ฟ้าเริ่มครึ้มไปด้วยเมฆหนาตา อีกไม่นานฝนก็คงตกลงมาเหมือนอย่างเมื่อวาน เมื่อวานซืน ปกติแล้วผมเป็นคนชอบฝนมากเวลาฝนตกมันมักทำให้ผมสงบได้ภายใต้เสียงโหมกระหน่ำครึกครื้นของมันกลับทำให้ใจผมเงียบสงบได้อย่างประหลาด แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนเคยใจผมเหมือนโดนฝนหนามเป็นร้อยล้านเล่มทะลวงจนพรุน...ไม่สิ เทียบไม่ติดเลยร้อ...