(สองเดือนก่อนหน้า) ไม่กี่วันก่อนเดินทาง เสียงเคาะประตูเรียกกลางดึกปลุกเขาให้หลุดจากภวังค์ ตอนนั้นเขากำลังกระดกเบียร์พอชอึกสุดท้ายจากกระป๋องพร้อมกับเขียนเนื้อเพลงรักรันทดลงสมุด “แดนนี่” เพลงของเขายังไม่เสร็จ พระอาทิตย์กำลังจะแตะขอบฟ้าในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า แดเนียลดันแว่นสายตาขึ้น วางปากกาในมือลง...

เขาไม่รู้เลยว่าสิ่งนี้คืออะไร ความรู้สึกที่กำลังเป็นอยู่ เขาอธิบายมันไม่ได้ เหมือนกำลังไต่เชือกจากตึกสูงสี่สิบชั้นไปยังตึกที่อยู่อีกฝั่ง เขาไม่รู้ตัวว่าเริ่มออกเดินตอนไหนด้วยซ้ำ แดเนียลกำลังกลายเป็นตัวละครสมมติในเพลงที่เขาเขียนขึ้นเอง สิ่งที่เขาเคยปรามาสว่าโง่เง่าสิ้นดี I feel like I'm walking on a...

“พี่สูงสองเมตรแต่หั่นฟักทองไม่ได้นี่นะ” อลิสาเอ่ยขึ้นในที่สุดหลังจากยอมทนมองเขาทำท่าเก้ ๆ กัง ๆ อยู่นานดูเหมือนจะระอาเต็มทน“หลบไปเลย” เธอดันเขาไปด้านข้าง อันที่จริงเป็นเขาเองนั่นแหละที่ยอมขยับออกตาม เพราะดูจากขนาดตัวเธอก็คงไม่มีแรงพอจะเคลื่อนตัวเขาได้อยู่แล้ว เมื่อเย็นเขาเห็นเธออุ้มฟักทองขนาดเท่าแ...

“หนังสือเธอจะหล่นลงมาทับพี่ตายอยู่แล้ว” “เครื่องดนตรีพวกพี่ก็รกพอกันนั่นแหละน่า” มาร์คอยากจะเอานิ้วดีดหน้าผากเธอสักครั้ง สองวันหลังจากกลับมาถึงดับลินแม่ตัวดีก็ไม่ได้มีทีท่าจะออกมาพบปะหรือต้อนรับกันสักนิด เด็กสาวหายต๋อมไปราวกับว่าอยู่บ้านคนละหลัง หากไม่อยู่ในห้องก็หายไปอยู่ที่สำนักพิมพ์ มีแค่ข้อควา...

Chapter I “คอนนี่! แจน! ดูสิ ๆ ฉันจับเจ้าแมวนี่ได้แล้ว!”“สุดยอดไปเลยซาช่า ทำได้ยังไงน่ะ”“ไม่เห็นยาก ก็แค่เอาชาขม ๆ ของพ่อมาล่อมันไง ฉันเห็นมันเลียน้ำชาเหมือนที่ฉันกินเนื้อ เดี๋ยวทำให้ดู แบบนี้ ๆ เลยปิ๊งไอเดียขึ้นมา บอกแล้วว่าอย่าดูถูกสัญชาตญาณการกินของฉัน มันเหมือนผีเห็นผีเลยล่ะ”“กระดูกเห็นกระดูกมาก...

ในป่าลึกใกล้ลำธารซีน่า มีบ้านเห็ดแดงลายจุดสีขาวตั้งตระหง่านอย่างโดดเดี่ยว บริเวณโดยรอบเงียบสงัดราวกับไม่มีสิ่งมีชีวิตอื่นนอกจากสัตว์และแมลงอาศัยอยู่ หากแต่มีมนุษย์ผู้หนึ่งใช้ชีวิตอยู่ที่นั่น เรียกว่ามนุษย์คงผิดถนัดนัก ก็ตัวตนของหล่อนน่ะไม่ใช่คนนี่สิ มันเริ่มตั้งแต่ที่ครอบครัวของเธอเคยอาศัยอยู่ในป่าต...

แด่ ยูมีร์เพื่อนรักของฉัน ฉันรู้ดีว่าจดหมายฉบับนี้อาจส่งไปไม่ถึงเธอ เธอไม่ตอบฉันไม่เป็นไร แค่เธอส่งจดหมายฉบับนั้นให้ฉันก็ดีใจมากแล้วแต่ฉันต้องการจะเขียนมัน ขอยืมคำหน่อยนะ ฉันจะเขียนมันไม่ว่ายังไงก็ตาม น่าตลกดีใช่ไหมล่ะ ถ้าตอนนี้ยูมีร์อยู่ข้าง ๆ ฉันล่ะก็ เธอคงพูดว่า “เสียเวลาเปล่า” หรือ “เอาเวลามาอยู...

ท่ามกลางเหล่าผู้คนมากหน้าหลายตาในเครื่องแต่งกายฟูฟ่อง ท่ามกลางคู่รักที่ร่ายรำเคียงคู่เสียงดนตรีบรรเลง ท่ามกลางเหล่าบริกรที่กำลังเดินขวักไขว่ไปมา ท่ามกลางกลุ่มเพื่อนที่น่าวุ่นวายชวนให้หัวเราะร่ามากกว่าปวดหัว ท่ามกลางเหล่าคนแปลกหน้าทั้งคุ้นเคยบ้างไม่คุ้นเคยบ้าง สายตาเขาจับจ้องไปที่ ๆ เธอผู้เดียว เธอใน...

เลม่อนทาร์ตที่หนหนึ่งจะมีขายเพียงปีละครั้ง เป็นขนมที่ค่อนข้างโด่งดังไปทั่วทั้งในกำแพง จุดที่ขายเป็นประจำคือเขตชิกันชินนะ กำแพงมาเรีย เลม่อนทาร์ตเป็นขนมที่เธอรักมากที่สุด เรียกได้ว่าหลงใหลในรสชาติหวานอมเปรี้ยว (ที่ออกไปทางหวานมากกว่า) ก็ไม่ผิดนัก เธอรักอาหาร รักของหวาน รักการดื่มด่ำรับรู้รสชาติเข้าสู...

ที่เรือนกระจกโปร่งใส ฝ่ามือทั้งสี่จุ่มลงในถังสี ละเลงไปทั่วแผ่นกระจกเกิดเป็นรอยฝ่ามือชัดเจน แปะโน้น ปาดนี่ ลากนิ้วรังสรรค์เส้นไร้รูปร่าง ริมฝีปากแตะสี ประทับจูบบนกระจกคนละหนึ่งครั้ง เมื่อมองสีที่เปื้อนทั่วริมฝีปากของอีกฝ่ายก็ขำขัน เสียงหัวเราะลั่นกลบเสียงจิ้งหรีดที่ส่งเสียงจากภายนอก (และล้างด้วยน้ำจ...

หยดน้ำตาร่วงหล่นสู่ใบหน้าใต้ร่าง หนึ่งหยด สองหยด สามหยด สี่หยดไหลรินลงเรื่อยๆ หัวใจบีบรัดแน่น ความเหน็บชาเกาะกินในความรู้สึก สมองหนักอึ้ง จิกนิ้วมือทั้งสองข้างเข้ากับด้ามมีดแน่นหวังต้องการบรรเทาความเจ็บปวดในอกให้คลายลงบ้าง —ไม่ มันไม่ช่วยเลยสักนิด มีแต่จะทำให้เจ็บกว่าเดิมเปล่าๆ ยกมือทั้งสองข้างที่ก...

เธอรักการเปลื้องผ้าในที่ส่วนตัวของตัวเอง จุดตะเกียงไฟสีเหลืองนวล ค้นคว้าสิ่งที่ต้องการรู้ในหนังสือ เปิดวิทยุร้องเพลงและเต้นกับตัวเองในกระจก บางครั้งเมื่อไอเดียต่างๆ บรรเจิดขึ้นในหัวก็จะทดมันไว้บนผนังห้องต่างเศษกระดาษ ทำให้ผนังไม้เต็มไปด้วยรอยปากกาดำที่ลบไม่ออกอยู่หลายแห่ง รักการจับโน่นผสมนี่ให้เกิดส...

ผมเคยทำงานเป็นเชฟให้กับกองทหาร ต้องตื่นก่อนย่ำรุ่งในทุกๆ วันเพื่อตระเตรียมวัตถุดิบ เนื่องจากทหารส่วนมากเป็นผู้ชายจึงทำให้ปริมาณความต้องการอาหารสูงขึ้นซึ่งนั่นส่งผลให้เหล่าเชฟต้องทำอาหารในปริมาณที่มากขึ้นด้วย ใช้ชีวิตในค่ายทหารเหมือนติดอยู่ในวัฏจักรเดิมๆ ตื่นเช้า ทำงาน เลิกงาน นอนหลับ และตื่นเช้าใช้ช...

แม่ผมเคยบอกว่าหมอนเน่าสามารถปกป้องไม่ให้ปีศาจร้ายมาเข้าฝันหรือทำร้ายเราระหว่างที่นอนหลับได้ ผมจึงกอดที (หมอนถ้วยชาอันใหญ่ยักษ์) ไว้ข้างกายแน่นตลอดทั้งคืน เมื่อตื่นเช้าผมจะขอบคุณหมอนเน่าที่ปกป้องผมทุกครั้ง เวลาเก็บที่นอนผมจะเอาผ้าห่มคลุมทีให้มิด ผมกลัวว่าทีจะพักผ่อนไม่เพียงพอเพราะมัวแต่คอยเฝ้าผมจากปี...