อีกสักสิบนาทีดิฉันคงแห้งเป็นปลาสลิดบางบ่อ เดชะบุญที่คนรถมาเรียกให้เราไปต่อ ดิฉันกับทากะซัง(ที่เปลือย) ไม่ได้กระตือรือร้นกับกิจกรรมต่อไปเท่าไรนัก ด้วยว่า เพิ่งจะปรับตัวกับความร้อนในกระท่อมได้สักพัก ถึงแม้มันจะทรมานแทบขาดใจ แต่อะไรที่เราต้องออกไปทำข้างนอกนั่น น่าจะแย่กว่า เพราะ ไม่มีหลังคาคุ้มกะลาหัว ...

หลังจากลงมาจาก Dollo ซึ่งดิฉันไปหาที่ทางจัดการกับธุระลำไส้จนเสร็จ(ก็โขดหินแถวรถนั่นแหละ) คนรถพาเราขับออกไปสู่ทะเลทรายที่เวิ้งว้าง อุณหภูมิตอนเริ่มสายนั้น เริ่มทะลุใกล้ขึ้นหลักสี่ ทุกนาที(อัพเดตโดยเจ๊เจนนิเฟอร์) รถพาเรามาจอดกลางบ่อน้ำขนาดใหญ่บ่อหนึ่ง กลางทะเลทรายที่ร้อนจัด กลับมีแหล่งน้ำผุดเหมือนโอเอ...

ระหว่างทางจาก Danakil Depression และภูเขาไฟ Erta Ale (จุดหมายต่อไป) พวกเราจำเป็นต้องแวะพักเมืองเมืองนึงก่อน เพื่อให้พวกไกด์ ตระเตรียมสิ่งของจำเป็น สำหรับปีนภูเขาไฟ พวกเรามีเวลา พักที่นี่หนึ่งคืนค่ะ และที่นี่ มีห้องน้ำ แค่ฟังว่ามีห้องน้ำ ตูดดิฉันก็สั่นดิ๊กๆ แสดงความดีใจ ที่มันไม่ต้องสัมผัสอากาศที...

“พวกเราต้องแวะรอตำรวจน่ะครับ” ฮ๊ะ ทำไมต้องมีตำรวจ ดิฉันสงสัยตอนที่รถไปจอดแวะที่เมืองชนบทๆห่างไกล และดูแห้งแล้งเมืองหนึ่ง (แน่นอนว่ามันร้อนมากด้วย) ไอแดดที่นี่ร้อนจริงๆ อาจจะไม่เท่า Danakil Depression แต่ในเมืองที่มีคนอยู่เยอะขนาดนี้ มันออกจะแปลกใจสักหน่อยที่มันร้อนขนาดนี้ มองไปรอบๆ เห็นแต่ฝุ่นทราย...

“หมู่บ้านสุดท้ายของมนุษย์ ก่อนถึงนรก” คำนี้ยังสะท้อนก้องอยู่ในหัวของดิฉัน ใช่เลยล่ะ ใครเค้าจะอยากมาอยู่ที่นี่กัน ถ้าเลือกได้ บนหินลาวา และอากาศที่ร้อนละลายอย่างนี้ แถมกว่าจะมาถึงที่นี่ได้ ต้องผ่านถนนนวดขรุขระ พายุทราย ทอนาโด ทะเลทรายเวิ้งว้าง ลานลาวาสีดำอันร้อนจัด ถ้าจะต้องออกไปล่ะ ไม่อยากคิดภาพตา...

เมื่อสิ้นแสงดวงอาทิตย์สุดท้าย พวกเราถูกเรียกให้ไปทานอาหารเย็นมื้อสุดท้าย ในหมู่บ้านชุมชนมนุษย์แห่งสุดท้าย ก่อนที่จะออกเดินทางครั้งสุดท้าย แหมะ บรรยากาศตอนนั้นมันดึงไปให้คิดถึงคำว่า “สุดท้าย” อย่างน่าประหลาด ไม่ได้เว่อร์นะคะ ทุกคนดูเหมือนจะทำให้รู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ตั้งแต่การเตรียมร่างกายและอุปกรณ์...

ดิฉันถูกปลุกให้มากินอาหารเช้าบนเครื่องบินขากลับชั้นประหยัด ซึ่งรู้สึกตัวอีกที ใบหน้าฝั่งซ้ายของดิฉันซึ่งนาบไปกับกระจกของเครื่องบินไปตอนไหนไม่รู้ ถูกแดดยามเช้าเหนือมหาสมุทธอินเดีย ที่ความสูงระดับชั้นสตราโตสเฟียร์ เผาจนหน้าแสบ เสียใจที่เมื่อคืนไม่ได้ทาครีมกันแดดก่อนนอน คุณป้าชาวเอธิโอเปียชุดเหลืองข้าง...

1 September 2017 ตารางบินเดือนกันยายนเป็นตารางบินที่เราได้มาแบบงงๆ เรื่องของเรื่องคือระดับ priority ในการขอไฟล์ทบินของเราอยู่ท้ายตารางซึ่งยากที่จะได้ไฟล์ทดี ตารางหรู อย่างเดือนที่แล้วหลังจากไปเริงร่าที่ปารีสก็ต่อด้วยไฟล์ท group of death โดนส่งไปบินซาอุสองไฟล์ทติดกันคือริยาร์ดและดัมมานแล้วต่อด้ว...

หลายๆ ประเทศทั่วโลก ได้มีการออก แคมเปญรณรงค์ให้เกิดการรักการอ่าน ทั้งในและนอกพื้นที่ ไม่ว่าจะเป็นห้องสมุดประจำรัฐ หรือ แม้แต่แคมเปญใหญ่ๆ ระดับหน่วยงานท้องถิ่นเข้ามาช่วยดูแล มินิมอร์บังเอิญได้แว๊บไปแอฟริกา (ผ่านอากู๋ google) แล้วพบเรื่องราวน่ารักๆ เกี่ยวกับ ห้องสมุดเคลื่อนที่อย่างThe book bus เลยเก็บ...

กรุงจูบา ซูดานใต้, ตุลาคม 2014 หลังจากนั่งหลับสัปหงกหัวโขกหน้าต่างรถมาพักใหญ่ ฉันก็ถูกปลุกให้ตื่นด้วยความรู้สึกที่ต่างออกไปจากทุกครั้ง ปกติแล้ว การเดินทางโดยรถยนต์ในแอฟริกาต้องระวังหลุมบ่อ แต่ถนนลาดยางที่ราบเรียบทำให้รถกระบะที่ฉันนั่งออกจากแคมป์คนงานไทยในกรุงจูบาวิ่งฉิวได้อย่างเต็มที่...

กรุงเทพฯ, กุมภาพันธ์ 2013 กริ๊งงงงๆๆๆ หลังจากตัดสินใจว่าจะไปรับลมร้อนช่วงสงกรานต์ที่เคนยา ฉันก็ได้รับโทรศัพท์จากแดนไกลอยู่บ่อยๆ "น้องมิ้น!" เสียงเปิดฉากการสนทนาดูระทึกกว่าทุกครั้งที่เคยคุยกัน "ขาาาา พี่กิ๊ก" ฉันตอบกลับด้วยน้ำเสียงสไตล์นารีพิฆาต ซึ่งไม่รู้ทำไม สไตล์นี้ไม่เคยพิฆาตพี่ก...

ตอนผมไปถึงใหม่ๆ เป็นช่วงที่สถานทูตได้ร่วมมือกับนิตยสาร a day คัดเลือกนักศึกษาสองคนให้มาดูงานที่เคนยาเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ในช่วงที่มีการประชุมใหญ่ภายใต้โครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติหรือ UNEP กันยายน 2011 น้องนักศึกษาทั้งสอง รวมถึงพี่ก้อง—ทรงกลด บางยี่ขัน บรรณาธิการของนิตยสาร a day ก็บินข้ามมหาสม...

แม้ท่าอากาศยานแห่งชาติกรุงไนโรบีจะถือเป็นสนามบินระหว่างประเทศที่ทันสมัย มีผู้โดยสารเดินทางเข้าและออกมากที่สุดแห่งหนึ่งของแอฟริกา แต่ด้วยสถาปัตยกรรมที่ออกไปในทางยุค 70s ทำให้ผมรู้สึกเหมือนหลุดเข้าไปอยู่ในภาพถ่ายเก่าๆ ทันทีที่รับสัมภาระหนึ่งชิ้นใหญ่จากสายพานส่งกระเป๋า ผมก็พบกับคุณธวัช ขวัญจิตร เพื่อน...

ท่ามกลางเสียงคัดค้านและความสงสัย ผมไม่รีรอที่จะแจ้งว่า ผมขอสมัครไปทำงานที่สถานทูตไทยในประเทศเคนยา ปกติแล้ว ข้าราชการกระทรวงการต่างประเทศทุกคนพอทำงานตามกรมกองต่างๆ ในกระทรวงได้สองถึงห้าปี ก็จะต้องมีหน้าที่ให้ไปทำงานในสถานทูตหรือสถานกงสุลของไทยในต่างประเทศ (ปัจจุบันมีอยู่มากกว่าเจ็ดสิ...

ก่อนมา ผมตั้งใจไว้ว่าอยากได้บ้านพักแบบที่ตัวเองชอบ และอยากให้มันเป็นที่พักสำหรับเพื่อนฝูงและแขกเหรื่อที่จะแวะผ่านมาเยี่ยมเยียนที่ไนโรบีได้ด้วย พอถึงเวลาที่จะต้องหาบ้านพัก ผมเลย ‘เยอะ’ เป็นพิเศษ (แต่ก็มีเวลาจำกัด จึงทำให้เลือกเยอะมากไม่ได้) อธิบายก่อนว่า บ้านของพวกเรานั้น ทางราชการจะออกเงินให้...