วันหยุดแล้ว ช่างเป็นบ่ายวันศุกร์แสนอบอ้าว กับผมที่ยังคงอยู่กับอาการเมาค้างเมื่อคืน นี่ก็ปาเข้าไปเป็นวันที่เจ็ดติดต่อกัน หลังจากติดกับดัก วังวนของงานประจำ กดกาแฟรับแสงตะวัน และอ้าแขนรับเรื่องราวปวดร้าวของผู้คนรอบกาย ยามค่ำคืน ทำให้สุราหนึ่งฝา น้ำแข็ง และโซดา กลายเป็นเพื่อนคู่คิดรับแสงจันทร์ แถมนั่นยั...