เมื่อข้าเกิดในที่-ที่มีความริษยาปกครอง เป็นผู้นำ และมีอำนาจ ความริษยาเหล่านั้นได้สั่งการความชัง ความเกลียด และโกรธ ให้ดูแลสิ่งที่เรียกว่า ตัวข้า และตัวข้าก็ถูกปกครองด้วยสิ่งเหล่านั้น และมากกว่านั้นเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เมื่อมีสหายใหม่อย่าง ใส่ร้าย และสร้างเรื่องกับกลั่นแกล้งเข้ามามีบทบาท และนั่นแหละคือจุ...

นั่งลงและพูดคุย ข้านั่งลงตรงข้ามกับหล่อน ข้าไม่รู้จักหล่อน แต่ข้ามีคำถาม เคยผิดหวังหรือไม่? หล่อนยิ้มและพยักหน้าช้าช้า พร้อมตั้งคำถามแบบเดียวกันกับข้า ข้าตอบ เสมอมา... และดูท่าจะเสมอไป บวกกับตลอดกาลอีกนิดหน่อย แต่นั่น มันก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า ยังมีหวังหรือไม่ ความหวังน่ะเจ้ารู้จักมั้ย ไม่ใช่หว...

ชีวิตข้าไม่ได้สวยงามเหมือนดั่งเด็กสาวทั่วไป ไม่ได้ราบรื่นและมีความสุขเพียงน้อยนิด แต่ความมืดมิดมักมีข้อดีตรงที่มันทำให้ข้าดิ้นรนหาแสงสว่างที่เป็นดั่งความสุขเสมอ กระตือรือร้นแม้บอบช้ำ ดีกว่าจืดชืดไร้สีสันเพราะความสุขเสมอรอบตัวทำให้ตายด้าน - salinsiree . ข้ามีเพียงเนื้อหนังหุ้มกระดูก และอ่อนแอ ข้าหิว...

ให้โอกาส สิ่งทดแทน ได้ทำหน้าที่ ให้โอกาส... สิ่งนั้นได้เข้ามาเติมเต็มพื้นที่ช่องโหว่-ของสิ่งที่เคยมีอยู่-ของสิ่งที่คุ้นเคย ที่ตอนนี้ได้หายไป... ทำใจลำบาก เหมือนกำลังเก็บกวาดของที่ไม่แน่ใจว่าจะไม่ต้องการมันอีก จริงหรือ? เหมือนไม่แน่ใจว่าจะเลือกเค้กชิ้นไหนดีระหว่างเค้กรสมะนาว หรือรสส้ม? แน่นอนว่ามีตัว...

หนี ข้าจึงเจ็บป่วย คอยกล้ำกลืนความมืดเป็นอาหาร ลิ้มรสความเหงาเป็นของหวาน และมีความเงียบเป็นเพื่อน.เพิ่มความเศร้า -ข้าไร้รูปร่างและจับต้องไม่ได้ เมื่อไม่รับรู้-จึงไม่รู้สึก และเมื่อข้าไม่รู้สึก-ข้าจึงว่างเปล่า กลืนหายกลายเป็น ว่างเปล่า ส่วนหนึ่งของ: ชีวิตคือการรู้สึก นึกคิด เมื่อรู้สึกคือหัวใจยัง...

ข้าไม่ชอบคำถาม -เพราะข้ากังวลที่จะตอบ -กลัวผลที่จะได้ จึงหนี...หนีไปเรื่อย เรื่อย... ข้าจำไม่ได้ว่ากี่ครั้งที่ข้าหนี... แต่ ข้าจำวันที่ข้า หยุดหนี ได้ ข้าค้นเจอสมุดปกแข็งสีน้ำเงิน-ดำ ทันทีที่ข้าได้สัมผัสมัน ข้ารู้สึกได้ถึงเรื่องราวต่างๆมากมายที่เคยผ่านเข้ามา แม้ไม่ชัดเจน แต่ก็รู้สึกได้ถึงมัน ข้าปั...

โดย สุญตา นิสิตชั้นปีที่ 4 เอกภาษาอิตาเลียน โทภาษาญี่ปุ่น.อักษรฯ จุฬาฯผลงานลำดับที่ 13 ในคอลัมน์ "เรื่องเล่า ตัวตน คนอื่น" อ่านที่มาของคอลัมน์ได้ที่ http://minimore.com/b/F5RyR/1 ฉันนั่งอยู่ตรงริมแม่น้ำนี้มาสักหนึ่งชั่วโมงแล้วเห็นจะได้ เสียงรถม้าบนถนนด้านหลังจากเดิมที่สร้างความรำคาญให้กับโสตประส...

" เราจะลืมใครซักคนได้ยังไง ถ้าวันนี้ใครคนนั้นยังอยู่ในใจ " มีคำพูดนึงเคยบอกเอาไว้ ' เมื่อใครบางคนจากไป ที่แรกที่เขาจะไป คือในความทรงจำของใครซักคน ' คำพูดนี้คงไม่ได้หมายถึง แค่ใครบางคนที่จากไปไม่มีวันกลับ แต่คงหมายถึงใครบางคน ที่จากไปแต่ไม่มีวันเจอ สิ่งที่น่าเศร้าอย่างนึง สำหรับคนเราก็คือ ....

หลังจากที่หัวใจถูกปัดทิ้งไปเมื่อฤดูร้อนของปีที่ผ่านมา ฉันก็เหมือนดังดิ่งสู่บ่อลึกแห่งความตรอมตรมของจิตใจ ฉันว่ายวนไปมา ใช้เพียงแต่กำลังกายที่ขาดดวงจิตและสมองมานำทาง จึงทำได้แค่ทรงตัวลอยตามกระแสน้ำขึ้นและลงในแนวดิ่ง ไม่อาจหาชายฝั่งพบได้ในเขาวงกตของสวนน้ำอันเหน็บหนาวที่อาจกว้างเพียงคืบ ช่วงเวลาที่ผ่า...

ปุ่มสีแดง อาวุธชิ้นสุดท้ายที่จะเปลี่ยนรถของตัวเองให้กลายเป็นอาวุธ มันมีอยู่ติดรถของเจมส์บอนด์แทบทุกคัน ตั้งแต่ยุคปู่โรเจอร์ มัวร์ (RIP) ลุงเพียร์ซ บรอสแนน หรือเฮียแดเนียล เคร้ก (อย่าถามถึงปู่ฌอณ จำไม่ได้ละ) มันถูกใช้เมื่อไหร่? ก็เมื่อถึงสถานการณ์ที่พระเอกถูกต้อนจนเกือบหมดท่า จนรถนั้นหมดประโยชน์แล้ว...