หลังจากที่หัวใจถูกปัดทิ้งไปเมื่อฤดูร้อนของปีที่ผ่านมา ฉันก็เหมือนดังดิ่งสู่บ่อลึกแห่งความตรอมตรมของจิตใจ ฉันว่ายวนไปมา ใช้เพียงแต่กำลังกายที่ขาดดวงจิตและสมองมานำทาง จึงทำได้แค่ทรงตัวลอยตามกระแสน้ำขึ้นและลงในแนวดิ่ง ไม่อาจหาชายฝั่งพบได้ในเขาวงกตของสวนน้ำอันเหน็บหนาวที่อาจกว้างเพียงคืบ

ช่วงเวลาที่ผ่าน มีเพียงสายน้ำที่ฉันกลั่นออกจากดวงตาทั้งสองข้างมาห่มคลุมร่างอันเปล่าเปลือยที่ขดงอห่อตัว ราวกับทารกที่รอให้ถึงเวลาอันสุกงอม ฉันอาจสำเหนียกได้ถึงโลกภายนอกที่เปล่ียนไปแต่ไม่อาจรับรู้ได้ถึงความสูงต่ำดำขาวของการเปลี่ยนแปลง ฉันรู้สึกถึงมือที่เข้ามาสัมผัสลูบคลำอยู่ภายนอก แต่มิอาจแยกแยะได้ว่าสัมผัสใดเปี่ยมด้วยความห่วงใยและสัมผัสใดปนเปื้อนด้วยประสงค์ร้าย

ถ้าไม่วันหนึ่งข้างหน้าก็ต้องเป็นวันนี้ มันมีทางเลือกอยู่เท่านั้นเอง เพราะมันจะเป็นวันก่อนหน้าวันนี้ไปไม่ได้ 

แต่ดูหัวใจของฉันสิ มันเหี่ยวแห้งราวกับหนังนิ้วมือของเด็กน้อยที่เล่นเพลินอยู่ในสระน้ำจนไม่ประสีประสาถึงความหิวโหยและอ่อนล้าแต่อย่างไร เล่นต่อไปสิ เจ้าตะคริวตัวร้ายมากระซิบเบาๆ พร้อมกับจ้องมองฉันด้วยสายตาอันหื่นกระหาย รอให้ฉันพลั้งเผลอเพื่อที่จะใช้อุ้งมืออันแข็งแกร่งราวกับกรงเล็บของนกอินทรีมาหนีบลากตัวฉันลงไปใต้สระน้ำนั้นตลอดกาล

ถ้าไม่วันหนึ่งข้างหน้าก็ต้องเป็นวันนี้ และฉันคิดว่าจะเลือกวันนี้ เพราะวันข้างหน้าอาจไม่มาถึง 

ฉันพลันหันหน้าไปทางข้างๆ แก้มของเธอมันช่างหอมหวน ปอยผมของเธอมันช่างน่าลุ่มหลง ริมฝีปากของฉันสัมผัสเข้าที่ติ่งหูของเธอเบาๆ อย่างตั้งใจ ปากของฉันต้องอยู่ที่นั่นเพื่อที่จะพูดประโยคนี้ให้เธอได้ยินด้วยเสียงอันแผ่วเบา เพื่อที่ให้เธอได้ดื่มด่ำ เคลิ้มลอยไปกับความวาบหวามและคล้อยตามไปกับคารมของฉัน

"ความเศร้าที่รัก ...
เธอจะแต่งงานกับฉันได้ไหม .
ในยามกลางวันที่จันทราบดบังแสงอาทิตย์
เวลาที่แม้แต่ความฝันยังมืดมิด
ในวันที่ของขวัญที่บรรจงให้ ถูกทิ้งไว้ในซอกตู้ที่ปิดตาย
เธอจะแต่งงานกับฉันไหม"   

ตลอดปีที่ผ่านมา เธอไม่เคยปฏิเสธเวลาที่ฉันเรียกหา แถมทุกครั้งยังอ้อยอิ่งอยู่ข้างกายฉันราวกับแมลงวันที่มาตอมอุจจาระแม้ในยามที่ฉันไม่ต้องการเธอ

ความเศร้าที่รัก เธอเป็นคนเดียวที่เข้าใจฉันอย่างจริงจัง และแม้ว่าฉันจะไม่เข้าใจเธอพอๆ กับที่ไม่เข้าใจในตัวเอง แต่ฉันก็คิดว่าพร้อมแล้ว ที่จะพยายามทำความเข้าใจเธอ

ฉันจะไม่จากเธอไปไหนอีกต่อไปแล้ว เราจะจัดพิธีสมรสกันบนหน้าผาแห่งความตาย บาทหลวงจะประกาศให้เราแลกจุมพิตกัน พร้อมส่งสัญญานให้นักออร์แกนหูหนวกคนนั้นบรรเลงเพลง Funeral March ของโชแปง ดอกไม้จันทน์สีเหลืองทึมจะโปรยปรายไปทั่วซุ้มประตูที่เราจะก้าวผ่านไปสู่ความว่างเปล่าอันเป็นนิรันดร์ด้วยกัน

ความเศร้าที่รัก เธอจะแต่งงานกับฉันได้ไหม?