There, they glow, Sunflowers Under the monsoon sun. There, it blows, Tempest In the new-moon sky. When the same sun rises, All sunflowers lie, Drowned In the sky's dew. ...
IT crawls on my legs. IT crawls on my arms. IT crawls on the bed. IT crawls on the floor. When i turn on the light, IT's gone. Left only the profound Smell, That crawls— Every night. ...
Winter parts Monsoon With an icy glare. Summer greets Winter With a warm hug. And with overflowing tears, Monsoon leaves. ...
When the world goes still, Each and every voiceblares. All the moans, the cries, the shrill, Buried by modern confessional and prayers. I closed my eyes in the forbidden hour, Listening through the concrete and steel, And never before that I feel, The world is unbearably loud. ...
The light. The glowing light, Brighter than a blast, Hotter than the sun. It burns my brows and sight. The candlelight, Glaring 'fore my face, In this tight, dark place. ...
A farmer, Tending to the land. His back facing the sun. His face eyeing the earth. A shepherd looks up at birds in the sky. (splash) "Oh, wouldn't it be lovely to fly!" ...
A grasp of cold airWakes me up from reality.I stand by the bed,Letting the indifferent realisationSlowly conquer the mind,Realisation ofWhat, when, where, who.Who?Looking back at me from the mirrorIs the familiar strangerWith the fast-growing moustacheAnd the terribly wide shoulders.Oh—Right. I let ...
My tears are not watery, For they are rich in colours, In emotions, Pooled up inside me. So rich, Sometimes, They won't come out. ...
One bright candlelightHas withstood the strongest storm.One day it is gone. In the universe,Full of stars, planets, and space,Life dies silently. Storm heavily whirls.Leaves are blown far and away,Leaving trees barren. One passed; you panick...
—the morning light pierces through the silent misty wood— Breaking Willy’s wild dream, waking up the world— “How are you, beautiful?” say the laughing lads— “Wonderful, thank you!” says the smiling girl with her knotted limbs— (The Bell strikes 9 times) White Dove leaves its crowded noisy nest— “In ...
I loved weddings. I sat—legs swinging—as the Bride and GroomWalked past me, lighting up the roomWith honey-glazed smiles. At the altar, the Groom held the Bride's hands.Palms against palms; fingers against fingers.They kissed. Two lips merged into one. I walked to them to say congratulations.I told ...
ใช้ชีวิตทุกวันให้เป็นเหมือนวันสุดท้าย คำเหล่านี้เป็นคำที่ผมมักจะใช้อธิบายวิธีการดำเนินชีวิตของผม ในทุกความปวดร้าวที่ผมเผชิญ ผมจะยิ้มและหัวเราะตอบมัน เริงระบำบนกองเพลิงของความเจ็บปวด ทำเหมือนกับว่าทุกสิ่งนั้นกำลังจะจบสิ้นลงในวันนี้ และมีแต่ตัวผมเท่านั้นที่ยังคงสรรเสริญให้กับช่วงเวลาเหล่านั้น ความชิง...
Let darkness envelop me— Like a soft blanket full of sympathy.Let gentle wind comb my tangled hairAnd whisper into my ears whereMunch's stream incarnadine mayInundate Debussy's Mild Ray.Let the stars glimmer over meLike the seasonings weFought over for our soggy cod.Let that couple laugh after their...
ฉันซื้อหนังสือเล่มนี้มาเพราะว่าฉันอยากเรียนเกาหลีและฉันอยากจะท่องเที่ยวในดินแดนบทกวีของเกาหลี มันเต็มไปด้วยบทกวีของเกาหลีที่มีคำแปลภาษาอังกฤษอยู่ด้วย ฉันไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่เพราะว่ามันเต็มไปด้วยเนื้อหาเชิงโรแมนติกซึ่งมันเลี่ยนเกินไปสำหรับฉัน อย่างไรก็ตามฉันรู้สึกดีใจที่ได้ลองซื้อหนังสือเล่มน...
บทกวีเรื่องนี้ถูกแต่งจากนักเขียนคนเดียวกันกับที่แต่งเรื่อง Milk and Honey ฉันคิดว่าฉันชอบเล่มนี้มากกว่าเล่มนั้นเพราะว่ามันไม่ได้เจ็บปวดเท่าไหร่นักตอนอ่านมัน หนังสือเล่มนี้มันเยียวยาจิตใจ รักตัวเอง และตระหนักถึงตัวตนได้เยอะดี เพราะฉะนั้นฉันถึงชอบเล่มนี้มากกว่า ที่จริงแล้ว กวีเล่มนี้มีหลายๆคอนเซปต์แ...