Title : Angel Voice part 4

Fandom : Detroit Become Human

Markus x Simon

** Human AU **

Intro > http://minimore.com/b/1oJHa/1

Part 1 > http://minimore.com/b/1oJHa/2

Part 2 > http://minimore.com/b/1oJHa/3

Part 3 > http://minimore.com/b/1oJHa/4

-------------------------------------------------------------------------

ในที่สุดก็มาถึงวันเสาร์ที่เขานัดไซม่อนเอาไว้ เมื่อคืนมาร์คัสยอมรับเลยว่าเขานอนไม่หลับเกือบทั้งคืนจนต้องยอมกดเข้าแชทกลุ่มเข้าไปเพื่อคุยกับเพื่อนๆ

เอาตรงๆคือเข้าไปให้โดนล้อ

แต่แลกมากับคำแนะนำนู่นนี่มาร์คัสก็คิดว่ามันก็คุ้มดี

จอร์ชบอกให้ทำตัวตามปกติ ไม่ต้องเกร็งมาก

คาร่าบอกว่าอย่าตื่นเต้นเกินไป เพราะเวลาตื่นเต้นเกินไปแล้วจะลน พอลนทุกอย่างจะพัง

คอนเนอร์เองก็ช่วยแนะนำเรื่องเสื้อผ้าว่าควรจะแต่งยังไงดี

ส่วนนอร์ธคนหัวร้อนน่ะหรอ...

หลังจากล้อเขาว่ากากไปรอบนึงก็ตบท้ายด้วยคำแนะนำที่ซึ้งใจมากๆ

North - หลังจากเดทเสร็จขอเป็นแฟนเลย!

              ถ้าไม่ขอต่อจากนี้ไม่ต้องเป็นเพื่อนกัน!!

              You can't sit with us!!!

เขาว่านอร์ธอินหนังเกินไป

ตอนนี้เป็นเวลา9.58 a.m. และตอนนี้เขาก็อยู่หน้าบ้านของไซม่อนเป็นที่เรียบร้อยพร้อมกับหัวใจที่เต้นแรงและอาการตื่นเต้นที่เพิ่มขึ้น มือของเขาเริ่มจะชื้นเหงื่อและสั่นจนเขาจะกุมมันไว้พร้อมกับหายใจเข้าออกลึกๆ

ไม่ตื่นเต้น ไม่ตื่นเต้น ไม่ตื่นเต้น ไม่ตื่นเต้น ไม่ตื่นเต้น ไม่ตื่นเต้น ไม่ตื่นเต้น ไม่ตื่น......

"สวัสดีครับมาร์คัส มาตรงเวลาเลยนะ"

ไม่ตื่นเต้นได้ก็บ้าแล้วโว้ย!!!

ภาพตรงหน้าที่เห็นคือภาพของไซม่อนในชุดไปรเวทที่น่ารักมาก ให้ตายสิ พระเจ้าครับ! ทำไมท่านถึงสร้างให้คนๆนึงน่ารักได้ขนาดนี้กันครับ!

"ก็ไปเที่ยวกับไซม่อนก็ต้องตรงต่อเวลาหน่อยสิจริงมั้ยล่ะ"  พยายามรวบรวมสติแล้วตอบกลับไปอย่างสบายๆ จะให้ไซม่อนรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าตอนนี้ตื่นเต้นขนาดไหน!

"ว่าไปนั่น"  ไซม่อนหัวเราะออกมา ถ้ามาร์คัสมองไม่ผิดเหมือนแก้มอีกคนจะขึ้นสีจางๆและนั่นก็ทำให้เขายิ้มออกมา

"ถ้ายังไงไปกันเถอะ"  มาร์คัสรวบรวมความกล้าอย่างมากก่อนจะตัดสินใจคว้ามือเล็กของไซม่อนมากุมไว้แล้วออกเดินไปที่ป้ายรถบัสด้วยกัน ในตอนแรกเขานึกว่าจะต้องโดนสะบัดมือทิ้งแน่แต่กลายเป็นว่าไซม่อนกลับนิ่งปล่อยให้เขากุมมือไปเรื่อยๆ

ฝ่ามือของทั้งคู่ไม่แยกออกจากกันเลยตลอดการเดินทาง มาแยกกันก็ตอนซื้อตั๋วที่ไซม่อนผละมือออกไปหยิบเงินออกมาจ่ายเพราะไม่ยอมให้เขาเลี้ยงนี่แหละ 

น่าเสียดายชะมัด

ในตอนแรกมาร์คัสคิดว่าไซม่อนอาจจะเบื่อที่ต้องมาเดินดูรูปภาพในหอศิลป์ เพราะบางคนก็เข้าไม่ถึงเรื่องพวกนี้และทำให้การเดินในหอศิลป์เป็นเรื่องน่าเบื่อ แต่ว่ามันกลับกันไซม่อนดูตื่นเต้นที่ได้มาที่นี่มากกว่าเขาซักอีก คนตัวเล็กชอบเดินดูนู่นนี่นั่นไปทั่วจนมาร์คัสได้แต่ยิ้มกับตัวองอย่างเอ็นดูแล้วเดินตามคอยประกบไซม่อนเอาไว้ไม่ให้หลง

ทั้งคู่ใช้เวลาเดินในหอศิลป์นานจนรู้ตัวอีกทีก็เลยเที่ยงและใกล้เวลาที่หอศิลป์จะปิดซะแล้ว ไซม่อนงอแงในระดับนึงที่จะต้องออกมาทั้งที่ตนยังดูไม่ทั่ว ซึ่งมาร์คัสคิดว่ามันนารักดีเพราะปกติเขามักจะเห็นไซม่อนในภาพลักษณ์สุภาพไม่ก็แมวง่วงที่ชอบแอบหลับในระหว่างการซ้อมของชมรม(เขารู้ได้ไงน่ะหรอ เขามีคาร่าเป็นผู้สนับสนุนอย่างเป็นทางการอยู่นะ)

"ปิดเร็วจังเลยน้า ยังเดินดูไม่ทั่วเลย"  ดูเหมือนจะติดใจมากจนออกมาบ่นข้างนอกแบบนี้

"ไว้คราวหน้าเรามาดูด้วยกันมั้ยล่ะ"  

"ได้หรอครับ?"

"ได้สิ"

"ถ้างั้นชวนเพื่อนๆมาดูด้วยก็น่าจะดี ชวนคาร่ามาด้วยส่วนมาร์คัสก็ชวนพวกเพื่อนๆของมาร์คัสมาสิครับ"  

"ฉันหมายถึงมาด้วยกันอีกแค่ฉันกับนาย"

"......."

"เหมือนวันนี้"

"บ...แบบนั้นก็ได้ครับ"  รีแอคชั่นของไซม่อนที่ดูจะพูดตะกุกตะกักไปเล็กน้อยพร้อมกับใบหูที่ขึ้นสีจางๆนั่นทำให้มาร์คัสเผยรอยยิ้มมุมปากออกมา 

"ถ้างั้นเรากลับกันเถอะ"  

ถ้าเป็นไปได้มาร์คัสก็อยากจะยืดเวลาระหว่างเราให้นานกว่านี้อีกหน่อย

แต่ไม่ได้ยืดแบบนี้

"ไงล่ะเรา ชื่อมาร์คัสใช่มั้ยล่ะ"  เสียงที่ดังขึ้นตรงหน้าเขาทำให้มาร์คัสรู้สึกขนลุกชันไปหมดทั่วทั้งตัว

ถ้าถามว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน ทำอะไรอยู่คงต้องขอเล่าย้อนกลับไปตอนที่มาส่งไซม่อน

พอมาร์คัสจัดการส่งคนตัวเล็กที่หน้าบ้านเรียบร้อยและกำลังจะบอกลาเพื่อกลับบ้านของตัวเอง ไซมอนก็ดึงแขนเขาเอาไว้พร้อมกับคำชวนให้อยู่กินข้าวเย็นด้วยกันซักหน่อย แน่นอนว่าคนอย่างมาร์คัสตอบตกลงอย่างรวดเร็ว

แต่ว่านะ.....

"แดนียลอย่าแกล้งมาร์คัสสิครับ"

เขาไม่ได้เตรียมใจมาเจอพี่สาวของนางฟ้าซักหน่อย!!!!! 

เคยได้ยินแต่ชื่อแต่ให้ตายเถอะ! นี่มันไซม่อนเวอร์ชั่นผู้หญิงที่เพิ่มความเกรี้ยวกราดขึ้นไปซัก10เท่าชัดๆ

"ฉันแค่ทักทายน่า ไปปลุกให้ราล์ฟลงมากินข้าวได้แล้วไซม่อน"  มาร์คัสพยายามหันไปขอความช่วยเหลือจากนางฟ้าของตัวเอง แต่ก็ได้รับมาแต่ยิ้มแห้งๆพร้อมกับคำพูดไร้เสียงที่แปลความหมายได้ว่า

'สู้ๆนะครับ'  ก่อนที่จะเดินหายไปเพื่อปลุกน้องคนเล็กสุดของบ้าน ทิ้งไว้แค่เขากับพี่สาวคนโตที่ดูเหมือนจะพึ่งกลับจากที่ทำงานมา

"โอเค ตกลงนายคือมาร์คัส"  เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไปทำได้แต่พยักหน้าด้วยความเกร็งเท่าน้้นและนั่นก็ทำให้หญิงสาวตรงหน้าหัวเราะออกมา

"เฮ้ ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้น ฉันไม่เอานายไปโยนเล่นที่ดาดฟ้าหรอก"  เธอพูดติดตลกราวกับต้องการให้เขาคลายความเกร็งลงไป

แต่เขาก็ไม่ได้รู้สึกตลก แถมยังรู้สึกเหมือนกำลังโดนโยนลงจากดาดฟ้าจริงๆ...

"สงสัยไม่ตลกด้วย.....ฉันก็แค่อยากจะคุยกับนายเรื่องน้องชายฉัน"

"เรื่องไซม่อนหรอครับ ?"

"ใช่ เรื่องไซม่อนนั่นแหละ ฉันดูออกน่าว่าพวกเธอไม่ได้รู้สึกกันแค่เพื่อน"  จาก้ำเสียงที่ดูหยอกล้อก็เปลี่ยนเป็นจริงจังขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้มที่หายไปจากบนใบหน้าสวยนั่น

"ฉันไม่คิดจะขัดขวางความรักของพวกเธอทั้งสองคนหรอก... ความสุขของไซม่อนก็คือความสุขของฉันเหมือนกัน"

"........"

"เพราะงั้นคงจะเข้าใจใช่มั้ยว่าฉันหวงน้องชายพอควร เพราะงั้นถ้าคิดจะรักเขาก็ดูแลเขาดีๆ ถ้านายทำไซม่อนเจ็บหรือร้องไห้ขึ้นมาล่ะก็......."  

"นายได้ไปทัวร์ดาดฟ้าของจริงแน่"

"ครับ ผมเข้าใจที่แดเนียลพูดดี"  พยักหน้ารับคำพูดของแดเนียลอย่างเข้าใจที่คนอายุมากกว่าสื่อ

"แต่ว่าผมสัญญาไม่ได้ว่าผมจะไม่ทำให้เขาเจ็บหรือร้องไห้ เพราะอนาคตเป็นสิ่งที่ผมบอกไม่ได้ แต่ว่าผมสัญญาว่าในตอนนี้ เวลานี้ผมจะทำให้ไซม่อนเขามีความสุขที่สุด"  มาร์คัสเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจังแล้วจ้องมองหญิงสาวตรงหน้าราวกับว่าต้องการยืนยันในคำพูดของตัวเอง

"ผมสัญญาครับ"  สิ้นคำพูดของเขา แดเนียลก็ฉีกยิ้มแล้วหัวเราะเบาๆ

"ให้ตายสิ น้องชายฉันนี่โชคดีชะมัด"

หลังจากนั้นมื้อเย็นก็ผ่านไปได้ด้วยดี มาร์คัสพึ่งรู้ว่าตัวเองก็เข้ากับแดเนียลได้เป็นอย่างดี(โดยเฉพาะตอนที่อีกคนเผาเรื่อไซม่อนให้ฟัง) ส่วนราล์ฟก็เหมือว่าจะพัฒนาขึ้นนิดหน่อยอย่างน้อยเจ้าตัวเล็กนั่นก็ยอมพดคุยกับเขาแล้ว

"รั้งไว้ซะดึกเลย กลับบ้านดีๆนะครับ"  ไซม่อนเอ่ยขึ้นมาระหว่าที่เดินมาส่งเขาที่ป้ายรถบัส

"ขอบคุณที่เดินมาส่งนะ"  แต่ก่อนที่มาร์คัสจะปล่อยให้อีกคนกลับไปข้อความของนอร์ธก็เด้งขึ้นมาในหัว

North - หลังจากเดทเสร็จขอเป็นแฟนเลย!

              ถ้าไม่ขอต่อจากนี้ไม่ต้องเป็นเพื่อนกัน!!

              You can't sit with us!!!

"นี่ไซม่อน..."  มือคว้าเข้าที่แขนของคนผมบลอนด์ตรงหน้าเอาไว้ แน่นอนว่าไซม่อนก็ดูงงงวยไม่น้อยที่เขารั้งอีกคนเอาไว้แบบนี้

"เราก็รู้จักกันมาซักพักแล้ว นายคงรู้ใช่มั้ยว่าฉันไม่ได้คิดกับนายแค่เพื่อนน่ะ"  

"ครับ.....ผมรู้..."

"ถ้างั้นถ้าเกิดฉันอยากจะขยับความสัมพันธ์ขึ้นไปอีกล่ะ"

"........"

"อา....ฉันจะพูดตรงๆเลยนะ"  มาร์คัสพยายามรวบรวมความกล้าทั้งหมดไว้ สูดหายใจเขาลึกๆแล้วพูดต่อ

"คบกับฉันนะไซม่อน"  

"ผมรอคุณพูดประโยคนี้มานานแล้วครับมาร์คัส"

TBC

Bonus 1

Markus ทำการเปลี่ยนชื่อกลุ่มเป็น วันนี้มาร์คัสไม่กากแล้ว

Markus - ขอขิงหน่อยครับ

                 ไม่กากแล้วนะครับ

                  มีแฟนแล้วครับ!

Josh -        ยินดีด้วย

Kara -        ในที่สุด!

Connor -    ผมต้องเสีย200เหรียญให้นอร์ธเพราะคุณเลยนะครับมาร์คัส

North -      แค่มีแฟนทำเป็นเก่ง

                   จูบให้ได้ก่อนค่อยมาอวด

Markus -     ก็ไม่ได้บอกว่าได้แค่แฟนอย่างเดียว

                    :)

Bonus 2

"ไซม่อน....ไซม่อนเป็นอะไรไป"

"...."

"แดเนียล ไซม่อนหน้าแดงมากเลย ไซม่อนจะเป็นอะไรมั้ย"

"ไซม่อนไม่ตายหรอกราล์ฟ ไซม่อนแค่เขินที่โดนจูบน่ะ"

"จูบหรอ จูบคืออะไร เป็นยังไงหรอแดเนียล"

"จูบก็คือ..."

"แดเนียล!!!!!!!!!!"