นำมาซึ่งเป้าหมายเดียวกัน

คือเพื่อป้องกันไม่ให้สิ่งของบุบเสียหาย

แล้วนั่นก็เป็นเหตุผลว่าทำไม เราถึงให้ความสำคัญ 

และใส่ใจกับมันมากนัก 

“เช่นมือถือสุดที่รัก”

สุดท้ายเราก็ติดมัน เพื่อป้องกัน กันอยู่ดี

——————————————————————

แต่ว่า ในความเป็นจริง 

เราตั้งใจ ปกป้องอะไร

มือถือไม่ให้มันเสียหาย 

หรือเพียงแค่ปกป้อง ภาพลักษณ์ของฟิล์มให้ยังคงสดใส ไม่แตกร้าว 

——————————————————————

ไม่ว่าฟิล์มกันรอยของคุณ

จะแข็งแกร่ง และทนทานมากแค่ไหน

แต่คุณเอง รู้อยู่แก่ใจ

เมื่อเวลาผ่านไป มันจะเสื่อมสภาพลง 

จากการ่วงหล่น ขว้างปา หรือว่าถูกกดทับจากบางสิ่งบางอย่าง

ร่องรอยและบาดแผล จะเริ่มปรากฏขึ้น ชัดเจน และชัดเจนยิ่งขึ้น

“ชีวิตเอง ก็เช่นกัน”

——————————————————————

ยิ่งนานวันยิ่งเปราะบาง

ประสบการณ์ที่ผ่านมา มนุษย์เอง ต่างก็ผ่านอะไรมามาก

มากซะจนงดงาม แต่แตกร้าว แข็งกร้าว แต่เปราะบาง

เฉกเช่นเดียวกับ สูตรสำเร็จของพวกสมาร์ทโฟนที่สุดแสนจะอ่อนแอ แม้จะเป็นนวัตกรรมสุดล้ำสมัยก็ตาม เมื่อไร้ซึ่ง กระจกกันรอย

เกราะป้องกันจากเรื่องราวร้ายๆที่ผ่านมา 

นั่นช่วยเสริมสร้าง ความแข็งกร้าวได้

แต่นั่นก็ป้องกันได้เพียง

ภายนอก

——————————————————————

สภาพจิตใจก็เช่นกัน

ประเด็นคือมนุษย์ให้คุณค่ากับมันอย่างไร

คุณค่ากับใจตนเอง หรือให้ผู้อื่นเป็นคนกำหนดตัดสิน

คุณจะรักษาน้ำใจของตนเอง หรือจะรอจนผู้อื่นเข้ามาสูบมันไป

คุณจะถนอมหัวใจตนเอง หรือจะยอมให้ใครหน้าไหนเข้ามาก็ได้ ตามสบาย

——————————————————————

แม้แต่การเก็บงำความรู้สึกร้ายๆ ที่รายล้อมเข้ามา โดยที่พวกเราไม่แม้แต่ที่จะพยายามแสดงความรู้สึกที่แท้จริงออกไป

นั่นอาจไม่สามารถช่วย ให้เราแข็งแรงได้ 

เพราะมันไม่ต่างอะไรกับ มือถือที่เราใช้ 

เราติดฟิล์มกันรอย กระจกกันแตก

เพราะตัวผู้ใช้เองก็รู้อยู่แก่ใจ ว่ามันจะต้องเสียหาย ในสักวัน

พวกเราทำมันทุกวิถีทาง ให้เราได้ใช้งาน มันนานที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หรือแม้แต่เพื่อส่งต่อแล้วเปลี่ยนอันใหม่ ในราคางามๆ

——————————————————————

ท้ายที่สุด คุณจะไม่รอจนถึงขั้นให้มันแตกสลายก่อนหรอก เพราะคุณจะเปลี่ยนมัน 

เมื่อร่องรอยมันเริ่มชัดเจน หรือสร้างบาดแผล ให้แก่คุณ

เอาเป็นว่า ขอเป็นเครื่องเตือนใจ

อย่าให้ซ้ำรอย อย่างผม ก็แล้วกัน 

เพราะผมนั้นถูกมันบาดลึกลงไปแล้ว ผมยังจำความรู้สึกที่มันบาดลึกเข้าไป ได้น่าเวทนา จนน้ำตาเริ่มรินไหล เมื่อผมพบว่า หน้าจอที่แท้จริง ภายใต้ฟิล์มกันรอย ได้แหลกสลายอย่างไม่มีชิ้นดี 

แม้ผมเองที่เป็นเจ้าของมัน ยังไม่กล้าแบบหน้า เพื่อเข้าหาร้านรับซ่อมเลย 

ผมเองก็รู้ดี ว่าสภาพแบบนี้ คงมีเพียงคำตอบเดียวที่จะได้รับมา 

“เปลี่ยนใหม่เถอะน้อง”

ไม่น่าเชื่อว่าผมละเลย จนมันเกิดขึ้นหลายครั้งแล้ว กว่าที่ผมจะยอม “เปลี่ยนมัน”

ผมก็ถูกมัน บาดลึกลงไปถึงใจ เป็นที่เรียบร้อยแล้วอีกครั้ง 

อีกครั้ง…แล้วก็อีกครั้ง แล้วเป็นครั้งที่เท่าไหร่ แล้วก็ไม่รู้

ระวังกันด้วยนะ

มันอันตราย

จะเชื่อหรือไม่ ก็ตามแต่ใจ

แต่รับประกันได้เลยว่ามันไม่คุ้มที่จะลอง

𝙼𝚒𝚍𝚗𝚒𝚐𝚑𝚝𝙼𝚎𝚜𝚜𝚊𝚐𝚎𝙱𝚘𝚡