"อาเฉิง ข้ารู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วนัก เหมือนกับว่าสกุลหลานเพิ่งมาสู่ขอเร็วๆนี้ แต่ใครจะรู้ เพียงครู่เดียว คืนพรุ่งนี้แล้ว อาเซี่ยนก็กำลังจะออกจากบ้านนี่ไปแล้ว" "อืม..." "อาเฉิง อย่าเสียใจไปเลย" "ข้า...มิได้เสียใจ ข้าจะเสียใจด้วยเหตุใด" "..." "จริงๆ ข้ามิได้เสียใจ" "มิได้เสียใจ ก็ดีแล้ว" "...อาเฉิง....