"หักห้ามใจเถิด เจ้าก็เห็น คุณชายรองหลานขนรายการสินสอดไปตระกูลเจียงมากมายขนาดนั้น"

"เจ้าจะไปรู้อะไร ข้าพบเขาในคืนหิมะตกเช่นนี้ งดงามนัก สดใสนัก ข้านึกไม่ออกเลยว่าจะมีบุรุษผู้ใดรูปงามน่ามองเท่านั้นอีกบ้าง"

"เจ้าเมาแล้ว"

"ข้าได้ยินคุณชายรองหลานเรียกเขาว่า อิง...ข้ายังไม่เคยเรียกเขาอย่างนั้นเลยสักคำทั้งที่พวกเราเป็นสหายกันมาก่อน รู้จักกันมาก่อนคุณชายรองหลานเสียด้วยซ้ำ"

"พอเถิด ถ้ามีคนได้ยินเจ้าพูดเข้า ระวังเจ้าจะเดือดร้อน ไม่รู้หรือไร คุณชายรองหลานไร้เหตุผลได้ถึงขนาดไหนถ้าหากว่าเป็นเรื่องของคุณชายใหญ่เจียง ขนาดคุณชายสือที่เป็นทั่นฮวา เอ่ยเกี้ยวคุณชายใหญ่เจียงสองประโยค เขาก็ถูกไปประจำที่สถานศึกษาชายแดนนู่น หากเจ้าไม่อยากไปประจำที่กันดารก็หุบปากไปเถิด"

"คุณชายรองหลานมีดีอันใดกัน!!!"

"เจ้าเงียบนะ! อย่าลากข้าไปเดือดร้อน ตะโกนหาอันใดกัน"