Title : Angel Voice part 3

Fandom : Detroit Become Human

Markus x Simon

** Human AU **

Intro > http://minimore.com/b/1oJHa/1

Part 1 > http://minimore.com/b/1oJHa/2

Part 2 > http://minimore.com/b/1oJHa/3

-------------------------------------------------------------------------

ความสัมพันธ์ของมาร์คัสกับไซม่อนค่อยๆเพิ่มขึ้นอย่างค่อยเป็นค่อยไป ทั้งสองคนดูไม่รีบที่จะพัฒนามันอย่างเร่งรีบ แต่ปล่อยให้มันเป็นไปในแบบที่มันควรจะเป็น 

มาร์คัสรู้ดีว่าไซม่อนต้องรู้ว่าเขาไม่ได้คิิดแค่เพื่อนแน่ๆ แต่เขาก็ไม่อยากจะบีบเอาคำตอบจากอีกคนซักเท่าไหร่ ปล่อยให้ทุกอยอ่างถึงเวลาของมัน เขาเชื่อว่ามันจะออกมาดี

ในทุกๆเลิกเรียนมาร์คัสจะไปยืนรอไซม่อนที่หน้าห้องเรียนของอีกคน แล้วเราก็จะเดินไปห้องชมรมด้วยกัน พอถึงเวลาเลิกชมรมเขาก็จะรอให้อีกคนซ้อมและเก็บของก่อนที่จะเดินไปขึ้นรถบัสกลับบ้านพร้อมกัน และเพราะกิจวัตรแบบนี้เลยทำให้มาร์คัสรับรู้ว่าบ้านไซม่อนอยู่ห่างจากบ้านเขาแค่2ป้ายเท่านั้นเอง!

แต่สิ่งที่ทำให้มาร์คัสมีความสุขอีกอย่างนึงคือบรรดาเพื่อนๆที่เลิกทำหน้าตาผิดหวังใส่ เลิกจ้ำจี้จ้ำไชเรื่องเขากับไซม่อนแล้ว ยกเว้นแต่นอร์ธที่ยังคงหาโอกาสมาเรียกเขาว่ามาร์คัสคนกากอยู่ดี

เขาอยากจะบอกนอร์ธเหลือเกินว่าเขาไม่กากแล้ว!!!

"ทำไงดีพวก ฉันไม่กล้าชวนไซม่อนไปหอศิลป์ด้วยกันในวันเสาร์...."  

มั้ง..

"เอาจริงดิ นายจะชวนเขาไปเดทแต่ไม่กล้าเนี่ยนะ"  เป็นจอร์ชที่พูดขึ้นมาคนแรกเพราะปากว่าง ต่างกับคนอื่นที่กำลังกินชูครีมกันอย่างเต็มปากเต็มคำอยู่

ตอนนี้พวกเขาทั้งสี่คนอยู่ในร้านคาเฟ่แถวโรงเรียนที่เจ้าของก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากโคลอี้ ลูกสาวของผู้อำนวยการแคมสกี้และมีศักดิ์เป็นพี่สาวคนสวยของคอนเนอร์ ในร้านตกแต่งด้วยโทนสีน้ำเงินขาว ซึ่งมาร์คัสคิดว่ามันก็เหมาะกับเธอดี

ส่วนที่เขามานั่งแบบนี้ได้เพราะไซม่อนบอกว่าวันนี้ไม่สะดวกกลับด้วยกันซะเฉยๆ

"มาร์คัสคนกากกลับมาแล้-- อ่อก!!"  พอนอร์ธกลืนขนมในปากเรียบร้อยก็รีบเอ่ยแซวพ่อตาสองสีประจำกลุ่มแต่ยังไม่ทันพูดจบ มาร์คัสก็เอาชูครีมชิ้นใหญ่ยัดใส่ปากเธอทันที

"คุณจะฆ่าเธอหรอครับมาร์คัส....."  คอนเนอร์ถึงกับขมวดคิ้วเมื่อเห็นฉากสยองขวัญเมื่อกี้

"ช่างนอร์ธเถอะ เธอไม่ตายเพราะชูครีมหรอก"  ถึงกับถอนหายใจออกมาเมื่อไม่รู้ว่ามันนอกเรื่อมาจนถึงขนาดนี้ได้ยังไงกัน

"โอเคๆ เรื่องก็คือนายอยากจะชวนคุณนางฟ้าของนายไปเดท"  พอจัดการกับขนมที่ทำเธอเกือบตายเสร็จนอร์ธก็เป็นคนเปิดประเด็นเดิมอีกครั้ง

"ไม่ มัน...มันไม่ใช่เดท"

"หุบปากไปมาร์คัส อย่าพูดแทรก"  คำพูดของเธอและสีหน้าเห็นด้วยของเพื่อนอีกสองคนทำให้มาร์คัสยอมเงียบในทันที

พูดอีกครั้ง เขาอยากเลิกคบคนพวกนี้ชะมัด

"นายจะชวนเขาไปเดทแต่ไม่กล้า ถามจริงเถอะมาร์คัสนายจะกลัวอะไร"

"กลัวเขาปฎิเสธหรอ ฉันว่าคุณนางฟ้าของนายไม่ปฏิเสธนายหรอก"  จอร์ชกล่าวสมทบ

"ไซม่อนใจดีกว่าโคลอี้อีกนะครับ"  เป็นคอนเนอร์ที่พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าและน้ำเสียงเรียบๆ

"เฮ้อ... ใช่ ฉันกลัวเขาไม่ว่าง กลัวเขาปฏิเสธ"  สุดท้ายก็ต้องยอมรับออกไปอย่างช่วยไม่ได้

นี่เป็นครั้งแรกที่มาร์คัสคิดมากขนาดนี้ เลือกของขวัญวันเกิดให้คาร์ลเขายังไม่คิดมากขนาดนี้เลย เขายอมรับเลยว่าการที่ไซม่อนปฏิเสธที่จะกลับบ้านด้วยกันในวันนี้เป็นส่วนนึงที่ทำให้เขาคิดมาก

"ใจเย็นสิเพื่อน อย่าพึ่งคิดไปไกลถ้าเขาไม่ว่างก็ชวนวันอื่น ถ้าเขาปฏิเสธก็ตื้อเลย ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก"  จอร์ชยังคงให้คำแนะนำที่ดีกับเขาเสมอ

"เอาตรงๆฉันว่าไซม่อนไม่ปฏิเสธนายหรอก มองจากดาวอังคารยังรู้เลยว่าชอบนายอ่ะ เมื่อไหร่จะคบๆกันไปซักทีห๊ะ"  ต่างกับนอร์ธที่บางทีก็ให้คำแนะนำดี บางทีก็ชอบหัวร้อนใส่เขาเฉย...

"บางคนเขาไม่อยากรีบนะครับนอร์ธ แต่รีบหน่อยนะครับมาร์คัส"  ส่วนคอนเนอร์บางทีเขาก็สงสัยว่าหมอนี่เข้าข้างใครกันแน่

"ขอบคุณพวกนายมาก ไว้เดี๋ยวฉันจะกลับไปคิดอีกที กลับก่อนนะมีกินข้าวเย็นกับคาร์ล"  ยิ้มน้อยๆให้เพื่อนๆแล้วลุกขึ้น สะพายกระเป๋าเป้ขึ้นพาดบ่ากลับบ้านหลังจากเห็นเวลาว่าตอนนี้เริ่มเย็นแล้ว

"อ่าฮะ เป็นยังไงมารายงานพวกฉันด้วย!"  ถึงกับส่ายหน้าไปมาเมื่อเห็นความอยากรู้อยากเห็นของบรรดาเพื่อนๆแล้วเดินออกจากร้านไป แต่ยังเดินไปไม่ถึงไหนก็เจอกับคนคุ้นตา

"ไซม่อน!"

"อ้าว มาร์คัส!"  เป็นไซม่อนนั่นเอง มาร์คัสลองสังเกตอีกคนดู ไซม่อนยังคงอยู่ในชุดนักเรียนเพียงแต่ที่ต่างออกไปคือเด็กน้อยที่จูงมืออยู่

"สวัสดี....เอ่อ..แล้ว..."

"อ๋อ นี่ราล์ฟ น้องชายผมเอง"  พอลองมองดูดีๆแล้วเจ้าเด็กที่ดูแล้วน่าจะเป็นแค่เด็กประถมคนนี้ก็ดูจะเป็นน้องชายของไซม่อนจริงๆ ต่างกันแค่สีตาและรอยปานที่หน้านั่น

"โอ้ ไงราล์ฟ"  เขาย่อตัวลงไปทักทายอีกคน

"......"  แต่ดูเหมือนราล์ฟจะไม่อยากเสวนากับเขาเท่าไหร่ แถมยังหลบข้างหลังไซม่อนอีกต่างหาก นั่นทำให้มาร์คัสถึงกับไปไม่เป็น

"ขอโทษด้วยนะครับ พอดีราล์ฟเขาขี้อายแล้วก็กลัวคนแปลกหน้าน่ะ"  มาร์คัสพยักหย้าหงึกหงักก่อนจะยืนเต็มความสูง เขาก็อยากจะผูกมิตรกับญาติพี่น้องของคนที่ชอบอยู่หรอก แต่มันก็ต้องค่อยเป็นค่อยไป

"ถ้างั้นที่บอกว่าไม่สะดวกกลับด้วยกันเพราะน้องชายหรอ"  ตัดสินใจถามเรื่องนี้ไปเพื่อแก้

"พอดีวันนี้แดเนียลเลิกทำงานดึก ผมเลยต้องไปรับแทนน่ะครับ"  ถึงไซม่อนจะยิ้มแห้งๆให้แต่มาร์คัสก็รู้สึกเหมือนยกภูเขาออกจากอก ที่แท้ก็ไปรับน้องชายนี่เอง

ทั้งคู่ยืนคุยกันซักพักรถบัสที่รออยู่ก็มาถึง พวกเขาขึ้นรถไปแล้วเดินไปนั่งตรงเบาะที่ว่าง ไซม่อนยกตัวราล์ฟขึ้นมานั่งบนตัก ภาพสองพี่น้องหยอกล้อกันไปมาระหว่างทางกลับบ้านนั้นเป็นภาพที่น่ารักมากในสายตาของเขา 

รถแล่นไปซักพักจนใล้ถึงบ้านของคนผมบลอนด์ รถก็เริ่มนิ่งสนิทด้วยเพราะการจราจรที่ติดขัดเล็กน้อยตามช่วงเวลาในตอนนี้ มาร์คัสเหลือบมองคนด้านข้างที่ตอนนี้กำลังลูบหัวเด็กน้อยบนตักที่หลับไปแล้ว มือทั้งสองข้างกำเข้าหากันแน่นอย่างให้กำลังใจตัวเอง

"จะว่าไปนะไซม่อน.....เอ่อ.. วันเสาร์นี้ว่างมั้ย"

"เสาร์นี้หรอ ว่างครับ มีอะไรรึเปล่ามาร์คัส?"

"คือว่า...ฉัน...คือ.. ฉันอยากจะชวนนายไปหอศิลป์ด้วยกันน่ะ"

"........"  การนิ่งไปของไซม่อนทำให้มาร์คัสเริ่มใจเสีย มือเริ่มชื้นเหงื่อ

"ถ้านายไม่อยากก็ไม่เป็นไรนะ ฉันเข้าใจว่า--"

"ไปสิครับ"

"ห๊ะ.. เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ"

"ผมบอกว่าไปครับ กี่โมงดีล่ะ"  ไซม่อนตอบรับอย่างสบายๆพร้อมกับรอยยิ้มละมุน ต่างกับมาร์คัสที่ตอนนี้เขาปวดกรามไปหมดเพราะพยายามกลั้นยิ้มเอาไว้ ก้อนเนื้อในอกมันก็เต้นถี่ราวกับมีคนมารัวกลองมาร์ชด้านใน

"เดี๋ยวฉันไปรับนายซักสิบโมงละกัน"

"ได้เลยครับ ผมจะรอนะครับ"  

หลังจากเขาชวนอกคนเสร็จเรียบร้อยการจราจรก็กลับมาปกติตามเดิม รถบัสแล่นไปจนถึงป้ายที่ไซม่อนต้องลง คนตัวเล็กอุ้มน้องชายแนบอกแล้วลงจากรถบัสไปโดยไม่ลืมที่จะโบกมือลาเขา แน่นอนว่ามาร์คัสก็โบกมือตอบกลับไปเช่นกัน

พอประตูรถบัสปิดลงและเคลื่อนที่ออกจากป้าย มาร์คัสก็ถึงกับซบหน้าลงกับฝ่ามือ เขาพยายามอย่างมีที่จะไม่ตะโกนออกมาด้วยความดีใจ

ให้ตายเถอะถ้าเกิดการมีความสุขเป็นบาปนั้นเขาคงจะตกนรกขุมสุดท้ายแน่นอน

TBC

Bonus 1

- วันนี้มาร์คัสกากรึเปล่า (5)

Markus - พวกฉันไม่กากแล้ว!

                ฉันชวนไซม่อนไปเดทได้แล้ว!

                 ดีใจกับเพื่อนเร็ว!

Josh -       เย่

Connor - เย่

Kara -      เย่

North -    เย่

Markus - ฉันเกลียดพวกนาย